Κύριε διευθυντή, με αφορμή συζήτηση των ημερών περί του τρόπου Θείας Κοινωνίας Μετάληψης, εντύπωση μου προκαλεί το ανακοινωθέν της Ιεράς μας Συνόδου, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι “δεν αποτελεί αιτίας ασθένειας γι’ αυτό δεν τίθεται σε καμία σθυζήτηση ή διάλογο”.
Όμως αν ισχύει αυτό δεν καταλαβαίνω γιατί προ ημερών οι πόρτες των εκκλησιών μας ήταν κλειστές! Γιατί δεν όρθωσαν το πνευματικό τους ανάστημα τότε που έπρεπε. Οι εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς παληκαρισμοί δημιουργούν εύλογες απορίες και θέτουν προκαλούν θέμα για συζήτηση και διάλογο.
Ο τρόπος μεταδόσεως δεν είναι η ουσία αλλά ο τύπος όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε και δεν είναι το μόνο θέμα που εγκλωβίζει την Ορθοδοξία στην τυπολατρεία και την απομακρύνει από την ορθοπραξία. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποια Εκκλησία της δύσης έχει στην παράδοσή της έναν διαφορετικό τρόπο θείας μετάληψης, όμως αυτό δεν εμπόδισε επί σειρά αιώνων την μετάδοση της Αγιαστικής Χάριτος.
Αυτό που πρέπει να απασχολήσει επειγόντως την Εκκλησία μας είναι ο επικίνδυνος εναγκαλισμός της με τον τύπο και την κακώς νοούμενη παράδοση (παρακοή στο Θεό) και δεν είναι μόνο γι’ αυτό το θέμα αλλά και πολλά άλλα έχοντα σχέση με την κατήχηση και την λατρεία τα οποία ως έχουν απευθύνονται σε άλλες εποχές άρα και σω ωτα μη ακοόντων.
Πεφωτισμένοι ιερείς που εκφράζουν τέτοιες απόψεις πρέπει να καλούνται όχι για απολογία αλλά για έπαινο και επιβράβευση και αξιοποίηση του προφητικού τους χαρίσματος να αφουγκράζονται τις εποχές, να έχουν την τόλμη να ξεδιαλύνουν τον τύπο από την ουσία και συνεργαζόμενοι με αναλόγου πνευματικού αναστήματος ιρείς και λαϊκούς ναβοηθήσουν την Εκκλησία μας να πορευθεί σωστά.
Γεπεσάκης Μιχαήλ