Στις 7/7/2019 θα βρεθούμε ξανά τετ α τετ με τις κάλπες. Τα μεγάλα κόμματα απαιτούν ισχυρή εντολή, διαφορετικά μας απειλούν με νέα προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία. Απειλητικά είναι και τα μικρά κόμματα, τα οποία θέλουν να βγούν ενισχυμένα από αυτή την εκλογική διαδικασία, άλλα για να επιβιώσουν και άλλα για να παίξουν κάποιο ρυθμιστικό ρόλο μετεκλογικά.
Ειδικά το φερόμενο ως τρίτο κόμμα στις διενεργηθησόμενες εκλογές επιδιώκει να βγει ενισχυμένο, προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση με το πρώτο κόμμα, το οποίο ανερυθρίαστα προσδιορίζει, λες και δεν μπορεί να ξεχάσει την προηγούμενή των συνεργασία. Αυτό το πράγμα λέγεται χωρίς διακριτικότητα καί χωρίς λεπτότητα. Λέγεται ανά πάσα ώρα και στιγμή από όλα τα στελέχη του κόμματος εμπνεόμενα από τον ενθουσιασμό και τις πνευματικές εξάρσεις της αρχηγού.
Ανεξάρτητα όμως από το αν υπάρξει και νέα προσφυγή στις κάλπες ή όχι, καλό είναι να ξέρομε ποια είναι τα κριτήρια της ψήφου, ώστε να πάμε να κάνομε το καλό καμωμένο, χωρίς να λαβαίνομε υπόψη μας απειλές και υποδείξεις ένθεν και ένθεν. Επί του προκειμένου θα εκφράσω την γνώμη μου ανυστερόβουλα, χωρίς περιστροφές και με λόγια σταράτα.
Το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι ούτε θέμα ομορφιάς, όπως αφελώς νομίζουν μερικοί υποψήφιοι, βάζοντας στα έντυπα, που οι ίδιοι κυκλοφορούν, φωτογραφίες της εφηβικής των ηλικίας, ούτε θέμα αναγνωρισιμότητας, όπως εσφαλμένα πιστεύουν οι επικοινωνιολόγοι, οι οποίοι προφανώς ενδιαφέρονται μόνο για το θεαθήναι. Η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια καλλιτεχνών, ποδοσφαιριστών, καλαθοσφαιριστών ακόμη και ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι δική των ανακάλυψη.
Η πολιτική μας πάντως κατάσταση από το 1821 μέχρι σήμερο μας έχει διδάξει ότι οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί πάσχουν αθεράπευτα από παλαιοκομματισμό. Παλαιοκομματικές πρακτικές έχουν ακολουθήσει ειδικά μετά το 1974 όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες πολιτικοί, τόσο οι πιο παλιοί, οι αποκαλούμενοι και δεινόσαυροι, όσο και οι νεότεροι, είτε πρόκειται για γενικούς είτε για ειδικούς διαδόχους.
Αυτοί οι παλαιοκομματικοί ηγέτες όχι μόνο ακολούθησαν μέχρι σήμερο μια ατελέσφορη οικονομική πολιτική, με αποτέλεσμα ο κόσμος να υποφέρει, αλλά κυρίως ακολούθησαν μια πολύ-επιπόλαιη και επικίνδυνη εξωτερική πολιτική εμπλέκοντας τον Ελληνικό λαό σε περιπέτειες. Με αυτό τον τρόπο έχουν δημιουργήσει κατά καιρούς προβλήματα στην Κύπρο και στο Αιγαίο, ενώ στην Θράκη έχουν ακολουθήσει τόσο άμυαλη και τόσο φτηνή ψηφοθηρική πολιτική, ώστε να φθάσει στο σημείο ο ίδιος ο Ντεμιρέλ να πει την δεκαετία του 1980, ότι η Τουρκία κάποια στιγμή θα πάρει τη Θράκη χωρίς πόλεμο.
Με βάση τα παραπάνω έγνοια του κάθε ψηφοφόρου θα πρέπει να είναι να ψηφίσει τον μη παλαιοκομματικό υποψήφιο. Το κριτήριο είναι ένα και μοναδικό. Να ψηφίσει εκείνον που έχει σκοπό να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο και όχι το ατομικό και κομματικό συμφέρον. Υπάρχουν, βέβαια, και μερικές ενδείξεις, που δεν πρέπει να αγνοήσει ο Έλληνας πολίτης, όπως για παράδειγμα η διγλωσσία, το ρουσφέτι, ο εύκολος πλουτισμός, η συμμετοχή στις διάφορες λίστες και ειδικά η συμμετοχή εκείνων των πολιτικών που χρησιμοποιούν παρένθετα πρόσωπα, τους γνωστούς αχυρανθρώπους και γνωστότερους ως σκιάχτρα.
Σε περίπτωση πάντως, που δε βρεθεί μη παλαιοκομματικός υποψήφιος δε χάλασε ο κόσμος. Ο ευσυνείδητος πολίτης αντί να επιλέξει το μη χείρον, όπως εξαναγκάζεται συνήθως να κάνει, μπορεί να προτιμήσει να ψηφίσει λευκό αψηφώντας, καταδικάζοντας και αποδοκιμάζοντας συγχρόνως παλαιοκομματικές νοοτροπίες και αντιλήψεις αιώνων, που μας έχουν οδηγήσει σε τριτοκοσμικές καταστάσεις.
Εκείνος που επιλέγει το λευκό κάνει την καλύτερη επιλογή. Μια τέτοια ψήφος δεν συγκρίνεται με την ψήφο του κάθε κομφορμίστα και του κάθε ευνοούμενου, ούτε με την ψήφο εκείνου, που έχει το ψηφοδέλτιο στην τσέπη. Όσον αφορά την ασκούμενη προπαγάνδα από όλα τα κόμματα ότι δηλαδή το λευκό ενισχύει το πρώτο κόμμα, είναι λόγια του αέρα, διότι λευκό σημαίνει διαμαρτυρία και δη κραυγαλέα κατά του σάπιου παλαιοκομματικού μας συστήματος.
*Ο Δημοσθένης Μαρκατάτος είναι συνταξιούχος δικηγόρος