Σε λίγο φτάνομε στην 25η Μαρτίου, την εορτή των εορτών του Έθνους μας. Η Εθνεγερσία του ‘21 είναι ιερό πανηγύρι των προγόνων μας. Είναι το μήνυμα της Ανάστασης από τη σκλαβιά των Τούρκων.”Ελευθερία ή θάνατος” ήταν το ηρωικό σύνθημα των αγωνιστών. “Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία” ήταν ο επινίκιος ύμνος.
Η ελληνική επανάσταση διδάσκει πως η ιστορία των λαών και η πορεία τους μέσα στον κόσμο δεν εξαρτάται μόνο από τις υλικές δυνάμεις, αλλά προπαντός από τις δυνάμεις της ανθρώπινής ψυχής. Οι Τούρκοι μας έχουν αιματοκυλίσει και πετσοκόψει πολλές φορές. Είμαστε θύματα γενοκτονιών, του Ποντιακού Ελληνισμού του Μικρασιατικού και της Κων/πολης το 1955.
Δύο εκατομμύρια Έλληνες σφαγιάστηκαν ή πέθαναν από κακουχίες και πείνα στις εξορίες. Το ίδιο δράμα ξεκίνησαν και συνεχίζουν στην Κύπρο και τα νησιά μας του Αιγαίου. Όνειρό τους ο αφανισμός της πατρίδας. Εμείς, αντί της ομόνοιας που μας κάνει παντοδύναμους, έχομε τη διχόνοια που μας κάνει ανάξιους και γεννά ήττες και γενοκτονίες.
Η Επανάσταση των Ελλήνων το 1821 είναι το μεγαλύτερο γεγονός του Ελληνισμού κι από τα μεγαλύτερα του κόσμου, μόνο κατά το πρώτο έτος. Τα γεγονότα των επόμενων ετών είναι καταστροφής κι αποτροπιασμού. Οι επαναστάτες τον πρώτο χρόνο συγκλόνισαν τον κόσμο γιατί:
1. Η Τουρκία ήταν υπερδύναμη κι ο φόβος και τρόμος των Ευρωπαίων. 2. Οι Έλληνες δεν είχαν ούτε ζήτησαν βοήθεια από πουθενά. Το 1770, επαναστάτησαν στον Μοριά και στα Σφακιά, με το Δασκαλογιάννη, με παρότρυνση και υποσχέσεις της Ρωσίας. Ποτέ δεν βοηθήθηκαν με αποτέλεσμα τις καταστροφές. Όσες φορές εμείς οι Έλληνες στηριχτήκαμε σε ξένες δυνάμεις, χάσαμε, προδοθήκαμε. 3. Οι επαναστάτες του ‘21 ήταν σχεδόν άοπλοι κι οι Τούρκοι πάνοπλοι με οχυρωμένα κάστρα. 4.
Στην Ευρώπη υπήρχε η Ιερή και η πενταπλή συμμαχία με παντοδύναμο το Μετερνιχ, που απαγόρευαν επανάστάσεις και αλλαγές συνόρων. 5. Οι λόγιοι Ελληνες όπως ο Κοραής ήταν αντίθετοι με την επανάσταση εκείνη την ώρα. Όλα ήσαν αντίθετα στις προετοιμασίες της Φιλικής Ετιαρίας.
Την επανάσταση έκαμαν ξυπόλητοι αγνοί πατριώτες με πίστη στο Θεό και την πατρίδα. Στα πρόσωπά τους ήταν ζωγραφισμένη η προσδοκία του γένους για ελευθερία και στις καρδιές τους η πίστη στο Χριστό και την Παναγία για βοήθεια. “Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την επανάσταση”, λέει ο Κολοκοτρώνης, “δεν σκεφτήκαμε πόσο λίγοι ήμαστε, ούτε πως δεν είχαμε όπλα, ούτε πως οι Τούρκοι ήταν αρματωμένοι στα κάστρα και τις πόλεις.
Δεν ακούσαμε, αυτούς που μας έλεγαν, πού πάτε να πολεμήσετε με σιτοκάραβα; Σ’ εμάς σαν βροχή έπεσε πάνω μας η επιθυμία της λευτεργιάς και όλοι μαζί, κληρικοί, προεστοί, καπεταναίοι, έμποροι και ναυτικοί, αγρότες και καραβοκύρηδες, συμφωνήσαμε, αποφασίσαμε κι εκάμαμε την επανάσταση”.
Δύο στοιχεία βοήθησαν αυτούς τους ξυπόλητους επαναστάτες: Η ομόνοια και η πίστη στον Θεό πως αυτός κινεί τα νήματα της ιστορίας και θα ευλογήσει το δίκαιο αγώνα τους. Η Εκκλησία, η μάνα του σκλαβωμένου λαού βοήθησε τον αγώνα.
Οι επανασταστάτες έβαλαν υποθήκη τη ζωή τους στον αγώνα και τη σφράγισαν με το αίμα τους αφού ζητούσαν “Ελευθερία ή Θάνατο”. “Εις τον πρώτο χρόνο της επανάστασης είχαμε μεγάλη ομόνοια”, λέει ο Κολοκοτρώνης, όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι.
