Δεν έχει σωσμό αυτή η χώρα! Την οδυνηρή αυτή διαπίστωση έρχονται να επιβεβαιώσουν οι φαιδροί (ίσως και εγκληματικοί) χειρισμοί στο έργο της παράκαμψης του Αρκαλοχωρίου.
Πρόκειται για ένα έργο, που η αναγγελία κατασκευής του, πλημμύρισε με χαρά όλους τους διερχόμενους, οδηγούς και επιβάτες. Να υπενθυμίσουμε ότι οι πολιτικές αθλιότητες περασμένων χρόνων, δεν επέτρεψαν την εξαρχής κατασκευή της παράκαμψης, με συνέπεια να εξευρεθεί εκείνη η άθλια και εγκληματική προσωρινή λύση, που (πέραν των άλλων) έχει γίνει η αφορμή για δεκάδες σοβαρά τροχαία δυστυχήματα.
Αν στο κάθε ατύχημα τοποθετούνταν κι ένα εκκλησάκι, δεν θα μιλούσαμε για σαράντα εκκλησιές, αλλά για διακόσιες! Οι δε περιβόητες στροφές του Δομοκού θα φάνταζαν αεροδρόμια μπροστά στον οδικό-κατασκευαστικό τραγέλαφο του Αρκαλοχωρίου! Αμέτρητα είναι τα περιστατικά με τα αναποδογυρισμένα οχήματα, τις μετωπικές και τις… απογειώσεις…
Όμως, τω καιρώ εκείνω, προείχε το «έτσι γουστάρω» του τότε «τσάρου» της (λεγόμενης εθνικής) οικονομίας, με εντολή του οποίου τα χρήματα που περίσσεψαν από τις εκπτώσεις του έργου (διόλου ευκαταφρόνητο ποσό!) μεταφέρθηκαν σε άλλο νομό, εκεί όπου πολιτεύονταν… Έτσι, το έργο παραδόθηκε εγκληματικά ημιτελές, χωρίς τους προβλεπόμενους κόμβους, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν κι εκείνος του Αρκαλοχωρίου.
Όμως, ο οδικός άξονας Ηράκλειο-Βιάννος, έχει πολλές συνοδές (πολιτικές) αμαρτίες. Μια από τις πλέον σκανδαλώδεις, που βγάζει μάτια, είναι η εγκληματική αλλαγή της αρχικής μελέτης στην περιοχή των Πεζών… με συνέπεια αυτό το κατασκευαστικό «ανέβα-κατέβα», αφού έτσι «βόλευε» την εκλογική πελατεία κάποιων (τοπικών και γενικών) πολιτικών παραγόντων. Και ερχόμαστε στην παράκαμψη του Αρκαλοχωρίου, τα έργα στην οποία άρχισαν μεν, αλλά… κατά τα ισχύοντα στην… Ψωροκώσταινα, πραγματοποιούνται με ρυθμούς… χελώνας!
Όμως αυτό είναι περίπου αναμενόμενο και άρα, είμαστε όλοι προετοιμασμένοι… Άλλα είναι τα εξωφρενικά και συγκεκριμένα η στερούμενη κάθε λογικής εκτροπή της κυκλοφορίας μέσω Χουμερίου. Η αναγκαιότητα της εκτροπής της κυκλοφορίας ήταν εξαρχής γνωστή. Όμως, αντί της εύκολης και σαφέστατα ολιγοέξοδης λύσης, επελέγη η παλαιά οδός, η κατά τον κοινό νου χειρότερη επιλογή!!!
Οι πληροφορίες μας, οι οποίες είναι ασφαλέστατες, αποδεικνύουν (και στην περίπτωση αυτή) την πολιτική ανεπάρκεια των υπευθύνων και το γιατί εντέλει δεν έχει σωσμό ετούτη η δύσμοιρη χώρα. Οι υπεύθυνοι μηχανικοί του έργου υπέδειξαν μια καθόλα ρεαλιστική λύση, σύμφωνα με την οποία, η εκτροπή της κυκλοφορίας θα γίνονταν σε σχετικά κοντινή απόσταση από την υπό κατασκευή παράκαμψη, που θα ελαχιστοποιούσε την ταλαιπωρία των διερχομένων.
