Αξιότιμοι Κυρίες και Κύριοι,
Δασκάλες, Δάσκαλοι, μαθητές, γονείς και προσωπικό του 43ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου
Σεβαστοί και εκλεκτοί καλεσμένοι της πόλης του Ηρακλείου και επισκέπτες.
Καλημέρα σας,
Βρίσκομαι στην Κρήτη, στο «Μεγάλο Κάστρο», στον Χάνδακα, στην πόλη σας, στο σημερινό Ηράκλειο, μία πόλη μοναδική σε Πολιτισμό, Αγώνες και Ιστορία, που ξετυλίγεται στα βάθη των αιώνων.
Αγώνες που προκαλούν παγκόσμιο προσκύνημα και θαυμασμό, μαζί με τα αρχαία ξεχωριστά ευρήματά της.
Ακόμη και στις ημέρες μας, με τον 2° Παγκόσμιο Πόλεμο και το ολοκαύτωμά της η Κρήτη συγκλόνισε την ανθρωπότητα.
Η ταπεινότητα μου σεμνύνεται και προσκυνώ.
14/9/1943 Κάνδανος:
Διαβάτη στάσου προσοχή
δωχάμου κείτονται νεκροί
που δεν επρόδωσαν ποτέ
ποτέ δεν είπαν ψέματα
τύραννο δεν προσκύνησαν
Βασίλης Ρώτας ποιητής
Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη και ευχαριστώ από καρδιάς για την μεγάλη τιμή που κάνετε να δώσετε στο σχολείο σας το όνομα του αειμνήστου συζύγου μου Αντιστράτηγου Σπύρου Μουστακλή.
Ενεργοί πολίτες – γονείς και αντάξιοι στο καθήκον τους δάσκαλοι συνεχίζουν το ευγενές έργο της πόλης τους, που επί Δημαρχίας αειμνήστου Μανόλη Καρέλλη, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε και μετονόμασε ένα δρόμο σε δρόμο Σπύρου Μουστακλή.
Απόσπασμα από εφημερίδα
«Η Αλλαγή» 19/9/1982
«Χθες τον Σπύρο Μουστακλή υποδέχθηκαν στο δημαρχιακό μέγαρο της πόλης μας, ο υφυπουργός Συγκοινωνιών κ. Κώστας Ασλάνης, ο νομάρχης Ηρακλείου κ. Κυριάκος Γεωργιάδης, ο δήμαρχος Ηρακλείου κ. Μανόλης Καρέλλης, ο γραμματέας της Ν.Ε. του ΠΑΣΟΚ Ηρακλείου κ. Ευρ. Κουκιαδάκης, ο πρόεδρος της ΕΓΣΗ κ. Π. Τσακίρης, ο πρόεδρος του ΕΚΗ κ. Ν. Τσαγκουρνής, εκπρόσωποι μαζικών φορέων και οργανώσεων και πλήθος κόσμου.
Ο δήμαρχος κ. Μ. Καρέλλης υποδεχόμενος τον Ηρωικό Συνταγματάρχη, αφού τον καλωσόρισε αναφέρθηκε στην αντιστασιακή του δράση και υποσχέθηκε, αφού πάρει σχετική απόφαση και το Δημοτικό Συμβούλιο, να μετονομάσει έναν δρόμο της πόλης μας, σε δρόμο Σπύρου Μουστακλή.
Χαρακτηριστικά ο κ. Μ. Καρέλλης, είπε μεταξύ των άλλων και τα εξής:
«Ο Σπύρος Μουστακλής που φιλοξενούμε σήμερα (στην πόλη μας δεν είναι απλώς ένας αντιστασιακός, Είναι ο Αντιστασιακός…,»
Ο Σπύρος Μουστακλής αποτελεί ένα παράδειγμα ανθρώπου που αφιέρωσε όλη του την ζωή, υπερασπιζόμενος τα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου για την Πατρίδα μας και την Ανθρωπότητα.
