Πώς θα δικαιολογούσε η Ρωσία την εισβολή χωρίς να υπάρχει αίτημα της Ουκρανίας εισδοχής στο ΝΑΤΟ;
Πώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει την κατάληψη ξένης χώρας και παραμονή της σ’αυτή;
Αν παρατηρηθεί ότι συνέβη στην Κριμαία, η απάντηση είναι ότι η Ρωσία δεν διεκδίκησε εδαφικά μετά τη διάσπαση της ΕΣΣΔ την Ουκρανία ως χώρα, αλλά εδαφικές της περιοχές, όπως στη χερσόνησο της ημιαυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας και στο Ντόνεσκ, λόγω της συντριπτικής πληθυσμιακής υπεροχής των Ρώσων, αλλά και σχετικών δημοψηφισμάτων του 1991 και του 2014.
Στην προκειμένη περίπτωση τέτοιος λόγος (δημοψήφισμα) δεν υφίσταται,ούτε μπορεί να υπάρξει και δεν αρκεί για εισβολή ούτε η πληθυσμιακή υπεροχή των ρωσικής καταγωγής κατοίκων στην Ανατολική Ουκρανία ούτε η μελλοντική απειλή εισδοχής της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ στο ΝΑΤΟ ούτε η στρατιωτική ενίσχυσή της.
Πέραν επομένως του ψυχολογικού πολέμου των ανακοινώσεων, κατά την άποψή μου η ΡΩΣΙΑ δείχνει προς κάθε κατεύθυνση ποιά είναι γι’αυτή η κόκκινη γραμμή ασφαλείας της ύπαρξής της μετά την ένταξη το 2004 των βαλτικών χωρών στο ΝΑΤΟ.
Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί το ΝΑΤΟ πρέπει να φθάσει σε όλα τα σύνορα με τη Ρωσία. Απειλεί η Ρωσία κάποια δυτική χώρα, ακόμα και την Ουκρανία και με ποιό τρόπο, λαμβανομένου υπ’ όψη και της σταθερής τροφοδοσίας της E.E. περίπου στο 43% των αναγκών της καθώς και Ουκρανίας με φυσικό αέριο και πετρέλαιο από τη Ρωσία έστω και μετ’εμποδίων γύρω από την τιμή;
Συμφέρει τη Ρωσία μία τεράστια οικονομική ζημιά από τις κυρώσεις εναντίον της,όπως και την παγκόσμια Κοινότητα και μάλιστα από τη διαίρεση σε δύο κόσμους πλήρως αλληλεξαρτώμενους, ΚΙΝΑ, ΡΩΣΙΑ – Η.Π.Α. ΕΥΡΩΠΗ;
Για τους παραπάνω λόγους θεωρώ ότι οι απειλές θα μείνουν στο επίπεδο των απειλών για τα περιθώρια κάθε στρατοπέδου σήμερα.
Όμως καλό είναι να θυμόμαστε την κρίση στην ΚΟΥΒΑ το 1962,που έφθασε στα πρόθυρα του τρίτου παγκοσμίου πολέμου εξ αιτίας της εγκατάστασης βαλλιστικών πυραύλων της Σοβιετικής Ένωσης στην Κούβα, που έληξε με υποχώρηση της τελευταίας την εσχάτη στιγμή από τον Νικήτα Χρουτσώφ και αφού είχε προηγηθεί εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων της Κούβας το 1961 με σχέδιο της CIA, που κατέληξε σε πλήρη αποτυχία.
Αν τότε εύλογα αξίωναν οι Η.Π.Α. τη μη ύπαρξη επικίνδυνων για την ασφάλειά τους πυραύλων απέναντί τους, γιατί σήμερα δεν δικαιούται να αξιώνει το ίδιο η Ρωσία;
Είναι ξεκάθαρο ότι για πολλούς λόγους ο ένας κόσμος δεν εμπιστεύεται τον άλλο. Αυτός όμως δεν είναι λόγος αιτήματος εισδοχής της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ώστε η ανθρωπότητα να επανέλθει στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, ούτε το ΝΑΤΟ θα διασφαλίσει την Ουκρανία, διότι εδώ δεν έχουμε Λιβύη, Γιουγκοσλαβία και Ιράκ, αλλά υπερδύναμη, που με την Κίνα στο πλευρό της οδηγεί σε αδιανόητα αποτελέσματα.
Συνεπώς πρέπει αφενός η Δύση να παύσει έστω και ρητορικά να υποστηρίζει μελλοντική εισδοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η δε Ρωσία να εγγυηθεί ότι δεν θα εισβάλει στην Ουκρανία για άλλο λόγο.
Ηράκλειο 13-2-2022
* Ο Στέλιος Βασαλάκης είναι συνταξιούχος νομικός σύμβουλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, συνταξιούχος δικηγόρος παρ’Α.Π. του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου, πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών.