Κατά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο εμφανίστηκε στις ΗΠΑ το μακροοικονομικό παράδειγμα «βούτυρο ή κανόνια», για να εκφράσει τη στρατηγική επιλογή της δημόσιας επένδυσης είτε σε κοινωνικά αγαθά είτε σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αφού το ένα στερεί μοιραία πόρους από το άλλο.
Πρόκειται για ένα δίλημμα που αντιμετωπίζει θεωρητικά κάθε κοινωνία που βρίσκεται ανάμεσα στην ευημερία και τη διεθνή ισχύ. Φαίνεται λογικό να είναι προτεραιότητα ο εμπλουτισμός της ποιότητας ζωής, άλλωστε ποιος πολίτης προτιμά τους εξοπλισμούς από τη βελτίωση των δημόσιων υποδομών;
Δεν υπάρχει όμως δίλημμα όταν αντιμετωπίζουμε ευθεία αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας. Στην περίπτωση αυτή, όση οικονομική ανάπτυξη κι αν έρθει, η ευημερία θα είναι πάντα ναρκοθετημένη από την ανασφάλεια και την απειλή της βίας που θα επιλέξει κάποιος ισχυρότερος.
Η «φινλανδοποίηση» δεν υπήρξε ποτέ μια πλεονεκτική κατάσταση, παρά μόνο για τον επιβουλέα, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με την απροκάλυπτη επιβουλή ενός εξαιρετικά επιθετικού και απρόβλεπτου γείτονα.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί διαρκώς το φόβητρο μιας πολεμικής σύγκρουσης, προκειμένου να μας υποχρεώσει εκβιαστικά να δεχθούμε συνολικά δραστική μείωση της εθνικής κυριαρχίας μας. Αυτό δεν είναι αποδεκτό, η ελευθερία και ανεξαρτησία της πατρίδας μας έχει κατακτηθεί με σκληρούς αγώνες.
Είναι συνεπώς ανάγκη η χώρα να προχωρήσει σε ένα λελογισμένο επανεξοπλισμό στο μέτρο των οικονομικών δυνατοτήτων της, αλλά και να αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητες των εξοπλισμών που έγιναν παλιότερα και αφέθηκαν στην τύχη τους. Πρόκειται για μια επιλογή που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να μην κάνει, αλλά σήμερα έχει καταστεί επιτακτική.
Ας μη μπερδευτεί κανείς, δεν είναι ζητούμενο η στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας μας. Η Ελλάδα είναι χώρα που ακολουθεί στενά το παράδειγμα των δυτικών δημοκρατιών, μια κοινωνική αντίληψη αντίστοιχη με εκείνη του Ισραήλ δεν μας ταιριάζει και δεν θα βοηθήσει ουσιαστικά. Προκύπτει όμως από τα πράγματα η αναγκαιότητα να γίνουν αναπροσαρμογές, σε κατευθυνσεις που ήδη ενεργοποιούνται.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να εναποθέσομε όλες τις ελπίδες μας στην παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα και την ισχύ του Διεθνούς Δικαίου. Όσο κι αν οι εταίροι και πολλές άλλες χώρες εκφράζουν την υποστήριξή τους στις θέσεις μας, ας γνωρίζουμε ότι την κρίσιμη ώρα θα είμαστε μόνοι απέναντι στην Τουρκία.
Από την άλλη, η ανάγκη για ενίσχυση της Εθνικής Άμυνας δεν σημαίνει αλόγιστες σπατάλες. Αντίθετα, πρέπει να γίνεται προσπάθεια κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα να είναι συνδεδεμένο με πραγματικές ανάγκες, να υπηρετεί μια συνολικότερη στρατηγική και να έχει, αν είναι δυνατόν, προστιθέμενη αξία σε τεχνογνωσία.
Είναι δε σημαντικό να υπάρξει εξοικονόμηση πόρων για χάρη της άμυνας από δύο πηγές. Αφενός, μέσα από τον εξορθολογισμό των ήδη υφιστάμενων δαπανών στον χώρο της άμυνας, που δεν γίνονται πάντα με τον πλέον σύγχρονο τρόπο, καθώς υπάρχουν αγκυλώσεις από το παρελθόν.
Οι περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ εφαρμόζουν σήμερα σε μεγάλο βαθμό τη σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα σε τομείς που αφορούν τη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως η συντήρηση, τα logistics κλπ.
Αφετέρου, με μεγαλύτερη αξιοποίηση του ευρωπαϊκού παράγοντα. Ευρωπαϊκά κονδύλια δεν μπορούν, βέβαια, να χρησιμοποιηθούν για αμυντικούς σκοπούς. Μπορούν όμως να αντληθούν και να αξιοποιηθούν σε τομείς συναφείς με την εθνική άμυνα, όπως πχ ο έλεγχος των συνόρων.
Ακόμη περαιτέρω, πρέπει οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να αντιληφθούν ότι η διαρκής και εντεινόμενη τουρκική επιθετικότητα είναι παράγοντας ανάσχεσης της εθνικής μας οικονομίας και να συμβάλουν στην ενίσχυσή της με άλλους τρόπους. Τα ελληνικά σύνορα είναι και σύνορα της Ευρώπης, αρκετοί στην ΕΕ φαίνεται ήδη να το συμμερίζονται αυτό.
Κινητήρια δύναμη κάθε στρατεύματος είναι η ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν άριστο επαγγελματικό και εφεδρικό προσωπικό, με κατάρτιση και ηθικό σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Η πολιτεία οφείλει όμως να τους παρέχει ό,τι καλύτερο γίνεται, τόσο για την εκπαίδευση, όσο και για τον εξοπλισμό τους. Επένδυση στα παιδιά που φυλάνε τις Θερμοπύλες, επένδυση στην εγχώρια έρευνα, ανάπτυξη και παραγωγή, επένδυση στην Εθνική Άμυνα.
Γιατί η εθνική ανεξαρτησία, η εθνική κυριαρχία, η εθνική αξιοπρέπεια δεν κυκλοφορούν σε οικονομική συσκευασία. Κάθε ευρώ που με υπευθυνότητα κατευθύνεται στην Άμυνα, είναι επένδυση στην ελευθερία και ευημερία της χώρας μας.