Πάει, πέρασε κι αυτό, μπορεί να πει κανείς, όσο κι αν η διαδικασία βρίσκεται ακόμα και θα βρίσκεται για αρκετό καιρό «εν εξελίξει». Αναστεναγμοί ανακούφισης συνόδευσαν την αναγγελία της καταδίκης των μελών της Χρυσής Αυγής, ενώ οι ποινές είναι ζήτημα χρόνου… μπορεί να ανακοινωθούν κάποιες ώρες πριν ή μετά την δημοσίευση και ανάγνωση του άρθρου αυτού… Η ανακούφιση έχει να κάμει και με το γεγονός, ότι μετά απ’ αυτό, η Δημοκρατία δεν έχει να φοβηθεί, πια, τίποτε από την άκρα δεξιά…
Ο Νίκος Χριστοδουλάκης, πρώην υπουργός Οικονομίας, σε συνέντευξή του (2/10/20) στο Πρώτο Πρόγραμμα, διαφώνησε με την άποψη γερμανικού εντύπου, που θέλει τη δίκη της Χρυσής Αυγής, να είναι «η δεύτερη, μεταπολεμικά, σε σπουδαιότητα, από τη Δίκη της Νυρεμβέργης»· δίκη, όπου δικάστηκαν και καταδικάστηκαν από τους Συμμάχους οι πρωταίτιοι ναζιστές εγκληματίες πολέμου.
(Γράφτηκε ότι, η σύνθεση του Δικαστηρίου τελέστηκε κατά σαφή παράβαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, με δεδομένο ότι οι ηττημένοι του πολέμου δικάστηκαν από δικαστές των νικητριών δυνάμεων και όχι από δικαστές προερχόμενους από χώρες που δεν είχαν άμεση ή έμμεση εμπλοκή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως θα μπορούσαν να ήταν για παράδειγμα από τη Σουηδία, ή την Ελβετία).
Η αντιστοιχία με τα καθ’ ημάς είναι ότι η δίκη έγινε από τους νικητές… των εκλογών, όμως, δεν είναι ορατή κάποια αντίρρηση ως προς τη σύσταση του δικαστηρίου.
Οι δύο δίκες, ωστόσο, έχουν αρκετά κοινά σημεία, αλλά και πολλές διαφορές. Η Δίκη της Νυρεμβέργης ξεκίνησε αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου στην Ευρώπη και διήρκεσε 11 μήνες… μια μικρή διαφορά με τη δίκη της Χρυσής Αυγής που κράτησε 5,5 χρόνια· το γιατί, είναι αντικείμενο πιο ειδικών πάνω στα νομικά θέματα.
Στη δίκη αυτή, καταδικάστηκαν 19 από τους 24 κατηγορούμενους (12 σε θάνατο, 3 σε ισόβια και 4 σε ποινές από 10-20 χρόνια. Τρεις αθωώθηκαν και 2 δεν δικάστηκαν, λόγω ανήκεστης βλάβης της υγείας τους). Στη δίκη της Χρυσής Αυγής οι κατηγορούμενοι ήταν 69, από τους οποίους οι 57 κρίθηκαν ένοχοι, (7 μόνο για πλημμελήματα), ενώ 11 κρίθηκαν αθώοι.
Φυσικά, η θανατική ποινή στη χώρα μας έχει καταργηθεί με το Σύνταγμα του 1975, εκτός από τις περιόδους πολέμου. Όμως, οριστικά, από το 2004 η θανατική ποινή καταργήθηκε για οποιοδήποτε έγκλημα. Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι η τελευταία εκτέλεση έγινε το 1972, στο πεδίο βολής της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών, στο Ηράκλειο. Ήταν ο 27χρονος Βασίλης Λυμπέρης, που εκτελέστηκε με τυφεκισμό, για τη δολοφονία της γυναίκας, της πεθεράς και των δύο παιδιών του.
Στις 7 Οκτωβρίου, περιμένοντας την απόφαση, ένα μεγάλο πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε μπροστά στο Εφετείο Αθηνών, στην Αλεξάνδρας. Το σύνθημα ήταν «Δεν είναι αθώοι – Οι Ναζί στη φυλακή». Κόσμος πολύς. Υπολογίζεται στους 20.000 – 30.000. Πολλοί προσήλθαν αυθόρμητα, και ακόμα περισσότεροι με την προτροπή των φορέων τους, όπως συνδικάτα, πολιτικά κόμματα, οργανώσεις της αριστεράς, αντιφασιστικές πρωτοβουλίες, φοιτητές…
Το ερώτημα είναι αν τέτοιες συγκεντρώσεις είναι αναγκαίες και αν έχουν κάποιο τελικό όφελος… Μια τόσο μεγάλη συγκέντρωση, φέρει μαζί της και τη θετική αιτιολόγησή της, ασχέτως αν είναι αυθόρμητη ή κατευθυνόμενη (ή και τα δύο, στην προκειμένη περίπτωση). Κατά το κοινώς λεγόμενο: «Φωνή λαού – Οργή Θεού».
Όμως, η καθημερινή πρακτική, στον τόπο μας, δείχνει ότι αυτές οι συγκεντρώσεις γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από ομάδες (γνωστών «αγνώστων») και με τα επεισόδια, τους βανδαλισμούς, τις ρίψεις μολότωφ και την καταστροφή σε οχήματα και προσόψεις, ως λυπηρό επίλογο. Το φαινόμενο έλαβε χώρα και στη συγκέντρωση αυτή, με εμπλοκή της αστυνομίας, υπερπτήση ελικοπτέρων, διακοπή της κυκλοφορίας στην κεντρική λεωφόρο της Αθήνας…
Το αυθόρμητο της προσέλευσης περιορίστηκε από την παρουσία της πολιτικής ηγεσίας κομμάτων και από τις δηλώσεις τους. Δεν φαίνεται λογικό, οι δηλώσεις αυτές, όποιες κι αν ήταν, να επηρέασαν την απόφαση του δικαστηρίου. Αν όμως είναι έτσι, προς τι η συγκέντρωση και οι κινητοποιήσεις… αφού όλα μπορούν να γνωστοποιούνται άμεσα, από το ΜΜΕ; Ανυπομονησία; Αμεσότητα; Συμμετοχή
; Συμπαράσταση; … ή Διαμαρτυρία για την εισήγηση της εισαγγελέως Αδαμαντίας Οικονόμου, ότι «δεν υφίσταται εγκληματική οργάνωση και πως όλες οι ενέργειες είναι μεμονωμένα περιστατικά που δεν συνδέονται μεταξύ τους», αφαιρώντας έτσι την πολιτική κατεύθυνση στη δράση της Χρυσής Αυγής;
Μπορεί και όλα τα παραπάνω! Και μία άλλη διάσταση, σε σχέση με τη δημόσια υγεία… Να δούμε μετά από 15 μέρες, πώς θα κινηθεί η καμπύλη μετάδοσης του κορονοϊού στο λεκανοπέδιο… Τόσοι πολλοί, τόσο κοντά, αλλά η απόφαση – απόφαση. Μας ανακουφίζει το ότι από τα δεξιά, δεν υπάρχει φόβος, για τη Δημοκρατία!