Επελέγη και αναμένεται να εκλεγεί εύκολα ή δύσκολα στο ύπατο αξίωμα της ελληνικής πολιτείας η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τώρα, κατά πώς ακούσαμε, θα συνεχιστεί το κυβερνητικό έργο σύμφωνα άλλωστε με τις προεκλογικές και μετεκλογικές πρωθυπουργικές εξαγγελίες.
Παρά την πρόθεση της κυβερνώσας παράταξης για ανάληψη και υλοποίηση πρωτοβουλιών και δράσεων για κοινωνική πρόοδο και ευημερία, στην πραγματικότητα θα συνεχίζουν να “ευνοούνται” οι ολίγοι εις βάρος των πολλών, εάν όλοι οι πολιτικοί, καθημερινά και έμπρακτα, δεν είναι παραδείγματα προς μίμηση σε ό,τι σχετίζεται με την τήρηση της νομιμότητας, των αρχών του δικαίου, της ηθικής, του διαλόγου, του μέτρου και της συνεννόησης για την αντιμετώπιση των δύσκολων καθημερινών προβλημάτων του λαού μας. Θα διαιωνιστεί η μέχρι τώρα ηθική και πολιτική κρίση, εάν οι πολιτικοί, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, ταγοί μας εξακολουθήσουν να τρέφουν τη μισαλλοδοξία και τον διχασμό και οι πνευματικοί μας άνθρωποι τη σιωπή και το συμβιβασμό.
Και την ίδια στιγμή, έχουμε την ευθύνη εμείς οι πολίτες, ως νοήμονα μεμονωμένα άτομα αλλά και ως ευνομούμενο σύνολο, να μην τα περιμένουμε όλα από τον κρατικό μηχανισμό, αλλά οι ίδιοι να προχωρούμε στον διαχωρισμό ανάμεσα στον κόσμο της δουλειάς και τον κόσμο της “καπηλείας” των αγαθών που παράγουν οι πολλοί μέσα σε διαρκώς μεταβαλλόμενες υπέρ της εργοδοσίας και των πολυεθνικών εργασιακές συνθήκες αφενός και να αντιληφθούμε αφετέρου πόσο πραγματικά θα ωφελεί την κοινωνία μας εάν όλοι απολαμβάνουν τα αγαθά των κόπων τους και τα κάθε λογής “παράσιτα” και οι άεργοι ή όσοι εκμεταλλεύονται το μόχθο των άλλων μπαίνουν στο περιθώριο.
Επιπλέον, επιβάλλονται η παρέμβασή μας σε όλα τα επίκαιρα και “καυτά” μέσα και έξω από την Ελλάδα προβλήματα των ημερών μας και η συμμετοχή μας στα εντός και εκτός συνόρων κινήματα ενάντια στον πόλεμο, στην ανεργία, στην φτώχεια και στην απαιδευσιά.
Είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε αναγκαία η δυναμική μας συστράτευση απέναντι σε όλα εκείνα που απειλούν τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας ως μεμονωμένων ατόμων και ως ενεργών μελών του κοινωνικού μας συνόλου. Καιρός είναι πια και ως κοινωνία να συμπαριστάμεθα ενεργά στους καθημερινούς αγώνες όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και να μην τους απαξιώνουμε. Να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στα διεκδικητικά αιτήματα της εργατικής και της υπαλληλικής τάξης και στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Όλοι, τέλος, οι πολίτες, πέρα από ιδεολογικά πιστεύω και κομματικές προτιμήσεις, πρέπει, κάθε μέρα, να είμαστε όχι απαθείς σε ο,τι συμβαίνει και αδρανείς ενόψει όσων πρόκειται να γίνουν, αλλά ενεργοί, να τα δίνουμε δηλαδή όλα στον αγώνα για την εξάλειψη των ταξικών ανισοτήτων και για την επίλυση των “μικρών” καθημερινών προβλημάτων του τόπου που ζούμε και εργαζόμαστε, αλλά και στην πάλη ενάντια στην ανεργία, ενάντια στον εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα, για καλύτερες για όλους παιδεία και περίθαλψη, για ειρήνη και ατομική προκοπή και κοινωνική ευημερία. Έτσι, όλοι μαζί, με ενότητα και ομοψυχία, είθε να πορευόμαστε άοκνα και ξάγρυπνοι κάθε στιγμή για το πραγματικά καλό όλων των συμπολιτών μας…