Έχουμε, κάπως, μπερδευτεί! Είναι δύσκολο να διακρίνουμε τι είναι μια πραγματική απειλή και τι είναι πανικός και υστερία. Για να απλοποιήσουμε τα πράγματα, ας φανταστούμε ότι γεννηθήκαμε στα … 1900. Στα 14 μας, ξεκινάει ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος και τελειώνει όταν κλείνουμε τα 18. Θρηνούμε 22 εκατομ. ζωές.
Με το που τελειώνει ο πόλεμος, ξεσπά η Ισπανική γρίπη και διαρκεί ώσπου να κλείσουμε τα είκοσι. Χειρότερη από τον πόλεμο η γρίπη, στα δύο χρόνια που διαρκεί η πανδημία αυτή, μας αφήνει 50 εκατομμύρια νεκρούς. Όταν κλείνουμε τα 29 χρόνια μας, ξεσπάει η μεγάλη οικονομική κρίση. Η ανεργία φτάνει το 25% και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, παγκοσμίως και κατά μέσον όρο πέφτει κατά 27%. Αυτό διαρκεί ώσπου να κλείσουμε τα 33 μας.
Η παγκόσμια οικονομία έχει καταρρεύσει, κυριολεκτικά, με ανάλογο αντίκτυπο σε κάθε χώρα, ξεχωριστά. Στα 39 μας ξεσπάει ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος και στα 40 μας αναγκαζόμαστε να πάρουμε μέρος κι εμείς, με το ιστορικό ΟΧΙ και τις λαμπρές νίκες των στρατιωτών μας στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου.
Δυστυχώς, η συνέχεια είναι γνωστή και συγκεκριμένα, η Ελλάδα με πληθυσμό 7,22 εκατ. πριν μπει στον πόλεμο, είχε απώλειες 35.100 ζωές στα πεδία των μαχών, 171,800 από άμαχους που σχετίζονται με πολεμικές δράσεις (π.χ. εκκαθαρίσεις πληθυσμών) ενώ οι απώλειες από τις συνθήκες ασιτίας και κακουχίας εκτιμώνται μεταξύ 300.000 και 600.000.
Από το άθροισμα των παραπάνω καταλήγουμε σε ένα σύνολο, που κινείται μεταξύ μισού εκατομμυρίου και 800 χιλ. ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους κατά την διάρκεια του Β! Παγκοσμίου Πολέμου. Συνέχεια με τον δικό μας εμφύλιο, όπου οι απώλειες φτάνουν τις 33.500 (8.500 & 25.000)… όλοι δικοί μας! Έτσι, μέχρι να γίνουμε 50 χρόνων, σε παγκόσμιο επίπεδο, λόγω του πολέμου, χάνονται 75 εκατομμύρια ζωές!!!
Παράλληλα, η ευλογιά ήταν επιδημία μέχρι που γίναμε 40, καθώς πέθαναν 300 εκατομμύρια άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Δεν προλαβαίνει να τελειώσει ο εμφύλιος και ξεσπάει ο πόλεμος στην Κορέα, όπου χάνονται άλλα 5 εκατομμύρια ζωές. Και δεν είναι μόνο ο πόλεμος… μέχρι τα 55 μας είχαμε και το φόβο της πολιομυελίτιδας, όπου πολλοί φίλοι και γνωστοί έμεναν παράλυτοι ή πέθαιναν από την επιδημία αυτή.
Στα 55 μας, ξεσπάει ο πόλεμος στο Βιετνάμ, που θα διαρκέσει για 20 χρόνια. 4 εκατομμύρια άνθρωποι θα σκοτωθούν σ’ αυτή τη σύγκρουση. Ενδιαμέσως, ζήσαμε τον Ψυχρό Πόλεμο με την καθημερινή απειλή ενός πυρηνικού πολέμου. Όταν γίναμε 62, είχαμε την Κρίση της Κούβας, που ήταν ένα καθοριστικό σημείο του ψυχρού πολέμου. Τελικά, στα 75 μας, ο πόλεμος στο Βιετνάμ τελειώνει…
Στα 67 μας, ξεσπάει η Απριλιανή «Επανάσταση», με το «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» και το σήμα με το στρατιώτη και πίσω του ο Φοίνικας που αναγεννιέται από την τέφρα του.
Η παρουσία των αρμάτων μάχης, στους δρόμους, ήταν συχνό φαινόμενο, οι συγκεντρώσεις πάνω από τρία άτομα (στον πρώτο καιρό) απαγορεύονταν, οι απεργίες υπήρχαν μόνο στα λεξικά και οι συλλήψεις όσων είχαν ασχοληθεί με την πολιτική και το συνδικαλισμό, συχνές. Από τα πιο επώδυνα μέτρα ήταν η λογοκρισία, τόσο στον τύπο, όσο και στη νεογέννητη (κρατική) τηλεόραση με τα δύο κανάλια, ΕΡΤ & ΥΕΝΕΔ.
Στα 74 μας, γενική επιστράτευση, πέφτει η χούντα, η Τουρκία καταλαμβάνει τη μισή – σχεδόν- Κύπρο, κίνδυνος πολέμου, αποκατάσταση της Δημοκρατίας, πολιτικοί παντού, πολιτικολογία, διαπλοκή, ψευτοκαλοπέραση πέρα από τις δυνατότητές μας, χρέος, μνημόνια, σφίξιμο στα οικονομικά μας … ως τις μέρες μας!
Το 1981 εμφανίζεται ο ιός HIV, που προκαλεί την νόσο του AIDS, από την οποία έχουν χάσει μέχρι σήμερα τη ζωή τους 32.7 εκατομμύρια άνθρωποι. Με την πάροδο του χρόνου ανακαλύφθηκαν συνδυασμοί φαρμάκων, που επιτρέπουν στους πάσχοντες να έχουν ένα προσδόκιμο ζωής, περίπου όπως το φυσιολογικό…
Πρόσφατα, στο γύρισμα του χρόνου, ενσκήπτει και η επιδημία με τον κορωνοϊό, που εξελίχθηκε σε πανδημία, με πάνω από 800.000 νεκρούς, παγκοσμίως και με περισσότερους από 240 στη χώρα μας, μέχρι στιγμής.
Η μάχη με τον ιό βρίσκεται σε εξέλιξη· όμως, με την πρωτοφανή συστράτευση των επιστημόνων του κλάδου της υγείας, φαίνεται να βρισκόμαστε κοντά στην παρασκευή του πολυπόθητου εμβολίου, που αναμένεται να κυκλοφορήσει σε μερικούς μήνες… σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, απαιτείται μια ιδιαίτερη συμπεριφορά, εκ μέρους μας, ώστε να περιοριστεί η εξάπλωση του κορωνοϊού…
Ας σκεφτούμε όλους εκείνους που γεννήθηκαν το 1900. Πώς άντεξαν όλα αυτά;
Η προοπτική είναι μια εκπληκτική τέχνη. Εκλεπτυσμένη και διαφωτιστική καθώς περνά ο χρόνος. Ας προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τα πράγματα σ’ αυτή την προοπτική. Οι γονείς μας και οι παππούδες μας άντεξαν όλα τα παραπάνω. Εμείς, οι σημερινοί ενήλικες και νέοι, καλούμαστε να μείνουμε σπίτι, στον καναπέ, να απέχουμε από πάρτυ, ολονύκτιες συγκεντρώσεις και διασκεδάσεις, για λίγο (?), να τηρούμε τους όρους υγιεινής, να κρατάμε αποστάσεις και να φοράμε μια μάσκα κατά τις εξόδους μας. Είναι δύσκολο;