Η ιστορία ενός σύγχρονου χωριού του νομού Ηρακλείου είναι του Μεταξοχωρίου στην επαρχία Μονοφατσίου. Το δικό μου χωριό όπου γεννήθηκα το 1940 και θέλω να ενημερώσω τους αναγνώστες μου ότι την εποχή εκείνη το χωριό μου που τον χειμώνα δεν έρχονταν αυτοκίνητα, ούτε υπήρχε ρεύμα, πηγαίναμε στο σχολείο γύρω στα 100 παιδιά και όλοι οι κάτοικοι λες και ήταν μια οικογένεια.
Καταρχάς, ποιοι ήταν οι παράγοντες πρώτα ο πρόεδρος μετά ο παππάς, ο δάσκαλος, ο γραμματικός, η μαμή που ξεγεννούσε όλες τις γυναίκες του χωριού, ο αγροφύλακας.
Μια γυναίκα εκτελούσε χρέη ορθοπεδικού και όταν κάποιος έσπαγε το πόδι του, τοποθετούσε γύρω από αυτό καλάμια, έπειτα ήταν ο κτηνίατρος και όταν ένα ζώο δεν ήταν καλά το κοίταζε. Μετά ήταν ο ντελάλης, που φώναζε συνήθως τα βράδια και καλούσε τους χωριανούς λέγοντας το θέμα.
Στη συνέχεια ήταν ο ψάλτης και η καντηλανάφτισσα και ο εκτιμητής που όταν κάνανε καμιά ζημιά τα πρόβατα πήγαινε μαζί με τον αγροφύλακα και βγάζανε το κόστος της ζημιάς. Ήταν ακόμη και ένας ειδικός που δοκίμαζε το μούστο για να βάλει το ανάλογο νερό ώστε να γίνει το κρασί.
Ήταν και μια γυναίκα που επιτηρούσε τις κλωστές στο εργαστήριο που ύφαιναν τις κουβέρτες. Άλλη μια γυναίκα ήξερε τα φάρμακα και όταν αρρώσταινε κάποιος έλεγε τα βότανα που θα πίνει, στα παιδιά που βήχανε έδιναν το γάλα του γαϊδουριού.
Όλοι αυτοί που ήξερα έχουν πεθάνει και άφησαν εμάς που πάντα μας συμβούλευαν να μην κάνουμε κακό σε κανένα και να είμαστε άξιοι και να βοηθάμε τους ανήμπορους. Όλοι αυτοί οι παράγοντες του χωριού, προφταίνανε τόσες δουλειές και δεν πήραν ούτε μια δραχμή και όλοι δεν είχαν τελειώσει ούτε το δημοτικό. Ο Θεός να τους συγχωρέσει. Και δείτε σήμερα πόσο άλλαξε η κοινωνία.