Αυτά τα πρόσωπα είναι η ζωή κι η χαρά μας. Η δόξα και τιμή μας. Χωρίς αυτά δεν θα υπήρχαμε. Αυτά μας έφεραν στον κόσμο. Αυτά είναι η αρχή και πηγή της ζωής μας.
Μυστήριο η γέννηση κι ο θάνατός μας! Ολα στα σχέδια και πρόνοια του Θεού. Τα πρόσωπα του γενεαλογικού μμας δένδρου με κόπους και θυσίες μας ανάθρεψαν. Στερήθηκαν πολλά για να μη στερηθούμε εμείς τίποτα. Προτιμούσαν να πεινούν για να μαστε εμείς χορτάτοι.
Αυτοί οι ευλογημένοι άνθρωποι είναι σήμερα οι πιο ευάλωτοι στην πανδημία του κοροναϊού. Δικαιολογημένα οι κυβερνήσεις των κρατών έχουην πάρει αυστηρά μέτρα για όλους προπαντός για αυτούς. Οι περισσότεροι θάνατοι της νόσου είναι ηλικιωμένοι. “Επιλέγουμε ποιός θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει”, είναι οι αποφάσεις των ιταλικών νοσοκομείων, λόγω έλλειψης κλινών και προσωπικού. Οι ηλικιωμένοι που αρρωσταίνουν, σ’ αυτές τις συγκυρίες, είναι καταδικασμένοι.
Τι τραγωδία του ανθρώπινου γένους! Ακόμη δεν γνωρίζομε την προέλευση της νόσου. Πολλοί την αποδίδουν στην μόλυνση του περιβάλλοντος. Άλλοι σε σφάλματα επιστημονικών ερευνών. Όπως και νά’ναι υπεύθυνοι είναι οι ανάξιοι που κυβερνούν τον κόσμο, με την ανοχή και ψήφο των εξαπατημένων.
Οι ηλικιωμένοι χρειάζονται τη βοήθεια και προστασία όλων μας ιδιαίτερα των παιδιών κι εγγονών τους. Ο Μ. Βασίλειος μας υπενθυμίζει αυτά τα καθήκοντα χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των αποδημητικών πουλιών, πελαργών. Για δέστε αυτά τα πουλιά, μας λέει: “Όταν γεράσουν οι γονείς και δεν μπορούν να πετάξουν για να βρουν τροφή τα παιδιά τους φέρνουν άφθονη και τη καλύτερη. Όταν είναι κακοκαιρία τους βάζουν στη μέση και τους ζεσταίνουν. Στον καιρό της αποδημίας, ο ένας από αριστερά κι ο άλλος από δεξιά βοηθούν τις πτήσεις στις μετακινήσεις”.
Οι ηλικιωμένοι στέκονται όρθιοι με τη φροντίδα των παιδιών τους και τη δύναμη της πίστης. Οι εμπειρίες τους έχουν μάθει να ζουν με τις δυσκολίες της ζωής. Τους έχουν μάθει τι στόχους μπορούν να ‘χουν και ποια συναισθήματα να προβάλουν στην καθημερινότητά τους. Τους έχουν μάθει πως τα πλούτη και τ’ αξιώματα, οι ματαιότητες του κόσμου, όταν αποκτηθούν δεν ησυχάζουν οι άνθρωποι.
Θέλουν περισσότερα. Γίνονται πλεονέχτες και φίλαρχοι. Γίνονται δυστυχείς και κάνουν δυστυχισμένα και τα παιδιά τους. Αντίθετα, πολλές φορές, φτωχοί γονείς είναι χαρούμενοι και χαρούμενα και τα παιδιά τους. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι μεγάλο μάθημα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε; Επαρε γέροντα βουλή και παιδεμένου γνώση», συνιστά η σοφία του λαού μας.
Όλες οι έρευνες δείχνουν πως η πλειοψηφία των ηλικιωμένων ζει με θετικά συναισθήματα. Πιστεύουν στο Θεό και τη ζωή μετά θάνατο. Ελπίζουν πολύ και φοβούνται λίγο. Αυτή η ελπίδα και πίστη δίνει νόημα στη ζωή τους. Πιστεύουν πως ο Θεός είναι κοντά τους και ποτέ δεν τους εγκαταλείπει. Δεν είναι μόνοι.
Παρά τα προβλήματα της ηλικίας δεν το βάζουν κάτω. Αυτούς τους ήρωες της ζωής και του χρόνου πρέπει ν’ αγαπούμε και να προσέχομε προπαντός τα παιδιά και τα εγγόνια. Απ’ αυτά έχουν ανάγκη ένα φιλί, ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά και γλυκά λόγια, όπως έχομε ανάγκη όλοι μας. Οι ηλικιωμένοι περισσότεροι. Αν δε τά’χουν πονούν και κλαίνε.