Αν αυτή η ομόνοια βαστούσε ακόμη δύο χρόνια, θα κυριεύαμε Θεσσαλία, Μακεδονία και ίσως φτάναμε στην Κων/πολη. Τόσο είχαν τρομάξει οι Τούρκοι ώστε μόλις άκουγαν Έλληνες έφευγαν μίλια μακριά. Αυτό δεν βάσταξε πολύ. Ξένοι ιστορικοί έχουν παρατηρήσει πως τα γεγονότα του ‘21, είναι τόσο μεγάλα που είναι δύσκολο να πιστέψουν μεταγενέστερες γενιές.
Ο κύριος φορέας της παιδείας και των πνευματικών ζυμώσεων του Έθνους ήταν η Εκκλησία. Τα κηρύγματα των διαφωτιστών της Δύσης κατά της Ορθοδοξίας δεν πέρασαν. Αν είχαν περάσει δε θα γινόταν ποτέ η επανάσταση. Με τη λογική τους ήταν εντελώς αδύνατη. Το Έθνος μας με τη θρησκευτική κι εθνική του ταυτότητά δεν ακούει τη λογική. Εμπνέεται κι ενδυναμώνεται με την πίστη και την ελπίδα.
Οι αγωνιστές του ’21 ζητούσαν τη νίκη ή το θάνατο. Σ’ αυτή τη συγκλονιστική απόφαση έχει θέση η λογική; Αν ο Αθανάσιος Διάκος ήταν λογικός δεν θάχαμε Αλαμάνα. Αν ο Παπαφλέσσας ήταν λογικός δεν θάχαμε επανάσταση. Η Επανάσταση του ‘21 υπενθυμίζει στον καθένα μας τον έρωτα της Ελευθερίας μέχρι θανάτου. Υπενθυμίζει πως ο άνθρωπος είναι άνθρωπος μόνο όταν είναι ελεύθερος.
Η επανάσταση μετά το πρώτο έτος έπαψε να είναι επανάσταση. Ήταν εμφύλιος. Γράφει ο Μακρυγιάννης: “Τα δυστυχήματα κατά της πίστης και πατρίδας προξενήθηκαν από την ανοησία και ιδιοτέλειά μας, από θρησκευτικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς.
Χάθηκαν και χάνονται τόσοι αθώοι άνθρωποι. Κινδυνεύομε να χαθούμε”. Και συνεχίζει: “η πατρίδα κι η επανάσταση κινδυνεύει το δεύτερο έτος (1822). Η διχόνοια στους επαναστάτες απερίγραπτη. Η πατρίδα κινδυνεύει και σκοτώνουν τους ανθρώπους που είναι η ελπίδα να τη σώσουν. Αφάνισαν την πατρίδα από αρετή, πατριωτισμό και ηθική. Τους σιχάθηκα κι αναθεμάτισα τη λευτεργιά που θα κάναμε μ’ αυτούς, τους ανθρώπους”.
Η διχόνοια μετά το πρώτο έτος ήταν σε τέτοια έκταση ώστε καταδικάστηκαν οι ήρωες και πρωταγωνιστές της επανάστασης όπως ο Κολοκοτρώνης και πολλοί άλλοι. Τραγικό ήταν το τέλος του ήρωα Οδυσσέα Ανδρούτσου, φίλου του Κολοκοτρώνη. Με συνεννόηση της κυβέρνησης, το πρωτοπαλίκαρό του Ιωάννης Γκούρας τον συνέλαβε, τον έκλεισε σε Πύργο της Ακρόπολης, τον στραγγάλισαν και το πέταξαν κάτω.
Διέδωσαν πως σκοτώθηκε προσπαθώντας να δραπετεύσει. Αυτός ο Γκούρας έπαιρνε μισθούς για 12.000 στρατιώτες του ενώ δεν είχε ούτε 2.000. Ο Κωλέτης με στρατεύματά του, λεηλατούσε και σκότωνε στην Πελοπόννησο, σαν να ήταν εχθρική χώρα. Ο Καραϊσκάκης καταδικάστηκε για προδοσία, από έκτακτο στρατοδικείο και δολοφονήθηκε στο Φάληρο από γνωστό του πρόσωπο, που ενώ ακόμη ζούσε δεν κατονόμασε. Τελευταία πράξη της επανάστασης η έξοδος του Μεσολογγίου.
Προ της εξόδου, αποφάσισαν οι οπλαρχηγοί να σκοτώσουν γυναίκες και παιδιά για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Ο Επίσκοπος Ρωγών, άρχισε να κλαίει, τους είπε πως αν διαπράξουν αυτό το έγκλημα, θάχουν την κατάρα του Θεού και των Αγίων και απέτρεψε το έγκλημα. Προ της εξόδου οι πολιορκημένοι ζητούσαν βοήθεια από ελληνικά στρατεύματα που είχαν στρατοπεδεύσει απέναντι και αρνήθηκαν να βοηθήσουν. Είναι ο θρίαμβος της διχόνοιας. Η Ελληνική Πολιτεία προγραμματίζει εορταστικές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του ‘21.
Μ’ αυτή την ευκαιρία θα διδαχτούμε από τα παθήματά μας; Θα βάλομε επιτέλους μυαλό να μην εξαφανίζομε τις δόξες από τις νίκες και τις θυσίες μας για την ελευθερία της πατρίδας; Μέχρι πότε οι αλληλοσκοτωμοί μας θα κάνουην τροπαιούχους τους Τούρκους;