Απλά χρειαζόταν μια πρόσκαιρη ασφαλτόστρωση και βέβαια διαγράμμιση. Αντ’ αυτών, κατά περίεργο τρόπο και κόντρα σε κάθε λογική, όπως ήδη ελέχθη, επελέγη η λύση της χρήσης του παλαιού δρόμου Χουμερίου-Αλαγνίου, δηλαδή ό,τι χειρότερο! Και εξηγώ τα γιατί:
1ο) Πρόκειται περί ιδιαίτερα δύσκολης διαδρομής, που βρίθει δύσκολων σημείων και επικίνδυνων γεφυριών. Με δεδομένη τη διέλευση βαρέων οχημάτων (επικαθήμενων, μπετονιερών και τριαξονικών μεταφοράς αδρανών), τα ατυχήματα θεωρούνται αναπόφευκτα! Οι παλιότεροι έχουμε τις θλιβερότερες αναμνήσεις από το δρόμο αυτό…
2ο) Επιμηκύνει κατά πολύ τη διαδρομή, συνακόλουθα και το χρόνο, ενώ σε καιρούς χαλεπούς επιβαρύνει δραματικά το κόστος καυσίμου και φθορών του οχήματος
3ο) Αφού έγινε η λανθασμένη αυτή επιλογή και ο δρόμος δόθηκε σε κυκλοφορία, διαπιστώθηκε (ξανά εκ των υστέρων!) ότι έπρεπε να είχαν προηγηθεί παρεμβάσεις διαπλάτυνσης, καθαρισμού χόρτων και δέντρων όπως και των υποτιθέμενων τάφρων απορροής. Έτσι κρίθηκε απαραίτητη η κοστοβόρα παρέμβαση εργολάβου, προκειμένου ο δρομίσκος να γίνει… δρομάκι!!! Συνέπεια ετούτης της νέας αστοχίας, στην ήδη μαρτυρική οδήγηση λόγω του στενού οδοστρώματος, προστέθηκαν και οι σκόνες και μάλιστα σε περίοδο αφόρητου καύσωνα!
Ειπώθηκε ότι τούτο το μαρτύριο θα διαρκέσει έξη μήνες! Πρόκειται περί αήθους ψέματος… και θα αποδειχθεί με το χρόνο… Χωρίς πολλά λόγια, η εκτροπή θα διαρκέσει 1,5-2 χρόνια!!!
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο στοιχείο που χρήζει αναφοράς (ενδεχομένως και βαθύτατου προβληματισμού) και είναι η αδιαφορία των εμπλεκόμενων δημοτικών αρχών, και εν προκειμένω, των Δήμων Μινώα Πεδιάδος και Βιάννου. Κρατώ μια μικρή επιφύλαξη, μήπως και αδικώ τους δύο κατά τα άλλα συμπαθέστατους τοπικούς άρχοντες.
Αναρωτιέμαι όμως: Δεν θα έπρεπε να εκφράσουν σθεναρά και δημόσια τις ενστάσεις τους για την λανθασμένη επιλογή του Χουμερίου και να προσπαθήσουν να αλλάξουν την άποψη της Περιφέρειας, ώστε να απαλλάξουν τους δημότες τους από το άλγος και το πολύχρονο αυτό βασανιστήριο; Επαναλαμβάνω δεν θέλω να αδικήσω ούτε τον κ. Φραγκάκη, ούτε τον κ. Σταυρακάκη. Θα ήταν όμως χρήσιμο να μας ενημερώσουν δημόσια αν εναντιώθηκαν (και με ποιους τρόπους) σ’ αυτή την αθλιότητα.
Απευθύνομαι στον αντιπεριφερειάρ-χη κ. Νίκο Συριγωνάκη και τον παρακαλώ: Αγαπητέ Νίκο, θα σου είμαστε εσαεί ευγνώμονες αν αλλάξεις την απόφασή σου αυτή και να αναζητήσεις την ενδεδειγμένη λύση, που δεν είναι άλλη από την κατασκευή πρόσκαιρης παράκαμψης, 200 μέτρα δυτικά του εκτελούμενου έργου, ώστε να αποτραπεί το μαρτύριο των διερχομένων.
Απευθύνομαι στον Πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου κ. Παύλο Μπαριτάκη, ο οποίος, εκτός από έμπειρος αυτοδιοικητικός παράγοντας, βασανίζεται και ο ίδιος, ως χρήστης του δρόμου, από την λανθασμένη αυτή απόφαση.
Στο χέρι σας είναι να αποδείξετε πως, η παραδοχή ότι «δεν έχει σωσμό αυτή η χώρα» έχει τις εξαιρέσεις της…
*Ο Μανώλης Σπανάκης είναι δημοσιογράφος