Ο γείτονας ο Ερντογάν τώρα τελευταία δεν μας τα λέει καλά. Μας έχει συνηθίσει σε ασυναρτησίες και μάλιστα κατά συρροή. Προχθές, συγκεκριμένα, στις 4-3-2020 είπε μία ακόμη, χαρακτηρίζοντάς τον εαυτό του ανθρωπιστή και ειρηνοποιό. Ο ίδιος παλιότερα είχε μιλήσει για την γαλάζια πατρίδα του, ενώ ακόμη πιο παλιά είχε κάνει λόγο για τα σύνορα της καρδιάς του.
Δεν γνωρίζω αν αυτές οι κουβέντες του ξεφεύγουν ή αν τις λέγει σκοπίμως. Ό,τι όμως και να συμβαίνει, είτε δηλαδή σκοπίμως λέγονται είτε όχι, θα αποφύγω να του δώσω τον χαρακτηρισμό που του ταιριάζει, αλλά θα του υπενθυμίσω ότι:
– Εκείνοι που είχαν γαλουχηθεί με τη Μεγάλη Ιδέα, θα έπρεπε το έτος 1913 να είχαν στείλει τους συμπατριώτες του στην Κεντρική Ασία. Εκεί που βρίσκεται το Τουρκεστάν, στην πατρίδα των, διότι τότε κολλούσε το σίδερο, στη βράση, που λένε. Τότε θα μπορούσαμε να τους πετάξουμε και στην θάλασσα, αλλά τελικά συνέβη το αντίθετο μερικά χρόνια αργότερα, στο 1921, εξαιτίας της διχόνοιας της δολερής.
Τότε ήταν που τους ξύπνησαν από τον λήθαργό των οι Σοβιετικοί, για να υπογραφεί η Σοβιετοτουρκική συμφωνία, εξαιτίας της οποίας μπόρεσαν να διατηρήσουν την Ανατολική Θράκη, τον έλεγχο των στενών και τη Μικρά Ασία, διαφορετικά θα είχαν επιστρέψει από τότε στο Τουρκεστάν, που ως γνωστόν βρίσκεται κάπου μεταξύ Κασπίας, Μογγολίας, Σιβηρίας και Ιμαλαΐων.
Αυτή η συμφωνία παράλληλα δημιούργησε νέα γεωπολιτικά δεδομένα στην περιοχή μας, των οποίων ο αντίκτυπος όχι μόνο είναι αισθητός ακόμη και σήμερο, αλλά θα είναι και στο απώτερο μέλλον. Οι πρόγονοι του Πούτιν επιπλέον βοήθησαν τους Τούρκους με χρήματα και όπλα, ενώ δεν παρέλειψαν να χαρακτηρίσουν τον απελευθερωτικό μας αγώνα στη Μικρά Ασία ιμπεριαλιστικό.
– Υπενθυμίζω ακόμη στον γείτονά μας ότι την Κύπρο θα την έβλεπε ο ίδιος με τα κυάλια από τα Άδανα της Κιλικίας, αλλά να πει ένα ευχαριστώ στους Αμερικανούς, που θεωρούσαν τον Μακάριο «ρασοφόρο Κάστρο», φροντίζοντας συγχρόνως για τη σύναψη των συνθηκών της Ζυρίχης και του Λονδίνου για να απαλλαγούν απ’ αυτόν. Μ΄ αυτόν τον τρόπο ξύπνησαν με τη σειρά των οι Αμερικανοί τους συμπατριώτες του το έτος 1959 και 1960 αντίστοιχα, οι οποίοι έκτοτε έμοιαζαν με ένα κοπάδι ύαινες, όταν συναντούν ένα ανυπεράσπιστο ελεφαντάκι στη ζούγκλα.
-Του υπενθυμίζω ακόμη ότι και το Αιγαίο θα το έβλεπαν οι Τούρκοι με τα κυάλια από τα παράλια της Μικράς Ασίας, αλλά τους ξύπνησαν πάλι οι Αμερικανοί τον Αύγουστο του 1974, όταν βγήκαμε από το ΝΑΤΟ, αναθέτοντας σ’ αυτούς τον εναέριο έλεγχο του Αιγαίου.
Τις πρώτες μάλιστα παραβιάσεις τις έκαναν Αμερικανοί και Εγγλέζοι πιλότοι, λόγω του φόβου και της διστακτικότητας των Τούρκων και λόγω της αφοσίωσής των στη συνθήκη της Λωζάνης. Μέχρι εκείνη μάλιστα τη στιγμή, μέχρι το έτος 1974, στο Αιγαίο δεν έμπαινε ούτε τούρκικο κουνούπι χωρίς άδεια.
Πρέπει, λοιπόν, οι συμπατριώτες του Ερντογάν να πουν ένα ευχαριστώ ακόμη στους Αμερικανούς και ιδιαίτερα στον Κίσινγκερ, στον εμπνευστή των παραβιάσεων και των αερομαχιών στο Αιγαίο. Θυμάστε, αλήθεια εκείνον τον ανεκδιήγητο Αμερικάνο διπλωμάτη γερμανοεβραϊκής καταγωγής; Πρόκειται για εκείνον που ξεπέρασε σε ανθελληνισμό και φιλοτουρκισμό και τον ίδιο τον Φαρμεράιερ, που πίστευε ότι δεν υπάρχουν Έλληνες από τον 6ο αιώνα μ.Χ.
Πρόκειται για αυτόν που ξεπέρασε σε ανθελληνισμό και φιλοτουρκισμό ακόμη και τον Μπίσμαρκ, που πίστευε ότι τα λουλούδια του κήπου του έχουν μεγαλύτερη αξία από αυτούς που θυσιάστηκαν στο Αρκάδι. Τελικά αυτός ο διπλωμάτης μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον Μέτερνιχ, όπως αναφέρω σ’ ένα βιβλίο μου, που πρόκειται να εκδοθεί εντός ολίγου.
Τέλος, του υπενθυμίζω ότι εμείς οι Έλληνες γνωρίζομε ότι τα σύνορά μας καθορίζονται από διεθνείς συνθήκες και όχι από την καρδιά μας, ανεξάρτητα αν τελικά πραγματοποιηθεί ή όχι αυτό που λέγεται, ότι δηλαδή πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι.
Για τα φληναφήματα του γείτονά μας δεν πρέπει να ανησυχούμε. Πρέπει όμως κυβέρνηση και αντιπολίτευση να τον προσέξουν πάρα πολύ, διότι μέχρι πρότινος παρίστανε τον μεταρρυθμιστή και τον αναμορφωτή, ενώ σήμερο τον σουλτάνο.