Λάλει α δεί. Και ότε δεί και υπερ ών δεί. Και ουκ ακούσεις α μη δεί. Πού το θυμήθηκα τώρα αυτό; Μα ναι, είναι το θέμα της έκθεσης που γράψαμε προκειμένου να εισαχθούμε στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Μου ‘ρθε στο νου, γιατί μου γεννήθηκε η επιθυμία, να λαλήσω και μάλιστα, με φωνή στεντόρεια υπέρ αυτών που το δικαιούνται, για τους μεγάλους αγώνες τους και να υψώσω φωνή διαμαρτυρίας και αγανάκτησης.
Απευθύνομαι, εγώ ο ταπεινός δάσκαλος στον εξοχότατο πρωθυπουργό της Ελλάδας για να του πω τα παρακάτω: «Πολυχρονεμένε μου Πατισάχ» Εξοχότατε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, κε Κυριάκο Μητσοτάκη, σε ένα μήνα περίπου και κάτι μέρες, κλείνεις ένα χρόνο στο τιμόνι της χώρας. Ευτυχώς! Η μέχρι τώρα πορεία σου είναι σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια εξαιρετική. Δικαιολογημένη η στήριξη που σου παρέχει η Ελληνική Κοινωνία.
Τη δικαιούσαι. Κτύπησες καίρια, ως Δαυίδ το Γολιάθ, το δικέφαλο τέρας, που απειλούσε και εξακολουθεί να απειλεί την πατρίδα. Πρόλαβες την εισβολή στον Έβρο και από την άλλη δάμασες με τις σοφές αποφάσεις σου την Πανδημία, που έχει ξεπαστρέψει χιλιάδες ανθρώπους, στις πλέον αναπτυγμένες χώρες. Ποιος θα περίμενε αλήθεια, ότι η ηγέτιδα Αμερική θα πάθαινε αυτή την πανωλεθρία και να έχει περισσότερους νεκρούς από τον πόλεμο του Βιετνάμ, της Κορέας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Αυτά πρέπει να λέγονται.
Όμως έχεις κάνει και λάθη. Γνωρίζω ότι όποιος κάνει δράσεις κάνει και λάθη. Τα λάθη είναι ανθρώπινα. ΄Όταν μάλιστα διορθώνονται παύουν να είναι λάθη και μεταμορφώνονται σε σωστά.
Το λάθος σου το σπουδαίο και σημαντικό κατά τη γνώμη μου και ίσως κατά τη γνώμη και άλλων πολλών, είναι η συγκρότηση της επιτροπής για την προετοιμασία του γιορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Στην επιτροπή αυτή καταλαβαίνω ότι συμμετέχουν πολλοί από τους λεγόμενους «αναθεωρητές της ιστορίας». Η παραίτηση από την επιτροπή αυτή της καταξιωμένης ιστορικού και αγωνίστριας της αλήθειας, κυρίας Ευθυμίου Μαρίας, μας γεμίζει ανησυχία.
Θα γιορτάσουμε άραγε τα διακόσια χρόνια από την έναρξη της επανάστασης; Ή θα πενθήσουμε; Το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και έχει ανάγκη επανεκτίμησης. Η ιστορία είναι η γνήσια, η ατόφια, η αντικειμενική, η ακριβής καταγραφή των γεγονότων. Εδώ δεν έχουν θέση ιδεολογίες και πολιτικές. Εδώ τη δεσπόζουσα θέση κατέχει η ιστορική αλήθεια και μόνον η αλήθεια. Με το να πούμε την καταστροφή, την σφαγή, τις φωτιές και τους πνιγμούς της Σμύρνης «συνωστισμό», δεν προσφέρουμε, παρά εξοργίζουμε και κυρίως όσους έπαθαν και οι πληγές τους ακόμα αιμορραγούν.
Με το να χαρακτηρίσουμε τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια δικτάτορα δεν προσφέρουμε στην χώρα. Ο Καποδίστριας πρότεινε τη μεταβολή του πολιτεύματος για να μπορέσει να κυβερνήσει, στην οποία όλοι οι πολιτικοί συμφώνησαν.
Ζήτησε την αυτοδιάλυση της Βουλής, η οποία μάλιστα ήταν και φιλοκαποδιστριακή και ζήτησε να δημιουργηθεί ένα σώμα, από 27 πολιτικούς όλων των παρατάξεων, ακόμα και όσων λίγων δεν τον ήθελαν στην Ελλάδα. Το σώμα αυτό ονομάστηκε «Πανελλήνιον» όχι χωρίς λόγο. ΄Ήταν ο όρος πολιτικής συμφιλίωσης. Αν θέλει κανείς να χρησιμοποιήσει ένα σύγχρονο όρο για την πράξη αυτή του κυβερνήτη, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει άνετα το γνωστό σε όλους μας όρο «μεταπολίτευση».
Ο στρατάρχης Γεώργιος Καραϊσκάκης, η σπάνια αυτή μορφή του αγώνα, ναι, ήταν αθυρόστομος. Χρησιμοποιούσε λέξεις και εκφράσεις άσεμνες, προσβλητικές, που απηύθυνε προς τους εχθρούς τους οποίους και σάρωσε στην Αράχοβα γενικότερα στη Ρούμελη και αργότερα στην Αττική. Ξεκίνησε τον αγώνα από παιδί ως κλέφτης και μετέπειτα ως σπουδαίος αρματολός και εξελίχθηκε στρατάρχης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Η αποκαθήλωση των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης και η προσβολή της ιστορικής μνήμης μας μας γεμίζει με οργή και όχι με διάθεση εορτασμού. Κανένας αγώνας δεν μπορεί να ισοπεδωθεί από σατέν συνολάκια και επιδείξεις πολλών ευρώ.
Στη σκληρή εποχή της Παγκοσμιοποίησης, η χώρα έχει ανάγκη μεγάλη την ανύψωση του ηθικού της καθώς και τη διατήρηση της Εθνικής μας ταυτότητας που μας κράτησε ζωντανούς ανά τους αιώνες. Μετά τη δεκάχρονη οικονομική κρίση, μετά την πρωτόγνωρη κρίση της πανδημίας, ας μη ζήσουμε άλλη μια κρίση που θα χτυπά κατάστηθα όλους εμάς του αγαπώντες την πατρίδα.
Κύριε Πρωθυπουργέ. Υπάρχει ακόμα χρόνος να διορθώσετε το κάθε λάθος, γύρω από αυτό το σπουδαιότατο και εθνικό θέμα. Πιστεύουμε στην άξια κρίση σας και αναμένουμε αποκατάσταση. Σύμφωνα με τον καταξιωμένο ιστορικό ερευνητή και πατριώτη μας κύριο Γεώργιο Καλογεράκη, διδάκτορα της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, τέσσερις είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί της ιστορίας της χώρας μας.
Πρώτον η Ελληνική Επανάσταση του 1821, δεύτερον η νικηφόροι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-13 που έκαναν την Ελλάδα μεγάλη, Ελλάδα των πέντε θαλασσών και δύο ηπείρων, τρίτον το έπος του 1940 και η μεγαλειώδης Εθνική Αντίσταση εναντίον των Γερμανών κατακτητών και τέταρτον το Πολυτεχνείο, η αντίσταση της ελληνικής νεολαίας προς την Χούντα. Η ιστορική προσέγγισή τους χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, ενδελεχούς έρευνας και απέραντου σεβασμού.
Εορτασμός των διακοσίων χρόνων ελεύθερης ζωής, χωρίς την ελληνική σημαία δεν νοείται.
* Ο Λεωνίδας Κανελλής είναι συνταξιούχος δάσκαλος