Λοιπόν…, τελικά, δεν πρέπει να τρώμε τίποτα! Δυστυχώς(!), όσο προοδεύει η επιστήμη, τόσο και ανακαλύπτονται ουσίες βλαπτικές για τον ανθρώπινο οργανισμό, πράγμα που κάνει απαγορευτική την κατανάλωση των τροφών που τις περιέχουν…
Είπατε να τρώμε δημητριακά και ειδικά το σιτάρι ολικής αλέσεως, τα όσπρια, τους ξηρούς καρπούς, τα ελληνοπρεπέστατα φασόλια, τα δυναμωτικά όσπρια, τις εύγεστες μελιτζάνες, τις ντομάτες με το χρήσιμο λυκοπένιό τους, τα αθώα αγγουράκια και τις θρεπτικές πατάτες, τις υγιεινές πιπεριές, τα δυναμωτικά γαλακτοκομικά προϊόντα, τους ευεργετικούς ξηρούς καρπούς και τα νοστιμότατα αβγά; Ξεχάστε τα όλ’ αυτά!
Περιέχουν ΛΕΚΤΙΝΕΣ. Τι είναι οι λεκτίνες; Είναι πρωτεΐνες, που εισέρχονται στις αρθρώσεις, στις συνάψεις των νεύρων, στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, στον εγκέφαλο, προσκολλώνται στα λεπτά τοιχώματα του εντέρου, και σε κάποια σημεία του μπορεί να προκαλέσουν φθορά, διαταράσσοντας την συνοχή των κυττάρων του επιθηλίου του εντέρου.
Δημιουργούν ανοίγματα, τρύπες δηλ. από όπου εισέρχονται στο αίμα, οι λεκτίνες, πυροδοτώντας τη δημιουργία φλεγμονών. Έτσι διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ώστε να παράγει αντισώματα εναντίον τόσο των λεκτινών, όσο και των ιστών που αυτές προσκολλώνται.
Αυτό μπορεί να δημιουργεί πρόβλημα σε άτομα με αυτοάνοσες παθήσεις όπως, για παράδειγμα η ρευματοειδή αρθρίτιδα, ο λύκος, οι αλλεργίες, αλλά και η κόπωση, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, κ.ά. Ο Αμερικανός χειρουργός Δρ Stephen Gundry, εξηγεί ότι κάποια φυτά δεν έχουν μόνο αγκάθια για να προστατεύονται, αλλά και ουσίες που τις χρησιμοποιούν για την άμυνά τους: τις κολλώδεις πρωτεΐνες δηλ. τις λεκτίνες.
«Επειδή οι πρώτοι επιδρομείς στα φυτά ήταν τα έντομα, ανέπτυξαν τις λεκτίνες (ή καλύτερα, επιβίωσαν εκείνα που είχαν τις λεκτίνες), για να παραλύουν τους εχθρούς τους, δηλ. τα έντομα». Οι άνθρωποι έχουν περισσότερα κύτταρα από τα έντομα, γι’ αυτό έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια κατανάλωσης λεκτινών για να γίνουν εμφανείς οι επιπτώσεις στην υγεία τους…
Κάποτε, για να τονίσουμε το ενδεχόμενο της ύπαρξης πείνας, ο λαός έλεγε τη φράση: «Θα ‘ρθει ο καιρός, που θα πούμε το ψωμί – ψωμάκι»! Όμως, τώρα που ξέρουμε για τις λεκτίνες, το ψωμί το βλέπουμε με καχυποψία, αφού στο φλοιό των δημητριακών ελλοχεύουν οι «αιμοβόρες» λεκτίνες. Δεν φτάνει αυτό, αλλά η επιστήμη μας πληροφορεί και για τη δράση της ΓΛΟΥΤΕΝΗΣ.
Αυτή είναι μια πρωτεΐνη, που βρίσκεται, κυρίως, στα δημητριακά, επομένως και στα παράγωγά τους, δηλ. στο ψωμί, τα ζυμαρικά, τις φρυγανιές, τα παξιμάδια και σε άλλα αρτοσκευάσματα, καθώς επίσης σε ορισμένα είδη γάλακτος ή γιαουρτιού με δημητριακά ή φρούτα. Έτσι, όσα άτομα εμφανίζουν δυσανεξία στη γλουτένη, εμφανίζουν συμπτώματα, όπως η διάρροια, ο εμετός, η απώλεια σωματικού βάρους κ.ά. Ευτυχώς, τα συμπτώματα αυτά μειώνονται ή εξαφανίζονται, όταν ο ασθενής ακολουθεί κατάλληλη δίαιτα, με προϊόντα ελεύθερα γλουτένης…
Για καλό και για κακό, όμως, να θυμόμαστε πως γλουτένη υπάρχει σε ορισμένα αλλαντικά, όπως το παριζάκι, στο κρεμώδη τυριά, στο blue cheese, σε διάφορες μαγιονέζες και μουστάρδες, καθώς και σε κονσερβοποιημένα φρούτα και λαχανικά… Επομένως, για να είμαστε σίγουροι, απέχουμε και από τα παραπάνω προϊόντα! Τι άλλο μένει;
Είπαμε για τις λεκτίνες στο γάλα… όμως, υπάρχει και η λακτόζη, δηλ. το ζάχαρο που βρίσκεται στο γάλα και το οποίο αποικοδομείται από το ένζυμο λακτάση, στο λεπτό έντερο. Όμως, ένα ποσοστό ανθρώπων, που αλλού είναι μικρό (5%) κι αλλού μπορεί να φτάνει και το 70% (Σικελία), έχει δυσανεξία στη λακτόζη, δηλ. στερείται το ένζυμο λακτάση.
