Μέσα στον ταραγμένο οικονομικά και γεωπολιτικά κόσμο που ζούμε σήμερα, κανείς δεν ξέρει τι θα μας ξημερώσει αύριο, όταν ο πλανητάρχης Τραμπ τη μια μέρα εξευτελίζει τον Ζελένσκι μέσα στον Λευκό Οίκο, την άλλη δίνει αγκαλιές στον εισβολέα Πούτιν και την άλλη δηλώνει ότι η Ουκρανία, με τη βοήθεια της Ευρώπης και της Αμερικής, μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο και να ανακτήσει τα εδάφη που έχει χάσει από τη Ρωσία.
Δεν γνωρίζουμε αν ο Ερντογάν πήρε από τον Τραμπ αυτά που ζητούσε για την Τουρκία, όμως, εάν κρίνουμε από αυτά που είπε σε ανύποπτο χρόνο ο Τούρκος δημοσιογράφος έξω από τον Λευκό Οίκο και ο σάλος, που ξέσπασε αργότερα στην Τουρκία για τα αποτελέσματα της συνάντησης στην Ουάσιγκτον, δείχνει ότι δεν πήγε τόσο καλά, αλλά πολύ χειρότερα.
Στη συνέχεια, ήρθαν οι αποκαλύψεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, ο οποίος ομολόγησε ότι οι ΗΠΑ δεν δίνουν τα F35 στην Τουρκία. Μετά την εν κρυπτώ αποκάλυψη του Τούρκου δημοσιογράφου για το φιάσκο Ερντογάν, ήρθε η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ στηρίζουν το σχέδιο της διζωνικής διακοινοτικής ομοσπονδίας για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος.
Με απλά λόγια, υιοθετούν την ελληνοκυπριακή θέση και απορρίπτουν την τουρκική για δύο ανεξάρτητα κράτη. Όσο περνούν οι μέρες και αποκαλύπτεται το παρασκήνιο της συνάντησης, γίνεται ξεκάθαρο ότι κανένας θρίαμβος δεν επιτεύχθηκε από τον Ερντογάν, γι’ αυτό και ο Τούρκος δημοσιογράφος, που του ξέφυγε -μην γνωρίζοντας ότι ακούγεται- να πει ότι η Τουρκία ζήτησε πολλά χωρίς να πάρει τίποτα, προκάλεσε τον εκνευρισμό του Ερντογάν, που ζήτησε την απόλυσή του.
Αποκαλυπτικό στοιχείο επίσης του ναυαγίου Ερντογάν είναι τα πυρά που εξαπέλυσε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Οζγκιούρ Οζέλ, ο οποίος ανέφερε ότι ο Ερντογάν γέμισε τις τσέπες των Αμερικανών και ο Τραμπ θα τον καλεί κάθε τρίμηνο για να τον αρμέγει…
Οι εξελίξεις αυτές δικαιώνουν τις κινήσεις και τους χειρισμούς της ελληνικής Κυβέρνησης, που χωρίς πανηγυρισμούς και τυμπανοκρουσίες κρατεί σταθερά και ψύχραιμα την στρατηγική πολιτική της.
Όμως, οι εξελίξεις αυτές αποκαλύπτουν την πολιτική φτώχεια της ελληνικής αντιπολίτευσης, η οποία για μια ακόμη φορά στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων και για να απαξιώσει το έργο της Κυβέρνησης, χωρίς ίχνος υπευθυνότητας, προκαταβολικά, έσπευσε να μιλήσει, για ερασιτεχνικούς χειρισμούς και εθνικές υποχωρήσεις.
Είναι σίγουρο ότι η σημερινή κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με αυτά που κατηγορούσε η αντιπολίτευση, γιατί έλεγαν στα ΜΜΕ τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που πραγματικά συνέβησαν.
Αν π.χ. η Ελλάδα δεν είχε πάρει τα F35 και τα έπαιρνε η Τουρκία, ή αν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τασσόταν υπέρ της τουρκικής λύσης στο Κυπριακό, μόνο τότε θα υπήρχε δικαιολογία να κατηγορήσουν την Κυβέρνηση.
Καμιά αντιπολίτευση δεν δικαιούται να αρέσκεται, βγάζοντας πρόχειρα συμπεράσματα και να επιχειρεί να εργαλειοποιήσει κάθε δυσάρεστο περιστατικό που συμβαίνει στην Ελλάδα, ή στη γειτονιά μας, μόνο και μόνο για να πλήξει την Κυβέρνηση.
Θεωρείται δεδομένο ότι ο Τραμπ, αυτά που λέει σήμερα, λέει τα ακριβώς αντίθετα αύριο και είναι επίσης δεδομένο ότι ζούμε μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό γεωπολιτικής αβεβαιότητας.
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι δίκαιο να αισθάνονται ενοχλημένοι από την αντιπολίτευση για τη στάση της μετά την ακύρωση της συνάντησης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ερντογάν, μιλώντας για ευθύνες της ελληνικής Κυβέρνησης, κινήσεις ερασιτεχνισμού και απομόνωσης.
Ευτυχώς, για τη χώρα μας, συνέβησαν ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα, που τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης έσπευσαν να πανηγυρίσουν.
Μπορεί η πολιτική ρητορική και τα «ήξεις αφήξεις» του Ντόλαντ Τραμπ αυτή τη φορά να δικαίωσαν την Ελλάδα, όμως το μέλλον και οι εξελίξεις κρίνονται σκοτεινές και αόρατες· γι’ αυτό και η Κυβέρνηση της Ελλάδας οφείλει να παραμείνει προσηλωμένη στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής και στην προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και η μοναδική διαφορά με την Τουρκία, που πρέπει να διευθετηθεί, είναι ο καθορισμός των θαλασσίων ζωνών και της υφαλοκρηπίδας.