Με αυτή την ποιητική πρόσκληση στο χέρι βρεθήκαμε το Σαββατόβραδο στο κινηματοθέατρο Αστόρια.
Για τους δυσκίνητους, όπως ο υπογράφων, αρχικά θεωρήθηκε ως εκπλήρωση μιας υποχρέωσης στην τιτάνια προσπάθεια του πνευματικού κέντρου “Περικλής Βλαχάκης” για επιβίωση, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας.
Όμως, για άλλη μια φορά ζήσαμε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Απολαύσαμε ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός.
Μια σύντομη ανασκόπηση από την σχετικά πρόσφατη πολιτιστική ιστορία της Βιάννου. Μια εμπνευσμένη σύνθεση σε θεατρικό δρώμενο από τον λόγιο ιατρό κ. Αγησίλαο Αλιγιζάκη.
Αναφέρθηκε τηλεγραφικά, μα τόσο εμπνευσμένα, στους πνευματικούς ανθρώπους, τον Κονδυλάκη τον Μάστορα και στη μουσική παράδοση του χωριού, που πραγματικά μόνο ένας σημαντικός άνθρωπος του πολιτισμού θα μπορούσε να επιτύχει.
Κάτι αντίστοιχο είχαμε ζήσει στο Σελί μπροστά στο μνημείο που συμβολίζει το ολοκαύτωμα της περιοχής, από την επίσης εμπνευσμένη καλλιτέχνιδα- ηθοποιό Έρη Κόμη. Οι μουσικές αναφορές στην παράδοση του χωριού από το καταπληκτικό μουσικό συγκρότημα του Βαγγέλη Βαρδάκη ήταν μαγευτικές.
Νομίζω πως ο καλλιτέχνης έχει κατακτήσει ήδη την κορυφή των μουσικών του νησιού.
Τα δικά μας παιδιά, οι μουσικοί Ραφαήλ και Μάνθος Δαμουλάκης και οι κανταδόροι της Βιάννου ήταν απλά καταπληκτικοί.
Κλείνοντας πρέπει να αναφερθώ στην Μαρία Χρηστάκη και στο Δ.Σ που προΐσταται. Ένα μεγάλο ευχαριστώ Μαρία, νοιώθω πραγματικά πως γράφω και εκ μέρους του Περικλή και της Κατίνας Βλαχάκη, τις επιθυμίες των οποίων μπορεί και να υπερβαίνει η δραστηριότητά σου.