– Ήμουνα αμούστακος και ψάρινα κι ακόμα ακούω τα ίδια και τα ίδια, απού τους προεκλογικούς αγώνες και μετά από τις αντιπολιτεύσεις. Κουράστηκα, βαρέθηκα ν’ ακούω τις ίδιες λέξεις. Γραφειοκρατία, διαφθορά, φοροδιαφυγή, δικαιοσύνη, ησυχία, τάξη και ασφάλεια…
Όλες σταματήσανε στο… θα! Περάσανε πολλές, πάρα πολλές κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων, αλλά δυστυχώς καμιά δεν ήτανε άξια ν’ αλλάξει ούτε ένα γράμμα! Εσείς οι νέοι μην περιμένετε άδικα! Θα… γεράσετε κι εσείς και τα ίδια θα λέτε!
– Καμιά παροιμία στον κόσμο δεν υπάρχει που να μην είναι σωστή. Και τούτο διότι έχουνε βγει μέσα από τη ζωή, από τα βάθη των αιώνων, από εμπειρίες και γνώσεις, από σοφούς και πρακτικούς ανθρώπους. Τι πρέπει να ξέρομε ακόμα για τις παροιμίες;
Ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, όσοι αιώνες κι αν περάσουν σε ό,τι αφορά τα φυσικά χαρακτηριστικά, όπως τα αισθήματα, συναισθήματα, συνειδήσεις, αγάπη, έρωτας, κακία, μίσος, ζήλεια και πολλά άλλα.
Ας πάρομε μια παροιμία τώρα στην τύχη να δούμε.
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει! Ποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό; Κανείς; Τότε γιατί φοβούνται οι άνδρες να πούνε την παροιμία, όταν από το πρωί ως το βράδυ τους… βαροκοπούνε, τους κατηγορούνε παντού στα κανάλια, σε σημείο που οι νέες κοπέλες θ’ αρχίσουν να φοβούνται τους άνδρες να νομίζουνε ότι είναι άγριοι, κανίβαλοι, τύραννοι κ.λπ.
Δεν… παντρεύομαι γιατί φοβάμαι να μην με δέρνει ο άντρα μου! Δεν είναι κορίτσι μου όλοι οι άνδρες το ίδιο. Αυτούς που ακούς στις τηλεοράσεις, είναι πολύ ελάχιστοι, οι οποίοι είναι ανώμαλοι τύποι, άλλοι είναι διεστραμμένοι, ασυναίσθητοι στις πράξεις και στα λόγια τους κ.λπ.
Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέχεις, να γνωρίζεις πολύ καλά τις γνωριμίες σου, να τους γνωρίζεις στους γονείς σου, να γνωρίζονται τα σόγια μεταξύ τους, που είναι το πιο σπουδαίο κ.λπ. Μην παίρνεις κουτουρού… γουρούνι στο σακί και μετά να λες ότι σου φταίει το… γουρούνι!
– Aυτό που γίνεται να κατηγορούνε μόνο τους άνδρες, είναι άδικο! Ποτέ δεν θ’ ακούσεις ούτε μία λέξη από κανένα να πει, μωρέ μήπως φταίει και λίγο η γυνή; Όχι. Δεν θ’ ακούσεις ποτέ απ’ αυτούς που βγαίνουνε και κάνουνε τους φωστήρες, αλλά και από τους ειδικούς προπαντός, ψυχολόγους, ψυχίατρους κ.λπ. να πούνε την… παροιμία!
Να πούνε έστω και μια φορά ότι και η γλώσσα σπάει κόκκαλα, “μεταφορικά”, μαυρίζει και πονάει ψυχή, συκώτι και καρδιά! Μου ΄πρηξες πια τα σωθικά μου!
Γιατί, όπως υπάρχουνε άνδρες κακοί κι ανάποδοι υπάρχουνε και γυναίκες με φαρμακερή, λίγες ευτυχώς, γλώσσα!
Ο Θεός να σε… ξεμιστεύει! Κάμετε ένα έστω τοπικό γκάλοπ με τους άνδρες και θα το διαπιστώσετε…
Δεν μπορώ όσο και να λατρεύω τις γυναίκες, να μην πω την αλήθεια. Αν δεν είναι έτσι… κρεμάστε με. Έτσι είμαι και στην πολιτική, λέω το καλό και το κακό από όποιο χώρο κι αν προέρχεται, αμερόληπτα…