Ο Χριστός έγινε άνθρωπος, έζησε κοντά μας και σταυρώθηκε για μας. Σταυρώθηκε για τις αμαρτίες και τα βάσανά μας. Σταυρώθηκε κι αναστήθηκε για να μας ελευθερώσει και να μας δώσει τη χαρά της ζωής. Τ’ όνομά Του Εμμανουήλ, μας βεβαιώνει πως είναι πάντα κοντά μας. Δεν χρειάζεται να τρέξομε αλλού, σ’ άλλους κόσμους για να τον συναντήσομε.
Είναι δίπλα μας, ο χωριανός και γείτονάς μας, ο άρρωστος, ο φτωχός και πεινασμένος που χτυπά την πόρτα μας για να του ανοίξομε. Το κέντρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας είναι το μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Είναι η ζύμη που δίδει ζωή στο νεκρό φύραμα, στο νεκρό εαυτό μας.
Το κρασί και το ψωμί αντιπροσωπευτικά στοιχεία του υλικού κοσμου, μεταβάλλονται με το μέγα μυστήριο σε Σώμα κι Αίμα του Σαρκωμένου κι Αναστημένου Χριστού. Είναι ο ίδιος ο Θεός κι ο υλικός κόσμος που δημιούργησε. Όταν κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων από το ίδιο ποτήρι και με το ίδιο κουτάλι, με τους συνανθρώπους μας, δεχόμαστε πως ο υλικός κόσμος, το δώρο του Θεού, είναι για όλους τους ανθρώπους.
Αυτή η αποδοχή είναι η ευχαριστία μας για το Θεό. Αυτή η αποδοχή κάνει τα πάντα ευχαριστία. Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι το κέντρο κι η ουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας διακήρυξαν πως η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία. Η θρησκεία είναι έμφυτη προς τον Θεό. Είναι πανανθρώπινο γεγονός με βασικό γνώρισμα την πίστη σε υπερφυσική δύναμη. Με πίστη στην αθανασία, σ’ αγαθά και πονηρά πνεύματα και στην ενοχή κι εξιλέωση.
Αυτά δεν τ’ απορρίπτει η Ορθοδοξία, αλλά αυτή έχει τη Σταύρωση κι Ανάσταση του ίδιου του Θεού. Έχει την καταπάτηση των θεών του με τον ίδιο το θάνατό του. Έχει το μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Το Α και το Ω της ανθρώπινης ύπαρξης. Η θρησκεία είναι το Όπιο του λαού έλεγε ο Καρλ Μαρξ.
Είναι από τις πιο γνωστές φράσεις του στρεφόμενος κατά του χριστιανισμού. Ο Μαρξ ήταν Γερμανοεβραίος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε έξω από τη Βιέννη κοντά σε Ραββίνους. Σπούδασε Ελληνική Φιλοσοφία κι η διατριβή του έγινε στον Επίκουρο. Στην προμετωπίδα της διατριβής έγραφε: “Προς όλους τους Θεούς τρέφω μίσος. Αυτό το μίσος είναι παράδοξο γιατί αφού δεν πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού, δεν πολεμάς ανύπαρκτο Θεό. Ο Μαρξ όμως πιστεύει σε δική του θεότητα.
Ο Μπερδιάγιεφ που ασχολήθηκε πολύ με τη φιλοσοφία του, ισχυρίζεται πως λόγω της εβραϊκής του καταγωγής πίστευε στη Μεσσιονική ιδέα”. Τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού που είναι ο προδομένος λαός. Έπαυσε όμως να πιστεύει στον ερχομό του Μεσσία κι εκκοσμίκευσε αυτό το Μεσσία κι απέδωσε το ρόλο του στο “Προλεταριάτο την τάξη εργατών του εργοστασίου. Ο νέος λοιπόν Μεσσίας είναι το “Προλεταριάτο” απαλλαγμένο από το προπατορικό αμάρτημα. Αυτό θα φέρει την ενότητα στον κόσμο και θα επικρατήσει η νέα βασιλεία του Θεού.
Έτσι υπάρχει ο νέος Μεσσίας “Το Προλεταριάτο”, ο νέος Μεσσίας ο Μαρξ, η νέα γη της επαγγελίας η “αταξική κοινωνία” κι ο νέος νόμος η ισότητα και δικαιοσύνη. Όταν ο Μαρξ έγραφε πως η θρησκεία είναι το “όπιο το λαού” είχε υπόψη του 3 θρησκείες. Την εβραϊκή με το Μεσσανισμο. Τη Χριστιανική που είχε ταυτιστεί με τον καπιταλισμό, τις σταυροφορίες και τους πολέμους. Τον Βουδισμό, με απόψεις της Ανατολής όπου ο άνθρωπος επιδίδεται στη γιόγκα και το διαλογισμό για ν’ αποφύγει την οδύνη.
Αυτές οι τρεις θρησκείες εκμεταλλεύονται τον άνθρωπο και τον υποτάσσουν σ’ άλλες εξουσίες. Αυτές πράγματι είναι το όπιο του λαού που άλλοτε αποκοιμίζει κι άλλοτε φανατίζει κι οδηγεί σε πολέμους και καταστροφές (όπιο: ισχυρή ναρκωτική ουσία που προέρχεται απο΄τον αποξηραμένο χυμό των άγουρων σπόρων της παρπαρούνας. Προκαλεί αδράνεια κι αποχαύνωση).