Τότε η λακτόζη, προχωρεί στο παχύ έντερο, όπου διασπάται σε λιπαρά οξέα, με ταυτόχρονη έκλυση αερίων (μεθάνιο, υδρογόνο, διοξείδιο του άνθρακα), με αποτέλεσμα το άτομο που έχει δυσανεξία, να παρουσιάζει φούσκωμα, έκλυση αερίων, ναυτία, γουργούρισμα των εντέρων και ενίοτε διάρροια. Άρα, πάει και το γάλα από το διαιτολόγιό μας και από το διαιτολόγιο κάθε ψαγμένου περί τη σωστή διατροφή…
Όμως, το γάλα «βάλλεται» άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα· πολλοί ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να πίνει γάλα, μετά την παρέλευση της νηπιακής ηλικίας. Λέγεται, δηλ. ότι αν το γάλα ήταν απαραίτητο στον άνθρωπο, η φύση θα είχε φροντίσει γι’ αυτό… Μάλιστα, πολλές ευεργετικές ιδιότητες του γάλακτος, αμφισβητούνται. Γενικά… και το γάλα τέλος! Τι μένει; Ααα! Το κρέας…
Δυστυχώς, είναι γνωστό, ότι το κρέας (και ιδιαίτερα το κόκκινο κρέας) ενοχοποιείται για το σχηματισμό αθηρωμάτων στο κυκλοφορικό μας σύστημα, δηλ. φράξιμο, με αποτέλεσμα την αύξηση της πίεσης και αυξημένη πιθανότητα καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ενοχοποίησης του κρέατος και των προϊόντων του (γάλα, λίπη) είναι μια γραφική παράσταση, που σώθηκε χάρη στη μεθοδικότητα των Νορβηγών.
Σ’ αυτή φαίνεται η θνησιμότητα από προβλήματα του κυκλοφορικού μεταξύ των ετών 1927 – 1948. Το χαρακτηριστικό είναι ότι από το 1940 έως το 1945 ο ρυθμός της θνησιμότητας πέφτει κατακόρυφα –Είναι το διάστημα, όπου οι κατακτητές Γερμανοί είχαν επιτάξει όλα τα ζώα, για να χρησιμοποιηθούν ως τροφή του στρατού των, στο ανατολικό μέτωπο.
Στο διάστημα αυτό, η κατανάλωση κρέατος και των προϊόντων του ήταν μηδενική. Ακόμα πιο εκπληκτικό είναι το φαινόμενο, όπου η θνησιμότητα αρχίζει και πάλι να αυξάνεται μετά το 1945, έτος που συμπίπτει με τη λήξη του πολέμου και την επιστροφή των Νορβηγών στην κατανάλωση κρέατος και των προϊόντων του! Επομένως… κρέας γάλα, βούτυρα κ.λπ. τέλος κι αυτά!
Τώρα, θα μου πείτε, τι θα τρώμε; Μας έμειναν ψάρια και θαλασσινά… Για κάποιους, ίσως. Όμως, αν εμφανίζετε υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος, δεν επιτρέπονται ούτε η σαρδέλα, ούτε ο γάβρος, ούτε το σκουμπρί, ψάρια πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα, ούτε τα μύδια και τα όστρακα, ούτε οι γαρίδες, οι καραβίδες και οι αστακομακαρονάδες (τις οποίες οι μανάδες μας, μας έβαζαν να τρώμε με το ζόρι). Απομένει χωρίς να έχει ενοχοποιηθεί … μόνο ο αέρας ο κοπανιστός, κι αυτός αν δεν προέρχεται από περιοχή με ρύπανση του περιβάλλοντος… Βαθιές αναπνοές, λοιπόν!!!
Δεκαετία του ’80… μέσα στη μέθη της αλλαγής και της επίπλαστης καλοπέρασης (πολιτικό μήνυμα!), άρχισε δειλά και η στροφή περί του τι είναι η υγιεινή διατροφή, με τα άρθρα στον τύπο και το πιο γνωστό βιβλίο του Κώστα Μπαζαίου «Αν ξέραμε τι τρώμε»…
Σε μια τηλεοπτική εκπομπή της φιλολόγου και δημοσιογράφου Άννας Παναγιωταρέα, σχετικά με τη διατροφή, καλεσμένος ήταν και ο καθηγητής της καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευτύχιος Βορίδης. Στη συζήτηση που περιστράφηκε γύρω από το τι είναι ανθυγιεινό και τι όχι, το βάρος και το ανάθεμα έπεσε στο δύσμοιρο τηγάνι.
Τονίστηκε μετ’ επιφάσεως ότι το σκεύος αυτό, (με το λάδι να αλλοιώνεται σε βλαβερά για την υγεία μας παραπροϊόντα, στην υψηλή θερμοκρασία), αποκηρύχθηκε από το τηλεοπτικό πάνελ, που κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι το τηγάνι θα πρέπει να … εξαφανιστεί από την κουζίνα όσων αποφασίζουν να τρέφονται υγιεινά.
Και το κλείσιμο της εκπομπής, από την κυρία Παναγιωταρέα: «Λοιπόν, κύριε καθηγητά, για να συνοψίσουμε και να κατανοήσουν οι τηλεθεατές μας… εσείς, για παράδειγμα, όταν βγείτε ένα βραδάκι σε μια ταβέρνα στην παραλία, τι θα παραγγείλετε;». -«Θα παραγγείλω ένα μπαρμπουνάκι…». –«…στη σχάρα, φυσικά», δηλώνει με έμφαση η τηλεπαρουσιάστρια· και ο καθηγητής, με το γνωστό σκωπτικό του ύφος απαντά: -«Όχι … αν είναι μπαρμπουνάκι, τότε θα είναι στο ΤΗΓΑΝΙ»!