– Τι έφαγες μωρέ Μανολιό σήμερα εσύ;
– Εγώ μπάρμπα έφαγα παϊδάκια στα κάρβουνα, πιλάφι από ζουμί του πετεινού, σαλάτα με ντομάτα, με αγγούρι, με πιπεριές, με καρότα και με φέτα, μουστάρδα, τζατζίκι και στο τέλος έναν πύραυλο παγωτό.
– Κύριε ελέησον μωρέ παιδί μου! Κι ετσά τρως κάθε μέρα;
– Ναι μπάρμπα, ετσά τρώμε κάθε μέρα. Ό,τι μας αρέσει μας το μαγειρεύει η μάνα μας. Εσυ τι έφαγες;
– Εγώ έφαγα κουκιά, όχι σκέτα, με το κρεμμύδι! Και με το ψωμί! Εδώ δόξα τώ Θεώ έχω και τρώγω απ’ όλα! Κουκιά, φάβα, ροβύθια, φασούλια, κολοκύθια, αρακά, ελιές, ψωμί! Παίρνω και κάμποσες φορές κυλιδάκια, ποδαράκια και μου τα κάνει η κερά μου γαρδούμια, πατσά και του βάνει και πιπέρι! Εγώ Μανολιό περνώ εδώ βασιλιάς!
– Γιατί, παλιά πώς περνούσες;
-Πώς περνούσα… Ο,τι και να σου πω άμα δεν τα ζήσεις πράμα δεν θα καταλάβεις. Όλα αυτά που σου είπα, όλα αυτά που έχω σήμερο και τρώγω και δεν πεινώ, τότε δεν υπήρχανε. Μόνο όσοι ήτανε αφεντικά και είχανε πολλά χωράφια και τα σπέρνανε τα ‘χανε. Οι άλλοι σαν και μένα που δουλεύγαμε γι’ αυτούς φαμέγοι αλίμονο τσι μοίρας μας!
– Γιατί; Δεν σας πληρώνανε;
– Ναι, μας πληρώνανε. Από ήλιο σε ήλιο δούλευες σκληρά, σκαπέτι και άλλες βαριές δουλειές, κάτεργα δηλαδή για να πάρεις μια κοιλιάς της αίγας, να την βράσεις και αν είχες ξυνόχοντρο να βάλεις στο ζουμί, να ταΐσεις την οικογένεια!
– Και γιατί μπάρμπα δεν έφτανε να πάρεις μια οκά κρέας;
– Όχι, αλλά και να ‘φτανε δεν θα έπρεπε να δώσεις όλο το μεροκάματο στο κρέας διότι η οικογένεια είχε και άλλες ανάγκες! Θα σου πω μόνο τούτο. Για να κάμεις ένα ζευγάρι στιβάνια, έπρεπε να κάμεις 40 μεροκάματα! Άλλα 40 στο μοναδικό κουστούμι στο… γαμπριάτικο! Γι’ αυτό πηγαίναμε ξυπόλητοι και στα ρούχα βάζαμε το ένα μπάλωμα πάνω στ’ άλλο! Το καλό ήτανε που είμαστε όλοι σχεδόν ξυπόλητοι και μπαλωμένοι και δεν ντρεπόμαστε. Λες και ήτανε της… μόδας. Ξαναγύρισε η μόδα με τα σκισμένα παντελόνια αλλά που τώρα δεν έχουνε… μπαλώματα να βάζουνε!…
– Και δεν μου λες μπάρμπα, αύριο τι θα φας;
– Αύριο λέω να φάω φάβα, γιατί δεν ήφαγα τούτη την βδομάδα. Με το κρομμύδι… είναι κάτι κρομμύδεια ω τα ευλογημένα! Έχω και κάτι ελιές… Ανε βρω και δύο κρασά!… – Δηλαδή μπάρμπα σαν τον… βασιλιά!
– Ε, όπως νιώθει καθανείς Μανολιό.
– Δηλαδή εσύ ας πούμε κάνεις κρητική διατροφή που λένε;
– Οχι, εγώ κάνω την παλιά κρητική διατροφή Μανολιό.
– Μα γι’ αυτό είσαι 90 χρονών και είσαν σαν τη βίτσα, ντελικάτος, 60ντάρης, δουλεύεις ακόμη όπως παλιά και έχεις και την υγειά σου και δεν μπορώ να σου ευχηθώ και στα 100 μη με παρεξηγήσεις! Σαν τον άλλον που ήτανε 96 και του ευχηθήκανε… άντε και στα 100 παππού!
– Γιάντα μωρέ το σε λέει το ψωμί δα σασε τρώγω.
– Εδώ Μανολιό τα λεφτά εχαλάσανε και τσ’ ανθρώπους και τη κρητική διατροφή. Άμα στερείται και ύστερα βρει να τρώει ο άνθρωπος…