Υπήρξα μέλος του Δ.Σ. σε γηροκομείο του Ηρακλείου. Επισκεπτόμουν ταχτικά τους γέροντες. Όταν εμπαινα στους θαλάμους, χαιρετούσα δυνατά με τη φράση «Γειά σας». Η παρουσία μου τους έδινε μεγάλη χαρά κι η παρέα τους μεγαλύτερη σ’ εμένα. Ο καθένας με ήθελε κοντά του, να καθήσω στο κρεβάτι του, να πιάσω και να σφίξω το χέρι του και να μου πει τις χαρές και λύπες του. Ορισμένοι με παρακαλούσαν να τηλεφωνήσω για να ‘ρθουν τα παιδιά τους.
Τ’ αναζητούμε έλεγαν, και τα δάκρυα κυλούσαν στα πρόσωπά τους. Οι γονείς αγωνιούν πονούν και κλαίνε για τα παιδιά τους. Πιο πολύ η μάνα με την έμφυτη μητρική της αγάπη. Την καρδιά της μάνας εξυμνεί ο Άγγελος Βλάχος (1838-1920): «Ένα παιδί, μοναχοπαίδι, αγόρι αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά, μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου, της μάνας σου να φέρεις την καρδιά, να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου. Τρέχει ο νιος τη μάνα του σκοτώνει και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει και τρέχει να την πάει μα σκοντάφτει και πέφτει κατάχαμα με δαύτη. Κυλάει ο νιος κι η καρδιά κυλάει και την ακούει να κλαίει και να μιλάει. Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει: “Εχτύπησες παιδί μου” και κλαίει».
Όλοι οι γονείς, πιστεύω χωρίς εξαίρεση, δέχονται να πεθαίνουν αυτοί και να ζουν τα παιδιά τους. Να δοθεί το κρεβάτι, αφού είναι σε έλλειψη, στους νέους για να σωθούν κι όχι στους ηλικιωμένους. Υπεύθυνοι για τις ελλείψεις, οπουδήποτε, είναι οι αρμόδιοι που αμελούν και τρέχουν όταν «ξεχειλίζει το καζάνι». Ένας ιός ήταν αρκετός να γκρεμίσει πολιτικά και οικονομικά συστήματα. Όλα άλλαξαν στο πλανήτη μας. Όλα θάναι καινούργια όταν σταματήσει ο πόλεμος.
Δεν θά’ ναι τίποτε όπως παλιά. Οι άνθρωποι θάναι πνευματικότεροι και θεανθρώπινοι. Όλα που ζούσαν και πίστευαν για τα υλικά αγαθά χάθηκαν τόσο γρήγορα. Ακόμη και το άγγιγμα, το φιλί, η παρέα και στενή αγαπητική σχέση έχουν ποινικοποιηθεί. Παλαιότερα η άμυνα σε μεγάλους κινδύνους ήταν αποτελεσματική όταν ο ένας πολεμούσε δίπλα στον άλλο. Σήμερα, όταν είμαστε μακριά από τον άλλο. Όταν απαγορεύεται η κυκλοφορεί και είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας.
Το ανθρώπινο γένος έχει δοκιμαστεί πολλές φορές από λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς. Στο Πελοποννησιακό πόλεμο κέρδισαν οι Σπαρτιάτες, γιατί θέριζε λοιμός τους Αθηναίους (430 π.Χ. πέθανε ο Περικλής). Επί Ιουστινιανού έπληξε το Βυζάντιο φοβερή πανώλη (541-542), με 5.000 νεκρούς κάθε μέρα στην Κωνσταντινούπολη. Το 750 μ.Χ. πανώλη τον κόσμο. «Μαύρη Πανώλη» και το 1348-1353 και Ισπανική γρίπη το 1918-1919. Στην κάθε πανδημία απ’ αυτές πέθαναν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
Οι πανδημίες είναι έργα των ανθρώπων. Η φύση προειδοποιεί αυτούς που την παραβιάζουν και παραμορφώνουν με σκοπό να θησαυρίζουν και να πεινούν τα δισεκατομμύρια των φτωχών. Οι ισχυροί της γης, ξοδεύουν τρισεκατομμύρια για πολεμικούς εξοπλισμούς. Ο κοροναϊός δείχνει πως αυτοί είναι άχρηστοι. Ο θάνατος παραμονεύει δίπλα μας. Δεν τον ελέγχουν ούτε πλούτη, αξιώματα και ισχυροί της γης. Τον Ευαγγελισμό της Παναγίας γιορτάσαμε χωρίς εκκλησιασμό. Ας την παρακαλέσομε ταπεινά να βοηθήσει να τη γιορτάζομε στους Ναούς.