Μια από τις ευρωπαϊκές επιτροπές της Ε.Ε. απειλεί με σοβαρές αλλαγές στην φορολογική πολιτική των Βρυξελών, για την παραγωγή και την κίνηση δύο εθνικών μας ποτών, του ελληνικού τσίπουρου και της κρητικής Τσικουδιάς. Είχαν αποσυνδεθεί και τα δυο από τον κατάλογο των αλκοολούχων ποτών της Ευρώπης, πριν από μερικά χρόνια. Τώρα θα είναι και εκείνα αλκοολούχα ποτά και από τη φορολογική επιβάρυνσή τους θα προκύψουν προβλήματα για όλους τους ρέκτες πανάρχαιων απολαύσεων στη διακίνηση και τη παραγωγή τους.
Το τζιν, το ουίσκι, η βότκα είναι αλκοολούχα με δεκάδες βαθμούς αλκοόλ και όχι πάντα καθαρής σύστασης από τις βιοτεχνίες του, όπου παράγονται. Το ίδιο δε συμβαίνει για την τσικουδιά και το τσίπουρο των Κρητών και των άλλων Ελλήνων. Είναι δύο πολύ καθαρά και αγνά από την παραγωγή τους, στα χωριά των Ελλήνων παραγωγών – αμπελουργών. Τα καζάνια ή οι άμβληκες όπως λέγονται για την τσικουδιά και το τσίπουρο, είναι πολύ καθαρά εργαλεία για αιώνες τώρα στα χέρια των αμπελουργών μας, με πολύ προσεκτικούς ελέγχους από ειδικές υπηρεσίες του ελληνικού κράτους.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος σχετίζεται ως πρωθυπουργός με τη νομιμότητα των καζανιών στην Κρήτη. Με σχετικό του νόμο αντάμειψε τους συναγωνιστές του σ΄όλα τα 867 χωριά της Κρήτης (ανά 250 κατοίκους ως δώρο) δίδοντας 1 άδεια καζανιού – άμβληκα για την παραγωγή της τσικουδιάς, από τα “πατημένα” στέμφυλα (στράφυλλα) των σταφυλιών.
Η τσικουδιά αιώνες τώρα είναι η πεντακάθαρη υγροποίηση του ατμού από το βράσιμο των στέμφυλων, στον άμβληκα ή καζάνι (τουρκική λέξη). Είναι το πιο καθαρό ποτό, αυτό που λέγεται τουρκικά ρακί ή ρακή. Ουδείς ποτέ σκέφτηκε, ούτε κυβερνήτης, ούτε υπουργός, ούτε κατακτητής Βενετός ή Οθωμανός να καταργήσει ή με επιβολή φόρου να πολεμήσει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πολεμά τα εθνικά μας ποτά. Μας λένε από την Ευρώπη ότι διακινούνται παράνομα με ασυλία ως τώρα, γιατί (λένε) εμείς οι Έλληνες δεν τα δηλώσαμε. Δεν γίνεται εξαγωγή τους είναι ο λόγος. Μια ρακή να πιουν εκεί στις Βρυξέλες, αν ξέρουν να την πιούνε. Εμείς την προσφέρουμε για τους ξένους μας, για τους φίλους μας, δε την πουλάμε. Όταν έρχονται στην Κρήτη ή την Ελλάδα με ένα ποτηράκι τους υποδεχόμαστε για τη φιλία μας. Πρέπει ν’ αγωνιστούμε, δε ξέρουν τη λαογραφία μας και μας πολεμούν, φτάνει πια! Είμαστε πόσο ανεξάρτητοι για να πιούμε με άνεση ένα ποτό, που το παράγει μόνο ο φτωχός παραγωγός και καλλιεργητής του αμπελιού, ο απόγονος του Μινωίτη που έδρασε από τα 3000 π.Χ., που γέμισε αμπελώνες όλη τη Μεσόγειο σε τόσες χώρες, αλλά και πιο πέρα στην Λατινική Αμερική;
Εμείς θέλουμε να σέβεται η Ευρώπη την ιστορία κάθε χώρας που ενώνεται με το “κέντρο” των Βρυξελλών. Οι φορολογίες και οι δασμοί που επιβλήθηκαν ως τώρα κατέστρεψαν αρκετά προϊόντα πολλών χωρών, κυρίως της ευρωπαϊκής Μεσογείου. Μας εχθρεύονται και μας πολεμούν οι ισχυροί, μας θεωρούν καλοπερασάκηδες, καλοφαγάδες, γιατί μ΄ αυτά πάει και το τσίπουρο και η τσικουδιά, το πολύ μικρό ποτηράκι, όχι το ένα αλλά τα δύο, γιατί δυο πόδια έχει ο επισκέπτης μας απ’ όπου κι αν έρχεται στο σπίτι μας. Αυτή είναι η λαογραφία και τα έθιμά μας εδώ στην Ελλάδα και την Κρήτη.
Με ιδιαίτερη προσοχή, ευγένεια, σεβασμό και χωρίς φόβους και πάθη πίνουμε αιώνες αυτό το αγνό μικρό ποτηράκι της τσικουδιάς μας, γιατί ξέρομε πολλούς αιώνες τώρα τι είναι αυτό το ευλογημένο ποτό, που βελτιώνει τη λειτουργία της καρδιάς μαζί με 100% παραδοσιακούς μεζέδες κυρίως το θαυματουργό ρόδι του Σεπτέμβρη-Οκτώβρη. Όσοι πίνουν ουίσκι, βότκα, τζιν αλλά και ούζο, σερβίρονται ξεροσφύρι σε μεγάλα ποτήρια και αραιώνονται με νερό. Η ρακή ποτέ. Η ρακή θέλει ξεχωριστή παρέα, με γλέντι, χορό, μουσικά όργανα ελληνικά και μαντινάδες, που συμμετέχει ολόκληρη η οικογένεια στα ρακοκάζανα. Ένα μαγαζί ονομάζεται “ρακάδικο” ή “ουζερί” για την τάξη, την ομορφιά και την απόλαυση όλων, μέσω των όρων της πατροπαράδοτης φιλοξενίας.
Γι αυτό εμείς οι Κρήτες δε θα ανεχτούμε την υπερφορολόγηση των εθνικών μας ποτών. Ας απαντήσουμε στις Βρυξέλλες με υπερηφάνεια σύμφωνα με τα ήθη και την ιστορία μας.
*Ο Μιχάλης Γεροντής είναι λαογράφος