Toυ Στέλιου Βασαλάκη*
- Μέσα σε 12 χρόνια η πατρίδα μας αντιμετώπισε την παγκόσμια και εσωτερική οικονομική κρίση και μάλιστα σε σφοδρό βαθμό την τελευταία, προσφυγομεταναστών σε δύο διαστήματα μαζική είσοδο, αυξημένη επιθετικότητα της Τουρκίας, το Μακεδονικό ζήτημα και την πανδημία του Κοροναϊού.
- Η χώρα μας πέτυχε τη σταδιακά μερική έξοδο από την πρώτη με εξισορρόπηση των οικονομικών της δεικτών κατόπιν μεγάλων οικονομικών θυσιών των πολιτών και με τη θετική συμβολή όλων των κυβερνήσεων. Εάν υπήρχε μεγαλύτερη πολιτική σύμπνοια και όχι το κυνήγι της εξουσίας, ο χρόνος θα ήταν μικρότερος και οι θυσίες σημαντικά λιγότερες στον τομέα της οικονομίας.
- Στο προσφυγομεταναστευτικό οι επιμέρους πολιτικές διαφορές αποδείχτηκαν απλές διαμαρτυρίες ως αυτοσκοπός και τίποτα περισσότερο. Είτε ανοικτές, είτε κλειστές δομές προσωρινής φιλοξενίας, η πραγματικότητα ότι ούτε ένα κόμμα, ούτε μία χώρα μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, έγινε σαφές και κατανοητό έστω και καθυστερημένα.
- Η αυξημένη και ενορχηστρωμένη σε πολλά και νέα μέτωπα επιθετικότητα της γείτονος συνδυαστικά και με εμπόλεμες ζώνες στην ευρύτερη περιοχή και περισσότερο στη Συρία αποδείχτηκε και αυτή όχι έλλειμμα εσωτερικής πολιτικής, αλλά μη αποδοχή των κανόνων του διεθνούς δικαίου από την Τουρκία.Όλες οι κατά καιρούς πολιτικές αιτιάσεις εξυπηρετούσαν και πάλι τον αυτοσκοπό της εξουσίας.
- Το Μακεδονικό ζήτημα παρά τη μεγάλη πολεμική από την τότε Αντιπολίτευση καταλάγιασε και μάλιστα εν μέσω ήρεμης πολιτικής κατάστασης και κυβέρνησης της πρώην Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ενώ επί της ουσίας ουδέν πρόβλημα παρουσιάστηκε, έτσι ώστε και οι αντιτιθέμενοι να μη δικαιώνονται προς το παρόν και κατά πάσα πιθανότητα και στο μέλλον.
- Η πανδημία του Κοροναϊού εμφάνισε στον πιο σύντομο από όλες τις κρίσεις χρόνο την ανάγκη ισχυρού κράτους σε όλα τα επίπεδα, διότι κράτος ισχυρό δεν υπάρχει σε στεγανά διαμερίσματά του.Όλα τα μέρη του είναι συγκοινωνούντα δοχεία.Ούτε όμως υπάρχει στεγανός δημόσιος τομέας χωρίς επίδραση από τον ιδιωτικό τομέα και το αντίστροφο. Το όλο Κράτος με μικρό ή μεγάλο δημόσιο τομέα προϋποθέτει ένα και μόνο συστατικό επιτυχίας.Αυτό του κράτους δικαίου και όχι του κομματικού κράτους ταυτισμένου με την εκάστοτε κυβέρνηση ή με άλλα λόγια ιδιωτικός τομέας ασύδοτος ή μεγάλος δημόσιος τομέας των δικών μας παιδιών αναιρούν ο ένας τον άλλο και συνολικά το ισχυρό κράτος.
- Και οι πέντε κρίσεις ανάδειξαν την ανάγκη γόνιμης κριτικής, προτάσεων και χαμηλών τόνων αντιπαράθεση.
Επικέντρωση στον Καρανίκα και στον Πολάκη, στον Άδωνι, στο Βορίδη, στον Κούλη, στον Τζέφρυ, τον Αλ6η, τον Πάκη για το πρόσφατο παρελθόν, δεν είναι απλώς στείρα και ανεδαφική κριτική, αλλά ανόητη και εθνικά επικίνδυνη ως σπέρμα εκδίκησης και αντεκδίκησης την ώρα που οι εξελίξεις, παγκόσμιες, Ευρωπαϊκές και εγχώριες είναι καταιγιστικές και αφήνουν πολύ πίσω τους εγγενώς ή και υπόπτως μονίμως φωνασκούντες και διεκδικητές της μιας αλήθειας, της δικής τους άποψης με ύβρεις, λοιδορίες, ειρωνείες και μηδενικές προτάσεις.
Και πίσω τους εσμός χειροκροτητών, που ζει ακόμα τον εμφύλιο πόλεμο, ώστε να αποκλειστεί ή να παραμεριστεί κάθε φορά το 60% του Ελληνικού λαού ως αντεθνικό, με το δεδομένο ότι κυβερνάει και θα κυβερνάει το πολύ το άλλο 40%, όπως οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες απέδειξαν.
Ούτε χθες και πολύ περισσότερο σήμερα περισσεύουν Έλληνες για να δώσουν τη μάχη στους αιθέρες, στην ξηρά και στη θάλασσα, στην υγεία και στη στήριξη της οικονομίας.
Κομματικές σημαίες και πολιτικές αγκυλώσεις δεν συνοδεύουν στις κερδοφόρες μάχες, αλλά Εθνική συσπείρωση με γόνιμη κριτική και εφικτές προτάσεις.
*Ο Στέλιος Βασαλάκης είναι συνταξιούχος Νομικός Σύμβουλος του νομικού συμβουλίου του Κράτους, συνταξιούχος δικηγόρος παρ’ Α.Π. του Δ.Σ.Η., πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών