Με την ευκαιρία της επίσκεψης της πρέσβειρας του Λουξεμβούργου στην Κρήτη κας Elisabeth Cardoso, δεν μπορούσα να μη θυμηθώ αυτή τη χώρα που γνώρισα το 1997 και όπου είχα την καλή τύχη να ζήσω έως το 2004.
Πριν το 1997 για μένα ήταν η μικρότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Από τότε όμως που έζησα εκεί διαπίστωσα πως ήταν μια μικρή μεν χώρα, αλλά πως “έπαιζε” στην αυλή των Μεγάλων με τους Μεγάλους. Επιπλέον ήταν μια χώρα με κατοίκους που εκτιμούσαν και αγαπούσαν τη χώρα και το λαό μας για την προσφορά του στην ανθρώπινη ελευθερία, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο πανανθρώπινο πολιτιστικό και πνευματικό γίγνεσθαι.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το Λουξεμβούργο απέδειξε στην πράξη πως οι διαδοχικές ηγεσίες του διέθεταν γνώση, πείρα, σοφία και προπαντός αγάπη για τη χώρα τους. Είναι η χώρα που γνωρίζει πως να μετατρέπει τις αδυναμίες της σε πλεονεκτήματα. Πως θα συλλέγει το νέκταρ από ότι θετικό υπάρχει.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως είναι η μοναδική χώρα της οποίας τρεις πρωθυπουργοί έγιναν πρόεδροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Gaston Torn, ο Jacque Santer και ο Jean-Claude Juncker. Ο κ. Juncker μάλιστα πριν επιλεγεί ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχε επιλεγεί και ως ο πρώτος πρόεδρος του Eurogroupe. Ασύγκριτα καλύτερος και ικανότερος από τον γνωστό μας Jeroen Dijsselbloem (Γερουμ Νταισεμπλουμ)
Είναι η μόνη χώρα που μπορεί να υπερηφανευθεί γι’ αυτό. Κι όπως το διαπίστωσα προσωπικά από τη θέση του Συμβούλου Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας μας στο Λουξεμβούργου, ευτυχώς, και για τις άλλες χώρες με σχετικό ή μεγαλύτερο μέγεθος όπως η Κύπρος και η Ελλάδα. Γιατί στην πράξη αποδείχθηκε υπερασπιστής τους στα πλαίσια των εσωτερικών διεργασιών της ευρωπαϊκής οικοδόμησης και ενοποίησης. Γιατί;
Γιατί το Λουξεμβούργο ως μικρή χώρα μέλος, υπερασπίζοντας τις μικρές χώρες, υπεράσπιζε ταυτόχρονα και τα δικά του συμφέροντα. Απέναντι στη δύσκολη πάντα για τα ελληνικά ζητήματα Ολλανδία, το Λουξεμβούργο ήταν πάντα εκεί για να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες. Και δεν συνέβαινε μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για πολλές άλλες χώρες. Είχα τόσο εντυπωσιαστεί που κάποτε ρώτησα χαριτολογώντας στον φίλο υπεύθυνο Επικοινωνίας της τότε κυβέρνησης, Mil Jung, αν η εξωτερική τους πολιτική συνοψιζόταν στο ερώτημα “σε τι θα μπορούσαμε να σας είμαστε χρήσιμοι”;
Κι αν ένιωσα όμορφα ως Ευρωπαίος πολίτης, ένιωσα το ίδιο και ακόμη πιο όμορφα και ως Ελληνας πολίτης.
Πηγαίνοντας στο Λουξεμβούργο η κ. Ειρήνη Παρμενίδου, γραμματέας του αείμνηστου Μίκη Θεοδωράκη με παρότρυνε να γνωρίσω τον Guy Wagner. Τον πρώτο βιογράφο στα γερμανικά του μεγάλου μας Μουσουργού. Πρόεδρο του Διεθνούς Συλλόγου Μίκης Θεοδωράκης ΦΙΛΙΚΟΙ. Υπεύθυνος της τρίγλωσσης ιστοσελίδας αφιερωμένης στη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Υπεύθυνο του εβδομαδιαίου πολιτιστικού ένθετου KULTURISSIMO της καθημερινής εφημερίδας Tageblatt όπου υπήρχαν πάντα ελληνικά πολιτιστικά θέματα. Ένας από τους λόγους, μου είχε πει, που εργάστηκα για τον Μίκη Θεοδωράκη, ήταν γιατί ήθελα να συνδεθεί το όνομά μου και το όνομα της χώρας μου με τον τεράστιο αυτό Μουσουργό και αγωνιστή για την Ελευθερία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Πατρίδα του.
Φτάνοντας στη χώρα αυτή μού είπαν για τον σύλλογο “Οι Φίλοι της Ελλάδας” και τους πρώην και νυν προέδρους καθηγητές κ. Henri Muller και κ. Edy Wolter. Ο κ. Μύλλερ ήταν ο πρωτεργάτης της δημιουργίας του φιλελληνικού συλλόγου το 1950. Ηταν ο ακούραστος καθηγητής αρχαίων και νέων ελληνικών. Ο ακαταπόνητος μεταφραστής των έργων του Νίκου Καζαντζάκη “Ζορμπάς ο Ελληνας” και της Ιλιάδας του Ομήρου. Δημιούργησα τον σύλλογο, μου είχε πει, γιατί ήθελα να γνωρίσουν οι συμπατριώτες μου τη χώρα και την τεράστια προσφορά της στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και ταυτότητα. Κι ερχόταν πάντα στην Ελλάδα ακόμη και όταν σε ένα από τα ταξίδια του είχε σκοτωθεί ένα από τα παιδιά του.