Συμμετείχε εθελοντικά σε όλους τους αγώνες για την υπεράσπιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας:
- στην Εθνική Αντίσταση κατά των κατακτητών Γερμανών και Ιταλών 1940
- στον πόλεμο της Κορέας 1950
- στην Κύπρο για την ενίσχυση της άμυνας της 1965
- και τελευταία αντιστάθηκε κατά της ελληνικής δικτατορίας (χούντα) 21/4/1967
Συνελήφθη, φυλακίστηκε, εξορίστηκε, βασανίστηκε απάνθρωπα από την Χούντα των Συνταγματαρχών, 22/5/1973, για την συμμετοχή στην αντιστασιακή οργάνωση «ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ»
Βασανίστηκε γιατί δεν μίλησε για να μην προδώσει τους συντρόφους του και υπέστη τις συνέπειες του βασανισμού: ημιπαράλυτος και αφασικός (δεν μπορούσε να μιλήσει).
Δεν μίλησε εκείνη την ώρα και αλίμονο καταδικάστηκε να μην μιλήσει για Πάντα.
13 Χρόνια επέζησε, σιωπηλός μάρτυρας, γενναίος, σεμνός, υπερήφανος, δραστήριος.
Σήμερα 15 Νοεμβρίου 2019 το 43° Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου ονομάζεται Δημοτικό Σχολείο Σπύρου Μουστακλή, με απόφαση των δασκάλων και του συλλόγου γονέων. Έτσι ο Σπόρος Μουστακλής ζωντανεύει, έρχεται στον δρόμο του και στο σχολείο του. Κυκλοφορεί ανάμεσα σε δασκάλους, μαθητές, γονείς και αγαλλιάζει η βασανισμένη ψυχή του, από τις ζωηρές και χαρούμενες φωνούλες αθώων παιδικών αγγέλων, τα αγκαλιάζει και χαίρεται.
Ήταν πάντα αδυναμία του τα παιδιά αλλά δεν μπόρεσε να αγκαλιάσει το δικό του παιδί λόγω της αναπηρίας του.
Μιλάει και διηγείται στα παιδιά, συνεργάζεται με τους δασκάλους, ανθρώπους του πνεύματος και της επιστήμης. Λέει αυτά που δεν μπόρεσε να πει σε εμάς και να υπερασπίσει τον εαυτό του στην πολιτεία και στο Στρατοδικείο.
Τώρα τον υπερασπίζουν αγνά παιδιά, Ελληνόπουλα, απόγονοι γενναίων ενδόξων Κρητών Αγωνιστών. Τώρα θα μιλήσετε εσείς γι αυτόν.
Τώρα δεν είναι «Ελεύθερος Πολιορκημένοςι» είναι ελεύθερος και μόνον, κυκλοφορεί στον δρόμο του και στο σχολείο του με πανέμορφες χαριτωμένες φιγούρες αγοριών και κοριτσιών και όχι σε φυλακή, απομόνωση, εξορία και όχι με αυστηρούς φρουρούς.
Μεθαύριο, 17/11/2019 θα εορτάσουμε και θα τιμήσουμε την ιστορική επέτειο της εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, 46 χρόνια μετά.
Ο σακατεμένος, ημιπληγικός και αφασικός Ταγματάρχης τότε Σπύρος Μουστακλής νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Πολυκλινική Αθηνών, Πειραιώς 3, Ομόνοια. Ο Σπύρος Μουστακλής είχε μεταφερθεί εκεί από την Νευρολογική πτέρυγα του 401 ΓΣΝ Αθηνών, νοσηλευόμενος, φρουρούμενος και κλειδωμένος, για την συμμετοχή του στην αντιστασιακή κίνηση «ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ», 22/5/1973 όπου και βασανίστηκε.
Πήρα από την Αστυνομία άδεια για να κατέβω στην Πολυκλινική, καθόσον το κέντρο της Αθήνας ήταν κατειλημμένο από τα τανκς στην Ομόνοια, ήταν γύρω γύρω οι συγκοινωνίες του Παγκρατίου κομμένες, κατέβηκα με ταξί.
Η ατμόσφαιρα όπως και των άλλων ημερών εκείνων, ηλεκτρισμένη, κόσμος αλαφιασμένος, παγωμένος, φοβισμένος, μπουλούκια έτρεχαν, βουητό, θόρυβοι παράξενοι, πυροβολισμοί, οχλοβοή, αστυνομία, δακρυγόνα, μεγάφωνα, ντουντούκες.
