Οι μεταμφιέσεις έρχονται από το αρχαίο παρελθόν μας και η ανάγκη του ανθρώπου ν αναζητά τον εαυτό του είναι τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος!
Μέσα από αυτή την αναζήτηση ψάχνει τρόπους για να κρύψει κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό του αλλάζoντας τη μορφή του.
Ορισμένες φορές η «μάσκα» που επιλέγει ο καθένας μας για να βάλει και να ξεγελάσει τους άλλους κυρίως τους επικριτές του, είναι εντελώς αντίθετη από την πραγματική του ταυτότητα.
Τα παιδιά είναι χαρούμενα γιατί έρχονται οι Αποκριές και θα διασκεδάσουν και θα χορέψουν, θα γελάσουν ανέμελα δίχως όρια και «πρέπει».
Γι’ αυτά, πού καιρός για ψυχανάλυση! Έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους για να σκεφτούν και ν αναλύσουν το βαθύτερο νόημα των Αποκριών!
Σαν είναι στα πρώτα βήματα της ζωής τους η μάσκα που φορούν οι μεγάλοι τους γεμίζει με δέος και ενίοτε με φόβο του άγνωστου, άραγε τι θα κρύβεται πίσω από αυτό το προσωπείο; Αυτό συνέβαινε και σε μένα σαν ήμουν παιδί, στα πρώτα βήματά μου. Ο φόβος κυριαρχούσε μέσα μου δεν ήξερα πώς ν’ αντιδράσω κι έκλαιγα όταν έβλεπα κάποιον μεγάλο να είναι μασκαρεμένος τούτες τις ημέρες. Μαζί με μένα κι άλλα παιδιά ένιωθαν το ίδιο.
Τότε ήρθε σαν αντίδραση η ανάγκη να βάλω μια μάσκα που θα έκανε τους άλλους να με φοβούνται! Τι άλλο παρά τη «Σιβιανή μάσκα» αλλά ήταν τόσο μεγάλη, που τελικά θα έκανα το θάμνο με πόδια… να κινείται πότε εδώ και πότε εκεί…
Αφού το καλοσκέφτηκα θεώρησα καλώς να το δοκιμάσω… όχι όμως δημόσια γιατί πάλι ο φόβος ερχόταν κυρίαρχος μέσα μου και συνέχεια έλεγα στο εαυτό μου ότι δε θα τα καταφέρω αν φοβηθώ και τρέξω, γιατί έτσι όπως ήταν η μάσκα θα έπεφτα και θα φανερωνόμουν και μετά… δεν ήθελα να το σκέφτομαι καθόλου! Ένα βαρελάκι με πόδια να τρέχει στον κατηφορικό δρόμο του χωριού μου!
Όλοι οι κάτοικοι του Σίβα θα έχουν κάτι ν’ αφηγηθούν γύρω από την μάσκα είτε χιουμοριστικό, είτε τρομακτικό όμως κουβαλάνε μνήμες μέσα τους.
Η «Σιβιανή μάσκα» στο τόπο που γεννήθηκε άφησε τα ίχνη της ανεξίτηλα στις ψυχές μας, οπότε θα πρότεινα να γίνει ένα μουσείο στον Σίβα για να βρει τη θέση που της ανήκει πραγματικά!
Σας περιμένουμε στον Σίβα την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου για να γιορτάσουμε και να διασκεδάσουμε αλλά και να ξεναγηθούμε στα όμορφα σοκάκια του χωριού ακούγοντας την ιστορία του και απολαμβάνοντας την μαγική θέα, που προσφέρει μιας και είναι φτιαγμένο σαν θεατράκι στο λόφο αγναντεύοντας τον κάμπο της Μεσαράς.
*Η Εύα Καπελλάκη-Κοντού είναι εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche degli studi dell’ Universita’ di Napoli “Federico II”