Ο Μαρξ ασφαλώς δεν γνώριζε την Εκκλησία των πατέρων και των ορθόδοξων μοναστηριών. Γνώριζε την απάνθρωπη Εκκλησία της Δυσης με το αλάθητο του Πάπα, την ιερά εξέταση, τα συγχωροχάρτια και την πυρά. Τις Σταυροφορίες, τους πολέμους και τη διάλυση της αυτοκρατορίας της Μεγάλης Ρωμανίας μετά το 1204.
Οι απολογητές του Χριστιανισμού: Κλήμης ο Αλεξανδρεύες, Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυρας κι ο Ευσέβιος Καισαρείας, θεωρούσαν την ελληνική παιδεία βασικό όργανο της “Θείας Οικονομίας”. Αυτοί οι απολογητές ενεθάρρυναν τη μελέτη των ελληνικών κλασικών συγγραφέων τονίζοντας ότι πολλοί απ’ αυτούς δεν απείχαν πολύ από τη γνώση του Θεού. Σ’ αυτό συμφωνούν και οι διάσημοι Ρώσοι θεολόγοι Γ. Φλωρόφσκι και Ι. Μεγιέντορφ.
Ο Ελληνισμός εμπλούτισε το Χριστιανισμό αλλά κι ο χριστιανισμός μεταμόρφωσε τον Ελληνισμό. Αξίες του Ελληνισμού έγιναν προπαίδεια για τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Η διδασκαλία των Ελλήνων για τους συνανθρώπους δεν ήταν αντίθετη της Χριστιανικής. Η αρχαία Χριστιανική Εκκλησία οργανώθηκε με βάση την πνευματική κληρονομιά των Ελλήνων. Η ελληνική πόλη ήταν αυτόνομη αλλά και μέρος ενός Ελληνικού Βασιλείου ή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οργανωμένοι γύρω από ένα ναό. Αυτό ήταν το πρότυπο της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας.
Η ενότητα με τις άλλες εκκλησίες στηρίζετο στο “Συνοδικό σύστημα”. Η οργανωτική συγκρότηση και θεολογική κατάρτιση των πρώτων εκκλησιών, οφείλεται στην πνευματική κηρονομιά των Ελλήνων. Η κάθε ελληνική πόλη, οργανωμένη, αυτόνομη αλλά και μέρος του ελληνικού βασιλείου ή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας οργανωμένη γύρω από ένα ναό, έγινε το πρότυπο της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Όλοι οι Χριστιανοί είμεθα εν πνεύματι Ελλήνες, γράφει ο διάσημος Ρωμαιοκαθολικός Θεολόγος Χιούγκο Ράνερ. Η πρώτη εκκλησία, συνεχίζει, ήταν ελληνική και φυτεύτηκε από έλληνες.
Η λατινική εκκλησία προήλθε από την ελληνική, όπως ένας κλώνος βγαίνει από τον κορμό του δένδρου. Ακόμη, η ψυχή και το σώμα της Εκκλησίας είναι εξ’ ουρανού αλλά το αίμα είναι ελληνικό. Η ακολουθία του Όρθρου αρχίζει με τον ελληνικό ύμνο. “Ευλογητός ο Θεός ημών”. Αρχαίοι Έλληνες, φιλόσοφοι και ποιητές όπως ο Όμηρος, Ησίοδος, Σοφοκλής, Θουκυδίδης, Πλάτωνας, Αριστοτέλης και Πλούταρχος ήταν ζωγραφισμένοι στους Νάρθηκες των Εκκλησιών.
Η Εκκλησία του Δήμου της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, δεν βοήθησε πολύ την οργάνωση της Χριστιανικής Εκκλησίας. Εκτός από το όνομα “Εκκλησία” όλα τα άλλα είναι πολύ μακριά. Είχε βέβαια η εκκλησία του Δήμου εκκλησιαστικό σωμα όπως κι η χριστιανική εκκλησία αλλά διαφέρουν πολύ. Το Εκκλησιαστικό σώμα της Χριστιανικής Εκκλησίας είναι όλοι, άνδρες, γυναίκες, μικροί και μεγάλοι βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδας.
Το εκκλησιαστικό σώμα της Εκκλησίας του Δήμου ήταν όλοι οι πολίτες, άνω των 20 ετών που είχαν εκπληρώσει στρατιωτικές τους υποχρεώσεις. Όλοι οι πολίτες εκτός από αυτούς που είχαν χάσει τα πολιτικά κι αστικά τους δικαιώματα. Εκτός οι γυναίκες και δούλοι. Τις βασικές εξουσίες της Εκκλησίας του Δήμου παρουσιάζει ο Θουκυδίδης μονο με τρεις λέξεις. Αυτόνομος: καθορίζει ο ίδιος θεσμούς και πόρους. Αυτόδικος: Αποφασίζει με τα δικά του δικαστήρια για κάθε αμφισβήτηση κι Αυτοτελής: Διαχειρίζεται η ίδια κάθε θέμα πολιτικής ζωής.