Ήταν μελαγχολικός, ανήσυχος, παράξενο βλέμμα, του εξήγησα ότι ήταν αυτό που περιμέναμε, η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Ξάφνου το βλέμμα του, τα γαλάζια του μάτια άστραψαν, ο Αγωνιστής ξύπνησε μέσα του. Επιθεώρησε το σώμα του με γρήγορη ματιά ο Ταγματάρχης, το μισό του κορμί δεν υπάκουε στις διαταγές, έμενε ακίνητο, η γλώσσα του όμως έσπασε το φράγμα της σιωπής, λόγω του μεγάλου πάθους και της έντονης συγκίνησης. Σήκωσε το αριστερό του χέρι, άρπαξε το παράλυτο δεξί και το άφησε να πέσει κάτω. (Λόγω του χτυπήματος στο κεφάλι το κέντρο του λόγου επλήγη και δεν μπορούσε να μιλήσει- ήταν αφασικός δηλαδή)
Είπε μια φράση καθαρά: «VIVERE PERICOLOSAMENTE»
Εγώ, καθώς ήμουν τρομαγμένη, προβληματισμένη και ανήσυχη για την εξέλιξη της κατάστασης, δεν κατάλαβα και δεν περίμενα τέτοια φράση, και δη ξενόγλωσση. Ο ήχος έμεινε στα αυτιά μου, οι λέξεις καθαρές, αλλά;
Δεν απήντησα, το κατάλαβε και συνέχισε: «ΖΕΙΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ». Αμέσως συνήλθα και συνειρμικά μου ήλθε, αφού ο απόηχός της ήταν ακόμη ζωντανός. Το ´VIVERE PERICOLOSAMENTE,ª δηλαδή φράση από τα Λατινικά του σχολείου, που είχε ενστερνισθεί και ανταποκρινόταν στα πιστεύω του, στις αιώνιες αξίες και τα ιδανικά, αυτά που κληρονόμησε από τους Μεσολογγίτες προγόνους του.
Ήταν και έζησε ο Σπύρος Μουστακλής το Πολυτεχνείο και όταν βγήκε από το Νοσοκομείο, κάθε χρόνο στην επέτειο κατέθετε στεφάνι μέχρι που έφυγε από τη ζωή.
Το Ηράκλειο τίμησε τον Σπύρο Μουστακλή με κάθε μεγαλοπρέπεια, αναγνώριση, σεβασμό και λεβεντιά.
Του έδωσε περίοπτη θέση στην πόλη του, με την ονομασία του σε δρόμο και σήμερα στον ίδιο δρόμο ονομάζει και το 43° Δημοτικό Σχολείο «Σπύρος Μουστακλής».
Όλοι εμείς και εγώ οφείλουμε να τιμήσουμε, να αναγνωρίσουμε, να θαυμάσουμε την ανωτερότητα και τη βαθιά προσήλωση των δασκάλων στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, στις ιδανικές αξίες της παιδείας, της γνώσης, της επιστήμης και της ιστορίας του πολιτισμού
Επίσης, τους γονείς, αντάξιους απογόνους της κρητικής μοναδικής ιστορικότητας. «Δράξασθε Παιδείας» έλεγε ο Αδαμάντιος Κοραής
«Το Σχολείο φωτίζει τους ανθρώπους… Δια τούτο σας συμβουλεύω να κάμετε Σχολεία» έλεγε ο Κοσμάς ο Αιτωλός.
Στο σχολείο είναι που ένα μικρό (7χρονο) παιδί από τον μικρόκοσμο της οικογένειας, γνωρίζει τον μακρόκοσμο της κοινωνίας.
« Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην» Μέγας Αλέξανδρος 356-323 π.Χ.
«Όλβιος, όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν» Ευριπίδης.
Απέραντη συγκίνηση, ευχαριστίες και υποχρέωση σε όλους τους συντελεστές της τελετής αυτής από εμένα και την κόρη μας Ναταλία.
Με εκτίμηση Χριστίνα Μουστακλή
* Πρόκειται για την ομιλία της χήρας του Σπύρου Μουστακλή Χριστίνας, στην τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε το 43ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου