Αγία Πελαγία
Λίγες μέρες μετά
Τη “σύγκλιση” που λέγανε παλιά, την καταιγίδα οι Κρητικοί.
Με μια προσεκτική ματιά στις αναμνήσεις μας οι φίλες και φίλοι, θα θυμηθούν πως στη περιοχή εκτός από τους εισαγόμενους φοίνικες έχουν φυτρώσει πολυτελή ξενοδοχεία.
Και δεκαδες ή και εκατοντάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες κάνουν ηλιοθεραπεία, σε έναν απίστευτης ομορφιάς όρμο, κυριολεκτικά πάνω στην άμμο.
Και για όσους έχουν διασχίσει το δρόμο, λέγε με “κοίτη ποταμού”, που οδηγεί στην παραλία, ούτε στιγμή δεν πίστεψαν πως για τις δυο ζωές που χάθηκαν, ευθύνεται η καταρρακτωδης βροχή.
Η βροχή που πέφτει απρόσεκτα, όπου βρει, σε χωράφια, σπίτια, ξενοδοχεία, δρόμους και παρασέρνει ότι η απροσεξία, η τσαπατσουλια, η κακοτεχνία και το οικονομικό συμφέρον μπαίνουν εμπόδια στο δρόμο της.
Όλοι μας ξέρουμε πως για κάποια παιδιά η λέξη μπαμπάς και μαμά δε θα χρησιμοποιείται σε παροντικο και μελλοντικό χρόνο, εφεξής.
Πως ο πόνος των δικών τους έχει όνομα. Δεν είναι γενικά και αόριστα άλλοι δυο πνιγμένοι άνθρωποι.
Πνιγμένοι κι αυτοί, όπως κι άλλοι σχεδόν κάθε δυο – τρία χρόνια απ τη βροχή, σ ένα νησί που βρέχει πέντε- έξι φορές το χρόνο και απειλείται σύμφωνα με τους ειδικούς από ερημοποιηση, οσονούπω.
Και φτάσανε ξανά κατόπιν εορτής όλοι οι υπεύθυνοι.
Υπουργίσκοι, γραμματείς και Φαρισαίοι για να συλλυπηθούν δακρύβρεχτοι για τους δυο νεκρούς και να υποσχεθούν πως ο κρατικός μηχανισμός θα σταθεί αρωγός στους πληγέντες της νεροποντής, μετά από χρόνια.
Φωτογραφηθηκαν, ευχήθηκαν, αθωώθηκαν, κι αποχώρησαν λασπωμενοι.
Κι έπειτα βγήκαν διάφοροι και δήλωσαν πως όσοι έχασαν τις περιουσίες τους, πριν δυο χρόνια σε Χερσόνησο και Μάλια, από τα ίδια καιρικά φαινόμενα, δεν πήραν ακόμη ούτε ευρώ.
Το ζητούμενο δεν είναι να ‘ρθει η δημοκρατία μας, εκδικητική, σ’ όσους δεν προνόησαν και έχτισαν, όπου βρήκαν και όπως βρήκαν.
Το θέμα είναι να γίνουν έργα προστατευτικα.
Να σταματήσει η ληστρικη εκμετάλλευση των ακτών. Σήμερα κιόλας.
Δε μας ενδιαφέρει πόσο μεγάλη και πόσων αστέρων είναι η ξενοδοχειακή μονάδα.
Μας ενδιαφέρει η προστασία και η πρόσβαση όλων στις ακτές και τις παραλίες και η προστασία του φυσικού πλούτου, του τόπου που μας φιλοξενεί, για μια ζωή ή για λίγες μέρες.
Και η όποια ανάπτυξη να σέβεται το τοπίο, τους διπλανούς διαμενοντες και φυσικά τους εργαζόμενους, σ αυτήν.
Επίσης άμεσες μελέτες σε παρόμοιες περιοχές, για την προστασία της ζωής κυρίως και δευτερευοντως για τις υποδομές δημόσιες και ιδιωτικές.
Κλείνοντας…
Ένας δήμαρχος ή άλλος υπεύθυνος με τσίπα, έτοιμος για παραίτηση
Υπάρχει;
* Ο Γιώργος Μυλωνάκης είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός