Με αφορμή τις απόψεις του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ο οποίος σε ομιλία του στο 12ο ασφαλιστικό συνέδριο που έγινε στις 28-05-2019, είπε ότι τα περιθώρια χρηματοδότησης των συντάξεων από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι πλέον στενά.
Εάν λοιπόν τα περιθώρια για την πληρωμή των συντάξεων από το κράτος είναι στενά ή φαρδιά, η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην Ελληνική Πολιτεία, η οποία έβαζε και συνεχίζει να βάζει τους όρους, όπως είναι τα όρια ηλικίας, ο χρόνος ασφάλισης και όλες τις άλλες προϋποθέσεις για τη χορήγηση σύνταξης στους ασφαλισμένους.
Οι ευθύνες λοιπόν είναι δικές της, γιατί οι συνταξιούχοι δεν έπαιρναν συντάξεις με 15 χρόνια ασφάλισης ή με τη συμπλήρωση 25ετίας ή ακόμη και με τη συμπλήρωση του 50ου έτους της ηλικίας τους όπως οι ένστολοι, αλλά με νόμους που η ίδια η Πολιτεία είχε θεσπίσει.
Αυτό βέβαια γινόταν, για να δημιουργούνται κενές θέσεις και να γίνονται νέοι διορισμοί, προκειμένου η εκάστοτε κυβέρνηση να αυξάνει την εκλογική της πελατεία.
Επίσης οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν με κάθε τρόπο, να διώχνουν ικανά υψηλόβαθμα στελέχη και να τοποθετούν στη θέση τους τα δικά τους παιδιά, προκειμένου να ελέγχουν τον Κρατικό μηχανισμό.
Όλα αυτά λοιπόν δημιούργησαν το μεγάλο αριθμό των συνταξιούχων και το συνταξιοδοτικό πρόβλημα, αλλά για την κατάσταση όμως αυτή, δεν ευθύνεται κανείς άλλος, παρά μόνο το ίδιο το Ελληνικό κράτος και για το λόγο αυτό είναι υποχρεωμένο, να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, που το ίδιο δημιούργησε.
Σύμφωνα λοιπόν με τις δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, οι οποίες ταυτίζονται και με κάποια πολιτικά κόμματα, για να γίνει βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα, χρειάζεται να συμμετέχει και η ιδιωτική ασφάλιση.
Επειδή είναι προφανές ότι στην ιδιωτική ασφάλιση θα συμμετέχουν κυρίως νέοι εργαζόμενοι, οι οποίοι θα συνταξιοδοτηθούν μετά από μερικές δεκαετίες και μπορεί οι πόροι της ασφάλισης τους, να διατεθούν σε επενδυτικά προγράμματα, τα οποία τεκμαίρεται ότι θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της χώρας.
Κάτι ανάλογο όμως συνέβη και στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και για τα επόμενα σχεδόν τριάντα χρόνια, που το ελληνικό κράτος υποχρέωνε τα ασφαλιστικά ταμεία, να καταθέτουν τις ασφαλιστικές εισφορές στην Τράπεζα της Ελλάδος με πολύ χαμηλό επιτόκιο από αυτό της αγοράς.
Τις ασφαλιστικές εισφορές λοιπόν διέθετε το Κράτος για επενδύσεις, με αποτέλεσμα να υπάρξει σημαντική ανάπτυξη, αλλά τα ποσά όμως που έφυγαν από τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν επέστρεψαν ποτέ στην καταγωγή τους, γιατί το χρήμα όταν φύγει, ταξιδεύει και ταξιδεύει και ποτέ δεν επιστρέφει.
Με την ιδιωτική ασφάλιση όμως θα μεταφερθούν τεράστια ποσά από τη δημόσια ασφάλιση στην ιδιωτική και έτσι θα δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα στην πληρωμή των σημερινών συνταξιούχων.
Ενώ και αυτοί που θα ενταχθούν στην ιδιωτική ασφάλιση, είναι βέβαιο, ότι θα αντιμετωπίσουν το ίδιο ή και μεγαλύτερο πρόβλημα, αφού τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές τους, θα χρησιμοποιηθούν από το Κράτος σε επενδυτικούς σκοπούς, με αποτέλεσμα να εκτεθούν σε ασφαλιστικό κίνδυνο με σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον.
Επίσης ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος εκτός από τις προτάσεις του για την ιδιωτική ασφάλιση προτείνει, να παρέχουν υπηρεσίες υγείας και ιδιώτες επιχειρηματίες, οι οποίοι όμως μπορεί σιγά, σιγά, να γίνουν κυρίαρχοι στο ασφαλιστικό σύστημα υγείας της χώρας.
Εδώ αναφέρω την παροιμία που λέει, άνοιξε γριά να βάλω το ένα μου πόδι, βάζει λοιπόν το ένα πόδι, αλλά μετά χωρίς συναίνεση, βάζει και το άλλο πόδι και τελικά μπαίνει μέσα στο σπίτι και το παίρνει ολόκληρο. Το ίδιο λοιπόν μπορεί, να συμβεί και με την ιδιωτική ασφάλιση στην υγεία, που μπορεί να ελέγχει ακόμη και μεγάλες σημερινές Κρατικές ιατρικές μονάδες, οι οποίες ενώ κατασκευάστηκαν με χρήματα του Ελληνικού λαού, μπορεί να περιέλθουν στην αποκλειστική διαχείριση της.
* Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην διευθυντής ΕΛΤΑ