Όμως, αυτές οι γραμμές δεν γράφονται για να γίνει ανάλυση των γεγονότων της Μάχης της Κρήτης. Το έχουν ήδη πράξει εκατοντάδες ειδικοί. Πλανάται μόνο η ιδέα, η σκέψη ή το ρητορικό ερώτημα, του τι θα σήμαινε και ποια έκβαση θα είχε ο πόλεμος, αν η Κρήτη δεν είχε καταληφθεί από τις δυνάμεις του Άξονα! Ήταν, όμως, ανοχύρωτη!
Αφήνουμε το τότε κι ερχόμαστε στο τώρα. Έχουμε γίνει εξπέρ στη γεωγραφία… Βλέπουμε στην τηλεόραση χάρτες και πάλι χάρτες και πλήθος από ειδικούς να σκύβουν επάνω τους και να μας υποδεικνύουν πού θα έπρεπε να είναι ποιο και πώς θα έπρεπε να γίνει κάτι… Βλέπουμε την Κρήτη να είναι μέσα στην Τουρκική ΑΟΖ, λες κι εκείνος που την τοποθέτησε εκεί, να ήθελε να μας βάλει σε μπελάδες με τους αγαπημένους μας γείτονες…
Το ίδιο και με τη Ρόδο… το ίδιο και με την Κάρπαθο! Κι εκείνος ο μεμέτης, ο πονηρούλης, που τράβηξε τις γραμμές στο χάρτη και καθόρισε την Τουρκική ΑΟΖ, μήπως είχε πάρεση του ενός από τα δύο εγκεφαλικά ημισφαίρια και δεν μπορούσε να τραβήξει μια ίσια γραμμή, αλλά το πήγε λοξά – λοξά και αριστερά και έκοψε την Κρήτη μας στα δύο· ούτε κεφάλι τυρί να ήταν. Και λένε οι φίλοι μας εξ ανατολών, ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα· και το διατυμπανίζουν, λες και μόλις τέλειωσαν τη διατριβή τους με θέμα «Το Δίκαιο της Θαλάσσης», που όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι δεν την έχουν υπογράψει.
Κι όμως, ο μεμέτης πήρε τον τόμο με το Δίκαιο της Θαλάσσης και το φύλαξε μέσα σε μια παλιά, αλλά καλά διατηρημένη δερμάτινη τσάντα, που έγραφε απ’ έξω: «Το Δίκαιο του Ισχυροτέρου»! Έ! Όχι … έτσι δεν παίζω!!! Το παιχνίδι μοιάζει με επεισόδιο από το Χάρυ Πότερ. Σε κάθε δυσκολία που θα βρεθεί, λέει κι ένα καινούριο, άγνωστο στους άλλους ξόρκι και η κατάσταση αλλάζει άρδην… Δεν είναι παιχνίδια αυτά!
Το άλλο το ξέρατε; Με βάση τη λογική που λέει ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, οι γείτονές μας ισχυρίζονται πως η Πελοπόννησος είναι νησί (ενώ δεν ήταν – αλήθεια, ποιος εγκέφαλος είπε να κόψουμε τον ισθμό και να χωρίσει από τη Στερεά Ελλάδα;). Απομένει να προχωρήσει η Τουρκία σε διευθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία, αφού τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και επομένως δεν λαμβάνονται υπόψη, όπως δεν λαμβάνει υπόψη της… το Καστελόριζο!!!
Είναι δηλ. «ως μη υπάρχοντα», όπως λέμε στην ποδοσφαιρική διάλεκτο για μια φάση ή ένα γκολ που ακυρώνει ο διαιτητής … «ως μη γενόμενο»! Καλά, θα δούμε κι άλλα πολλά, στο μέλλον… Προς το παρόν, να ειδοποιήσουμε τη Γροιλανδία, το μεγαλύτερο νησί στον κόσμο, ότι δεν έχει υφαλοκρηπίδα… το ίδιο και το επόμενο, τη Νέα Γουϊνέα και γιατί όχι και την Αυστραλία, ολόκληρη ήπειρο, δηλαδή, για να λάβουν τα μέτρα τους, καθώς … στερούνται υφαλοκρηπίδας!!!
Μπορεί αυτό το Μνημόνιο, που σκάρωσε η Τουρκία με την υπό αμφισβήτηση κυβέρνηση της Λιβύης, να είναι διάτρητο, γελοίο, άκυρο και σίγουρα απαράδεκτο.
Όπως κι αν είναι, με την ενέργειά της αυτή και την κατάθεσή του στον ΟΗΕ, η Τουρκία έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, υποχρεώνοντάς μας να εξηγούμε σε φίλους και μη, σε πρόθυμους να μας ακούσουν και μη, το πώς και το γιατί. Και αυτό δεν είναι πάντα ούτε εύκολο, ούτε δυνατό, ούτε ευχάριστο. Μπορεί να διερωτηθούμε, γιατί δεν ανακηρύξαμε εμείς νωρίτερα τη δική μας ΑΟΖ.
