Αρχή του χρόνου και συγκεκριμένα Γενάρης του 1939. Λίγο πριν από το ξέσπασμα του πολέμου. Η Φιλοδασική Ένωση τελεί υπό την προεδρεία της Α.Β.Υ. της πριγκίπισσας Ειρήνης.
Η ίδια η πριγκίπισσα Ειρήνη, ως πρόεδρος της προαναφερόμενης Ένωσης, με επιστολή της απευθύνεται προς τους νομάρχες, δημάρχους, προέδρους κοινοτήτων, προς την Διοίκηση της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, προς τους γεωργικούς και δασικούς συνεταιρισμούς, το σώμα προσκόπων, τους δασοκτήμονες, τις δασικές και γεωργικές Αρχές, προς τις φιλοδασικές επιτροπές, φιλοδασικά και εκδρομικά σωματεία, προς τους επιθεωρητές Μέσης και Δημοτικής Εκπαίδευσης, προς τους γυμνασιάρχες και διευθυντές των δημοτικών σχολείων του κράτους. Το κείμενο, το οποίο αποστέλλει η πριγκίπισσα Ειρήνη, έχει ως εξής:
«Επιθυμούσα, όπως συνεχίσω το φιλοδασικό έργο της αοιδήμου μητρός μου Βασιλίσσης Σοφίας, η οποία εζωογόνησε και ανεγέννησε εις την ψυχήν και το πνεύμα όλων των Ελλήνων το φιλοδασικό αίσθημα και την αγάπην προς τα δέντρα και το πράσινον εν γένει και υπήρξε η δημιουργός των πρώτων αναδασώσεων εις την πατρίδα μας, ευχαρίστως ανέλαβον την προεδρείαν της διά του υπ’ αριθμ. 1247/1938 αναγκαστικού Νόμου ανασυσταθείσης Φιλοδασικής Ενώσεως.
Απευθυνόμενη προς τα φιλοδασικά και εθνικά αισθήματα όλων υμών, είμαι πεπεισμένη ότι θα καταβληθεί πάσα δυνατή προσπάθεια και θα διατεθώσιν όλαι αι διαθέσιμαι πνευματικαί, ψυχικαί, υλικαί και σημαντικαί εθνικαί δυνάμεις, ίνα διά συνεργασίας, αλληλεγγύης και πειθαρχίας συστηματοποιηθεί, προαχθεί και γιγαντωθεί εις την Ελλάδα μας το εθνικόν, ευγενές και κοινωφελές φιλοδασικό έργον. Ό,τι αιώνες εις την δασικήν και δενδρώδη βλάστησιν της Ελλάδος κατέστρεψαν, αποψιλώσαντες πολλαχού τα βουνά και τους λόφους, είναι επιτακτικόν καθήκον, όπως δι’ αναδασώσεως επανορθωθεί εις όσον το δυνατόν ολιγώτερον χρόνον.
Έχω ακράδαντον πεποίθησιν, ότι ουδεμία εθνική δύναμις θα καθυστερήσει εις το φιλοδασικόν τούτο έργον, το οποίον είναι τόσον μέγα και εθνικόν, ώστε πάσα και η ελάχιστη συμβολή εις αυτό να είναι ευπρόσδεκτος και εθνωφελεστάτη. Κατά την τρέχουσαν ετησίαν αναδασωτικήν περίοδον, το έργον της ιδρύσεως δασικών φυτωρίων και της ενεργείας αναδασώσεων εις την Πατρίδα επολλαπλασιάσθη. Δεκάδες φυτωρίων ιδρύονται, εκατομμύρια φυτών εφυτεύθησαν και χιλιάδες στρεμμάτων ανεδασώθηκαν. Πολύ όμως εισέτι απέχομεν από του βαθμού εκείνου της φιλοδασικής εντάσεως προς τον οποίον πάντες με ηνωμένας τας δυνάμεις πρέπει να τείνωμεν».
Πέρασαν από τότε αρκετές δεκαετίες, η χώρα μας γνώρισε πολέμους, συμφορές, ανεπανόρθωτες και φτάνουμε στο σήμερα όπου τα δάση μας και ο δασικός πλούτος γενικότερα κινδυνεύουν. Σίγουρα οι δασικές πυρκαγιές πυροδοτούν την κλιματική κρίση. Είναι προφανές ότι οι κοινωνικές και οι οικονομικές επιπτώσεις από τις συνεχιζόμενες κάθε χρόνο πυρκαγιές στον ελλαδικό χώρο είναι σημαντικότατες. Εκείνο βέβαια που είναι δύσκολο να αποτιμήσει κανείς είναι οι επιπτώσεις στο περιβαλλοντικό επίπεδο, που ίσως αφήσουν για πάντα το αποτύπωμά τους. Διαφόρων ειδών επιπτώσεις, όπως στην πανίδα, στη χλωρίδα, στον αέρα, στο έδαφος, στο υπέδαφος, στα υπόγεια νερά.
Όλα αυτά τα προαναφερόμενα συστήματα καταστρέφονται, αλλά και υποβαθμίζονται σημαντικά κάθε φορά που απειλούνται από εξωτερικούς κινδύνους, τους οποίους εμείς οι ίδιοι προκαλούμε. Βέβαια, σίγουρα μία δασική πυρκαγιά αυξάνει, όπως ισχυρίζονται οι αρμόδιοι επιστήμονες, επτά φορές τον κίνδυνο πλημμυρών, τέσσερις φορές τον κίνδυνο διάβρωσης και τρεις φορές τον κίνδυνο κατολισθήσεων. Όλα βέβαια τα παραπάνω λειτουργούν αθροιστικά τόσο στην ερημοποίηση, όσο και στην επιτάχυνση αύξησης της θερμοκρασίας. Πυρκαγιές… μία ανοικτή πληγή της ελληνικής κοινωνίας, η οποία γίνεται μεγαλύτερη και αβάσταχτη, όταν πέραν των άλλων χάνονται και άνθρωποι, πράγμα που το έχουμε ζήσει δυστυχώς αρκετές φορές. Σίγουρα πρέπει οι φωτιές να σβήνονται έγκαιρα, σίγουρα ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να ανταποκρίνεται.
Έχει σημασία να δοθεί προτεραιότητα στην πρόληψη και στην δασοπυρόσβεση. Αλλά ιδιαίτερη σημασία έχει, πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα να μη θρηνούμε ανθρώπινα θύματα.
Βέβαια, πρέπει να τονισθεί η αναγκαιότητα για δημιουργία βασικών υποδομών αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, που δεν είναι σε πρώτη προτεραιότητα, απ’ ότι φαίνεται. Προέχουν αναγκαία έργα που πρέπει να γίνουν και όχι έργα βιτρίνας που συνήθως γίνονται και προβάλλονται.