Ο Edy Wolter ήταν ο άξιος διάδοχος και συνεχιστής. Καθηγητής των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών σε ένα από τα αρχαιότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ευρώπης, το ATHENA. Πρόεδρος των Ευρωπαίων καθηγητών Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών. Ο εμπνευστής της δημιουργίας στις Οινούσες της Ακαδημίας Ομήρου. Δυνατό, αταλάντευτο στήριγμα και ακατάλυτη μηχανή των δράσεων του φιλελληνικού συλλόγου.
To 2000 σε συνεργασία με το υπουργείο Τύπου και την εφημερίδα Πατρίς Ηρακλείου είχαμε διοργανώσει την επίσκεψη του κυρίου και της κυρίας Βόλτερ στην Κρήτη. Σκοπός της επίσκεψης ήταν η ανεύρεση Λευκείου, το οποίο θα ήθελε να αναπτύξει σχέσεις με το ATHENA. Την άριστη υποδοχή που είχαν οργανώσει τότε ο αρχισυντάκτης κ. Γιώργος Λαγουβάρδος και ο συνεργάτης του, Κώστας Μπογδανίδης, ενίσχυσαν και ολοκλήρωσαν οι εξαίρετοι εκπαιδευτικοί του ΙΙ Ενιαίου Λυκείου Ηρακλείου, με την υποστήριξη κυρίως του κ. Παντελή Μπικάκη, διευθυντή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ηρακλείου και της ΕΛΜΕ με πρόεδρο τον κ. Νίκο Αλεξάκη.
Από τότε ξεκίνησε μια σειρά ανταλλαγών εκπαιδευτικών, πολιτιστικών, κτλ μεταξύ Ηρακλείου, Κρήτης και Λουξεμβούργου. Χάρις στον καθηγητή και διακεκριμένο διεθνώς φωτογράφο Μανώλη Παπαδάκη προβλήθηκε η Κρήτη αλλά και το Λουξεμβούργο. Χάρις στον πρώην Γενικό Διευθυντή και Αρχισυνάκτη του εκδοτικού συγκροτήματος Edipress κ. Alvin Sold προβλήθηκε επίσης και η Κρήτη.
Ο χώρος δεν επιτρέπει περισσότερες αναφορές δράσεων, έστω και όσο κι αν αυτό ζημειώνει την πραγματική εικόνα και αδικούνται όσοι συνέδραμαν γι’ αυτήν. Πρέσβεις. Εκπαιδευτικοί. Αιρετοί κυρίως Δήμαρχοι. Ξενοδόχοι. Ανθρωποι του Τουρισμού, κ.α.
Αποτέλεσμα αυτής της αμοιβαίας εκτίμησης, σεβασμού και βούλησης για αλληλογνωριμία, κοινή πορεία και δράσεων ήταν η πραγματοποίηση του Παγκοσμίου Συνεδρίου για την Ελληνική Γλώσσα το 2002. Η ίδρυση του συλλόγου”Οι Φίλοι του Λουξεμβούργου την Κρήτη” 2002.
Η δημιουργία του “Βραβείου Henri et Madeleine Muller” από τους εκπροσώπους του Φιλελληνικού συλλόγου Edy Wolter, των Φίλων του Μίκη Θεοδωράκη, Guy Wagner, της Ελληνικής Κοινότητας, Ζήση Κλαπανάρη, του Συλλόγου Κρητών, Γιώργο Αεράκη και του Γραφείου Τύπου της Πρεσβείας μας, Ηρακλή Γαλανάκη, που έχει ως στόχο τη βράβευση ατόμων, συλλογικοτήτων ή επιχειρήσεων που εργάζονται για την ανάπτυξη των ελληνο-λουξεμβουργιανών σχέσεων και ανταλλαγών.
Η δημιουργία στο Ηράκλειο Επίτιμου Προξενείου με Επίτιμο Πρόξενο τον κ. Γιώργο Αεράκη, πρώην πρόεδρο συλλόγου “Οι Κρήτες και οι Φίλοι της Κρήτης του Λουξεμβούργου” και στέλεχος του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Σταθερός και ουσιαστικός υποστηρικτής των προσπαθειών αυτών υπήρξε ο κ. Σταύρος Αρναουτάκης και ως δήμαρχος Αρχανών και ως περιφερειάρχης. Ο κ. Περιφερειάρχης τίμησε σε ειδική τελετή τον κ. Edy Wolter και μετέβη μάλιστα στο Λουξεμβούργο σε μια ειδική τελετή απονομής του “Βραβείου Μύλλερ” σε ένα από τους 4 βραβευθέντες έως τώρα.
Οπως μας είπε, μάλιστα, αν ο φόρτος εργασίας δεν του το απαγόρευε, θα ήθελε να παρευρεθεί στην απονομή του “Βραβείου Μύλλερ” 28 του Οκτώβρη στον φίλο του Edy Wolter, στο Λουξεμβούργο, όπου όπως αναμένεται θα είναι παρούσα η αφρόκρεμα της λουξεμβουργιανής και ελληνικής κοινωνίας και πολιτείας. Το αξίζει γιατί, ούτε το “Βραβείο Μύλλερ” ούτε πολλές άλλες δράσεις δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί χωρίς την στιβαρή, ενεργή και ουσιαστική στήριξη του κ. Βόλτερ.
Αξιέπαινη και ουσιαστική εκτίμηση και ανταπόδοση από το επίσημο Λουξεμβουργιανό κράτος είναι και η παρουσίαση του συλλόγου μας “Οι Φίλοι του Λουξεμβούργου στην Κρήτη”, στην πρώτη σελίδα της ιστοσελίδας στην Πρεσβεία του στην Αθήνα.