Διαβάζοντας το άρθρο του επιδημιολόγου Στίβεν Ραίλι στην εφημερίδα Το Βήμα με τίτλο «Το αν θα έχουμε δεύτερο κύμα πανδημίας είναι πολιτικό ζήτημα» θα τολμούσα να πω ότι και το πρώτο κύμα της πανδημίας η έκταση και οι επιπτώσεις που είχε στις κοινωνίες είναι και αυτό ένα πολιτικό ζήτημα.
Προς επίρρωση του παραπάνω συλλογισμού θα μνημονεύσω ένα από τους πιονέρους της κοινωνικής ιατρικής και της δημόσιας υγείας ο οποίος έζησε και άφησε το σημαντικό του αποτύπωμα τον 19ου αιώνα γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου του 1821 και πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1902 τον Γερμανό Ιατρό Ρούντολφ Βίρχωχ, λαμπρό επιστήμονας και ένας εκ των ιδρυτών του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας τοποθέτησε την Ιατρική επιστήμη στο φάσμα των κοινωνικών επιστημών και από τους πρώτους που ανέδειξε την κοινωνική διάσταση της ασθένειας.
Η συνεισφορά του στην δημιουργία του πρώτου νομοθετικού πλαισίου το οποίο αφορούσε το κράτος πρόνοιας το 1883 στην Γερμανία επί κυβερνήσεως Bismark είναι σημαντική καθώς σταδιακά ξεκινώντας από τους εργάτες επεκτάθηκε σε όλη την Γερμανική κοινωνία.
Όντας λαμπρός επιστήμονας και με διορατικό βλέμμα, αντιλήφθηκε ότι οι επιδημίες της εποχής είχαν μια πολιτικοοικονομική ερμηνεία πράγμα που τον ώθησε να θεωρήσει την παιδεία την δημοκρατία και την ευημερία των ανθρώπων αντίδοτο στην νοσηρότητα έφτασε μάλιστα στο σημείο να υποστηρίζει ότι η πολιτική δεν είναι παρά μια μεγάλη ιατρική.
Ερχόμενοι στα καθ’ ημάς και επιβεβαιώνοντας τη ρήση της σημαντικής αυτής προσωπικότητας από το χώρο της ιατρικής θα ήθελα να τονίσω ότι η αντιμετώπιση μια πανδημίας όπως αυτή που ταλανίζει το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου είναι πρωτίστως μια πολιτική πράξη.
Όλα τα μέτρα και οι τρόποι αντιμετώπισης είναι πολιτικές αποφάσεις κυβερνήσεων οι οποίες εκτιμούν την σοβαρότητα και ακολούθως ιεραρχούν τις επιλογές τους στις οποίες συμμορφώνονται οι πολίτες και η ιατρική κοινότητα κάθε χώρας.
Ο παραπάνω ισχυρισμός παρουσιάζεται αρκετά εύγλωττα στους διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης της πανδημίας στις πληττόμενες χώρες απόρροια των αποφάσεων των πολιτικών ηγετών τους και φοβάμαι ότι το αποτέλεσμα είναι αντιστρόφως ανάλογο της δόσης του λαϊκισμού με τον οποίο προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την πανδημία οι ηγέτες κάθε χώρας σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Ηγέτες με υπερβολική δόση λαϊκισμού και διαφορετική ιεράρχηση προτεραιοτήτων άφησαν τις κοινωνίες τους και ιδιαίτερα τις μη προνομιούχες και όχι ευημερούσες εκτεθειμένες στην πανδημία βασιζόμενοι στο μοντέλο της αγέλης το οποίο θα μπορούσε και να ερμηνευτεί αφήνουμε τον κόσμο να νοσήσει και όποιος επιζήσει κάτι σαν φυσική διαλογή. Φυσικά είναι προφανές ότι την οποιαδήποτε καταστροφή την βιώνουν σε μεγαλύτερο βαθμό εντονότερα τα χαμηλότερα μέλη της κοινωνικής διαστρωμάτωσης.
Προφανώς ιεράρχησαν τις ανάγκες της κοινωνίας τους και της χώρας και επέλεξαν να θυσιάσουν ανθρώπινες ζωές στο βωμό της οικονομίας γιατί αυτό ήταν το διακύβευμα οικονομία η άνθρωποι.
Φοβάμαι όμως ότι μάλλον αυτή η τακτική δεν απέδωσε καρπούς γιατί στις περιπτώσεις των χωρών που υπήρξαν πολλά θύματα συνεπακόλουθα δημιουργήθηκε οικονομική ύφεση και δυστυχώς είχαν και νεκρούς και οικονομική ύφεση αφού έκλεισαν οι επιχειρήσεις και οι χώροι εργασίας.
Έχοντας μια μιλιταριστική και οικονομική προσέγγιση όσον αφορά την υγεία του πληθυσμού και αρά του στρατεύματος και του εργατικού δυναμικού ο Bismark προχώρησε στη δημιουργία του πρώτου κοινωνικού κράτους στην συντηρητική Γερμανία καθώς διέκρινε ότι η αποτελεσματική λειτουργία του κράτους απαιτούσε την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και παροχών υγείας στο εργατικό δυναμικό της χώρας και στο στράτευμα για την διατήρηση του αξιόμαχου και την ομαλή συνέχιση της ομαλής ζωής. Διορατικότερος πολλών νυν ηγετών αντιλήφθηκε ότι η ενδυνάμωση και η ευημερία της χώρας είχαν άμεση σχέση με την υγεία των πολιτών.
Στην χώρα μας δυστυχώς όσο και να υποστηρίχθηκαν οι εργαζόμενοι και πολλές κοινωνικές ομάδες δεν θα καταφέρουμε να αποφύγουμε την οικονομική ύφεση και φαντάζομαι ότι για πολλά μέλη της κοινωνίας θα υπάρξουν δύσκολες ημέρες αλλά τουλάχιστον μέχρι τώρα ο αριθμός των θανόντων συμπολιτών μας κρατήθηκε σταθερά χαμηλός αποτέλεσμα προφανώς των πολιτικών επιλογών της χώρα (Φυσικά όχι αυτονόητες) η οποία επέλεξε να βάλει σε πρώτη προτεραιότητα τον άνθρωπο.
Η ισχυρή οικονομία σίγουρα αποτελεί βασικό εργαλείο για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας ή μιας χώρας αλλά ευτυχώς η οικονομία είναι ένα εργαλείο στα χέρια των ζώντων και όχι των θανόντων, η πανδημία δημιούργησε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης αλλά ευτυχώς όπως και στις προηγούμενες καταστροφές τις οποίες αντιμετώπισε η ανθρωπότητα αναγεννήθηκε μέσα ίσως και από χειρότερες καταστάσεις.