Αυτά τα πράγματα, για να γίνουν θέλουν ένα Σουλτάνο ή ένα σύνολο πολιτικών που να συμφωνεί. Εμείς Σουλτάνο δεν έχουμε, ενώ είμαστε πρώτοι στη διαφωνία. Απομένει να το διαπιστώσουμε (ή να διαψευστούμε ευχάριστα) στην πιθανή προσεχή σύγκλιση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών…
Με την πάροδο του χρόνου, εδώ και δεκαετίες, όλο και κάτι χάνουμε! Χάσαμε την επιρροή μας στην Κύπρο, με την απόσυρση των ελληνικών δυνάμεων, επί Παπαδόπουλου, όπου, τελικά, βρήκε αφορμή η Τουρκία, να καταλάβει το βόρειο τμήμα και να διατηρεί στρατό εκεί… Χάσαμε την ευχέρεια να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια (όπως όλος ο καλός ο κόσμος…) και κολλήσαμε στα 6 μίλια.
Αυτό συμφέρει και τη Ρωσία, που την επικαλούμαστε όταν έχουμε κάποια ανάγκη, αλλά –ιστορικά- ποτέ δεν μας βοήθησε, παρά την κοινή πίστη μας στην ορθοδοξία· βολεύεται κι εκείνη, ώστε τα καράβια της να μην συναντούν στο Αιγαίο μια κλειστή θάλασσα.
Έτσι, έχουμε και στην πράξη αποδεχτεί το Casus belli (αιτία πολέμου, με απόφαση της τουρκικής βουλής) στην περίπτωση που τολμήσουμε να το πράξουμε… Χάσαμε, πρακτικά και τον έλεγχο του εναερίου χώρου μας, με τις χιλιάδες παραβιάσεις που έχουν γίνει και γίνονται καθημερινά, στα νησιά μας. Αφήστε, τώρα, τις αναχαιτίσεις, για τις οποίες ακούμε εκ των υστέρων.
Με την ταχύτητα των αεριωθουμένων, η παραβίαση του εναέριου χώρου ενός νησιού διαρκεί δευτερόλεπτα και μετά τα τουρκικά αεροπλάνα περνούν σε διεθνή εναέριο χώρο· δηλ. η παραβίαση γίνεται σε χρόνο που ούτε προλαβαίνει να ανακοινωθεί στους ηρωικούς πιλότους μας το γεγονός… Χάσαμε την εθνική κυριαρχία μας, όπως μας ανακοίνωσε από το Καστελόριζο, κάποτε (23 Απριλίου, 2010) ο Γιώργος Παπανδρέου, μαζί με την απόφασή του για προσφυγή μας στο μηχανισμό στήριξης (πρώτο μνημόνιο)! Κατόπιν τούτου, οι πολιτικοί μας δεν παύουν να μας ανακοινώνουν ότι «αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία, σταθερότητα και αξιοπρέπεια τις Τουρκικές προκλήσεις»!
Τι άλλο να κάνουν; … Εκείνο που επιβάλλεται να γίνει, (τώρα που άρχισαν τα όργανα), είναι να ανακηρύξουμε και εμείς τα όρια της δικής μας ΑΟΖ, με την Κύπρο και την Αίγυπτο – αν και η Αίγυπτος φαίνεται απρόθυμη να συνεργαστεί, για να μη φανεί ότι τάσσεται εναντίον της Τουρκίας… Αν η δική μας πρόταση εδράζεται σταθερά στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου για τη θάλασσα (υφαλοκρηπίδα νησιών κ.λπ.), τότε ένας τρίτος παρατηρητής θα μπορεί εύκολα να διακρίνει ποιος από τους δύο (Ελλάς ή Τουρκία) βρίσκεται «εν δικαίω».
Ακούσαμε και από την κυρία Μπακογιάννη να λέει σε συνέντευξη, ότι η Κρήτη είναι οπλισμένη σαν αστακός· λες και ετοιμαζόμαστε να αποκρούσουμε κάποια εξωτερική επίθεση από τους αλεξιπτωτιστές ενός άλλου Χίτλερ…
Ειπώθηκε και στις ειδήσεις, προβλήθηκε και πάνω σε χάρτες σε γιγαντοοθόνες, ποιες μονάδες από την ηπειρωτική Ελλάδα θα κατέβουν στην Κρήτη, ποιες αερομεταφερόμενες μεραρχίες, ποιες επιλαρχίες αρμάτων και πού θα εδρεύει η κάθε μία. Είδαμε και τους S-300 παρατεταγμένους στο νομό Λασιθίου…
Το μόνο που δεν ακούσαμε ήταν τα ονόματα των διοικητών και τα τηλέφωνά τους. Θεέ και Κύριε! Μέχρι τώρα, ξέραμε από τη θητεία μας στο στρατό, ότι το πρώτο και κύριο, στις πολεμικές επιχειρήσεις είναι η μυστικότητα… Φαίνεται πως αυτή περιορίζεται στις πινακίδες γύρω από το αεροδρόμιο και τη ΣΕΑΠ, που γράφουν: ΝΟ PHOTOS !
Μα ποιος δεν ξέρει ότι όλα αυτά φαίνονται «χαρτί και καλαμάρι» από τους δορυφόρους και ότι η Τουρκία (ο εχθρός μας, δηλαδή) έχει δικό της, ανεξάρτητο (από το Google) δορυφορικό κύκλωμα για όλα αυτά;… Λυπάμαι, μόνο, τους τουρίστες, που συλλαμβάνονται και ταλαιπωρούνται επειδή τράβηξαν με το κινητό τους κάποια αναμνηστική φωτογραφία στην περιοχή του αεροδρομίου. Δεν είμαστε καλά ! ! !