Η μείωση των γεννήσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο η οποία οδηγεί ξέφρενα πλέον σε γήρανση του πληθυσμού της γηραιάς ηπείρου, το μεταναστευτικό ζήτημα που άλλες φορές παρουσιάζεται με την γνωστή βιαιότητα και άλλοτε ως αναγκαία συνθήκη για να συνεχιστεί η οικονομική δραστηριότητα, είναι επισημάνσεις οι οποίες δεν απασχολούν μόνο τις σημερινές κοινωνίες των ευρωπαϊκών κρατών αλλά αναμφίβολα θα έρθουν στο προσκήνιο και στις επόμενες δεκαετίες και μάλιστα σε εντονότερο βαθμό.
Παράλληλα, δεν μας διαφεύγει ότι η πληθώρα των ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών, απολαμβάνουν ολοένα και υψηλότερης δημοτικότητας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η ανερχόμενη δημοσκοπικά Μαρίν Λε Πεν, οι επιτυχίες των ομοφρονούντων στις σκανδιναβικές χώρες της Σουηδίας και Φινλανδίας και βεβαίως στην διπλανή μας Ιταλία, γνωστού όντος ότι τα ποσοστά τους λίγες δεκαετίες πριν, ανέρχονταν σε μονοψήφια, μόλις.
Να υπενθυμίσουμε, με την ευκαιρία, ότι στις τελευταίες γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2022, και ειδικότερα στο δεύτερο γύρο, η Μαρίν Λε Πεν κατάφερε και πήρε το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 41.5%, το υψηλότερο ιστορικά, έναντι του 58.5% του νικητή και σημερινού Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν.
Αρκετοί έμπειροι πολιτικοί σχολιαστές θεωρούν ότι μετά την σημερινή παραπαίουσα κυβέρνηση, θα έρθει πρώτη στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Στην Ιταλία, τα ίδια και απαράλλαχτα, αλλά εδώ η Τζόρτζια Μελόνι μετά από μια πετυχημένη πολιτική πορεία, κατάφερε να ανεβεί στον πρωθυπουργικό θώκο της χώρας της. Στην Ουγγαρία, επίσης, ο Βίκτορ Όρμπαν, παρουσιάζεται πλέον ως σταθερή αξία, αφού κερδίζει συνεχώς και με σχετική άνεση τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Μπροστά σε όλα αυτά, πολλοί και σε διάφορες χώρες προσπάθησαν να αναλύσουν το φαινόμενο το οποίο εξωθεί τους λαούς της Ευρώπης σε ακραίες επιλογές. Οι περισσότεροι εστιάζονται στην οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων και κατά δεύτερο λόγο στο μεταναστευτικό ζήτημα. Βεβαίως, παντού γίνεται αναφορά και επισημαίνεται ότι κάθε μια χώρα έχει τους δικούς της λόγους και αφορμές γι’ αυτή τη συμπεριφορά.
Εν συντομία, θα μπορούσαμε να εστιαστούμε στην αυξημένη εγκληματικότητα που γνωρίζουν τον τελευταίο καιρό οι σουηδικές πόλεις στην οποία εμπλέκονται σε μεγάλο ποσοστό μετανάστες, στη Γαλλία κατά κύριο λόγο πάλι οι μουσουλμάνοι μετανάστες, ενώ όπως λένε τις παλιότερες εποχές αυτά τα φαινόμενα σπάνιζαν, και κάπως έτσι συνεχίζεται η κατάσταση στις περισσότερες χώρες. Πρόσφατα παρατηρούμε τα επεισόδια που διαδραματίζονται στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας με αφορμή το ασφαλιστικό ζήτημα που ήδη έχει ψηφιστεί.
Άλλοι ισχυρίζονται ότι ναι μεν η παγκοσμιοποίηση ανέσυρε σε ικανό βαθμό πολλούς φτωχούς από τα βάθη της εξαθλίωσης, αλλά ταυτόχρονα μείωσε και μάλιστα αισθητά το εισόδημα της μεσαίας τάξης τη στιγμή που τα πλουσιότερα κοινωνικά στρώματα είδαν τρανταχτή βελτίωση των ήδη υψηλών εισοδημάτων και του πλούτου τους.
Έτσι, λοιπόν, ενώ πριν κάποιες δεκαετίες οι ακροδεξιοί σχηματισμοί τοποθετούνταν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής των κρατών, σήμερα τείνουν να εμφανίζονται όχι μόνο συχνότερα αλλά με περισσότερες βλέψεις και απηχήσεις στους λαούς της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή, όμως, και αυτά τα ακραία κάποτε πολιτικά κόμματα, δείχνουν μια κάποια προσπάθεια λείανσης των οξύαιχμων γωνιών τους, με αποτέλεσμα την ευκολότερη διείσδυση και αποδοχή από τους πολίτες. Κάπου-κάπου εμφανίζονται σε αγαστή πορεία και συνέργεια με λαϊκίστικα κόμματα, ενώ εμφανίζουν σχετική διαλλακτικότητα σε οικονομικά θέματα.
Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, για παράδειγμα, τον τελευταίο καιρό, δείχνει απέραντη προσήλωση στα ευρωπαϊκά ιδεώδη αναμένοντας και προσδοκώντας, φυσικά, στα διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης της Ε.Ε. βαδίζοντας στα χνάρια του προκατόχου της, Ντράγκι, θέση την οποία ακολούθησε και ο Ούγγρος Όρμπαν. Και μπορεί στην οικονομία να δείχνουν κάποια προσαρμοστικότητα, αλλά στο θέμα της μετανάστευσης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των μειονοτήτων κλπ κρατάνε αποστάσεις από τις υπόλοιπες φιλελεύθερες θέσεις των άλλων κομμάτων.
Κι εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος των τελευταίων στις χώρες όπου πρέπει να ανεύρουν και να δρομολογήσουν τους κατάλληλους τρόπους ώστε να προσφέρουν στους λαούς τις καλύτερες λύσεις στα όποια κοινωνικά προβλήματά τους, τα οποία όπως τονίστηκε στην αρχή ετούτου του σημειώματος, αναμένεται να αυξηθούν σημαντικά στο μέλλον. Όσον αφορά στη δική μας περίπτωση, οι σχετικές ατέρμονες συζητήσεις που έγιναν τον τελευταίο μήνα για τα ακραία πολιτικά κόμματα, σημαίνουν πολλά και υπαινίσσονται σαφώς περισσότερα!
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι διευθυντής Χειρουργικής-συγγραφέας