Η παραίτηση της κ. Ευαγγελίας Σχοιναράκη,υποτίθεται ότι τάραξε κάποια ήρεμα νερά, τα οποία αφού κάνουν τους ομόκεντρους κύκλους τους, θα χαθούν σιγά σιγά στον ορίζοντά τους, σαν ένα πεφταστέρι που μόλις προλαβαίνουμε να δούμε την φωτεινή καμπύλη της τροχιάς του. Μετά ησυχία.
Οχι δεν είναι έτσι. Τα νερά ταράχτηκαν. Περιμένουμε το κύμα και μετά το τσουνάμι που θα ξεπλύνει ακαθαρσίες, κρυφά απόβλητα και ανομολόγητες επιθυμίες.
Η ταραχή προς το παρόν έμεινε στη σφαίρα του ψυχισμού ανθρώπου που βάζοντας όση δύναμη διέθετε η ψυχή για να γίνει κάτι χρήσιμο στην πόλη, αντιμετώπισε τοίχος αδιαπέραστο με τόσες αντηρίδες που δεν το κινούσε καμία δύναμη καθήκοντος και αποφασιστικότητας.
Υπήρχε όμως ένα ζητούμενο, πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο απαραίτητο από την έκπλυση ενός ίσως «άπλυτου» που δεν φαίνεται, αλλά η μυρωδιά του βγαίνει μέχρι τον Τύπο.
Το ζητούμενο συνήθως είναι να κλείσουν τα στόματα, να περιοριστούν τα προβλήματα, να στρώσει ένα επίπεδο γιατί πάντα υπάρχει ο φόβος μήπως σκοντάψει κανείς και πέσει με πάταγο.
Εάν δεν είναι έτσι, ας γίνει η έκπλυση και τότε θα δούμε τι θα μείνει στον ηθμό. Συνήθως υπάρχουν δυνάμεις σκόρπιες και αόρατες που αλλοιώνουν το καλό όνομα που ηγείται.
Παρ΄όλα αυτά η κοινωνία φαίνεται πως δεν εισακούεται. Είναι φανερό αυτό. Και αφού υπάρχουν ακόμα τοπικοί ηγέτες συμβατοί με την τοπική κοινωνία, ας πράξουν το ζητούμενό της, που ζητά μια πόλη ανθρώπινη με την συμβολή όλων για το καλό του όλου.
* Ο Γιώργος Λυδάκης είναι φαρμακοποιός