Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης τίμησε το συνταξιούχο θεολόγο κ. Κωνσταντίνο Χαριλάου Νεονάκη, απονέμοντάς του την ανώτατη διάκριση, το Σταυρό των Αποστόλων Παύλου και Τίτου.
Σε μια σεμνή τελετή που έλαβε χώρα στο σπίτι του κ. Κ. Νεονάκη, το εσπέρας της 17ης Μαρτίου ε.ε., ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ευγένιος Β΄, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γορτύνης & Αρκαδίας κ. Μακάριος και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης & Αυλοποτάμου κ. Πρόδρομος, εκ προσώπου των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών της Ι.Ε.Σ.Ε.Κ., εξέφρασαν την ευαρέσκεια της τοπικής Εκκλησίας προς το πρόσωπο του κ. Νεονάκη, απονέμοντας σε αυτόν το Σταυρό των Αποστόλων Παύλου και Τίτου, επιδίδοντας και το σχετικό Πιττάκιο.
Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ευγένιος Β΄ υπογράμμισε κατά τη διάρκεια της τελετής ότι με την πράξη αυτή η Ι.Ε.Σ.Ε.Κ. επιβραβεύει την πολυετή και πολυεπίπεδη προσφορά του κ. Νεονάκη προς την Εκκλησία της Κρήτης, ειδικότερα προς τους Θεολόγους αυτής (εν ενεργεία και αδιόριστους), κατά τα χρόνια που υπηρέτησε από θέσεις ευθύνης, όπως εκείνες του Συμβούλου των Θεολόγων και του Προέδρου των Θεολόγων της Κρήτης. Σημείωσε επίσης ότι ο κ. Νεονάκης “συνέδεσε το όνομά του με την τοπική Εκκλησία”.
Ο κ. Κωνσταντίνος Νεονάκης εμφανώς συγκινημένος από τη φιλόστοργη αυτή πράξη της Εκκλησίας, ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Ευγένιο Β’ για την απρόσμενη πρότασή του προς την Ι.Ε.Σ.Ε.Κ. να τιμηθεί. Αναφέρθηκε με λόγους αγάπης προς τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, προς τους “φίλους Αρχιερείς” που υποδέχτηκε στο σπίτι του με αφορμή το συγκεκριμένο γεγονός και υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, το ρόλο που διαδραματίζουν οι θεολόγοι σήμερα, συμβάλλοντας μετά του ιερού κλήρου, στη διατήρηση της ενότητας στην κοινωνία, που πολλές φορές διακυβεύεται.
Η τιμή που επεφύλαξε η Εκκλησία της Κρήτης προς τον εκ Βαγιωνιάς Μονοφατσίου ορμώμενο κ. Κωνσταντίνο Νεονάκη, λειτουργεί προς όλους εμάς ως “… τι φάρμακον αλεξίκακον… λήθης επίβουλον και μνήμης επίκουρον” (Θεοδώρητος Κύρου) και έρχεται σε μια στιγμή που ποικίλα δεινά μαστίζουν το παγκόσμιο στερέωμα και την καθημερινότητα, καλλιεργώντας τη δυσπιστία, ίσως και την αναλγησία προς το συνάνθρωπο.
Πολλές φορές τα μειωμένα αντανακλαστικά και η βραδύτητα, ανταμείβουν με λήθη τα “έργα αγάπης” του άλλου. Τότε είναι που έρχεται στη σκέψη μου ο εμπνευσμένος ποιητικός λόγος του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού Χαρκιανάκη, ο οποίος σημειώνει: “Κείνο που δεν σου δόθηκε, μην το ζητήσεις/δικό μας γίνεται μόνο ό,τι μας χαρίζουν/άλλωστε η ψυχή δεν θέλει δανεικά/ για να ‘χει ελευθερία στην ανάσα/κι είναι μεγάλη χάρη να γνωρίζει/πως την αγάπησαν πριν αγαπήσει.” (ποίημα: “Χάρη και χάρισμα”).
Είναι αλήθεια ότι η αγαπώσα καρδία του αδελφού της μητέρας μου, Κωνσταντίνου Χαρ. Νεονάκη, μεριμνά πάντα για το συνάνθρωπο και δεν ζητά ποτέ τίποτα για τον ίδιο, διότι “η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής”. Αυτό επιτάσσει το εκκλησιαστικό ήθος που διακρίνει τον τιμηθέντα και ο Αγιογραφικός λόγος υπενθυμίζει πως ό,τι κι αν πράττουμε, δεν πρέπει να αναμένουμε την ανταπόδοση διότι, πολλές φορές, “άλλος εστίν ο σπείρων και άλλος ο θερίζων”.
Ως ανιψιός, “καυχώμαι εν Κυρίω” για το θείο μου Κωνσταντίνο Νεονάκη, για όσα πρόσφερε όλα αυτά τα χρόνια στην Εκκλησία και την Εκπαίδευση, που έγινε πρόσφατα αποδέκτης της ως άνω τιμής. Ως θεράπων (υπηρέτης) κι εγώ του επιστητού της Θεολογίας, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη προς την τοπική Εκκλησία, προς ένα έκαστο των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών, των συγκροτούντων την Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης “διότι επέβλεψαν επί την ταπείνωσιν” του δούλου αυτής και απέδωσαν το “δίκαιον όφλημα”, σε έναν άνθρωπο που επιδεικνύει αδιάπτωτο σεβασμό και υπακοή προς την Εκκλησία.
Σε έναν άνθρωπο που εργάστηκε με θυσία και αυταπάρνηση για την εκπαίδευση στην Κρήτη, που ενδιαφέρθηκε εμπράκτως για τους (αδιόριστους) θεολόγους της, που ανοικοδόμησε Σχολεία (Βαγιωνιά Μονοφατσίου, Ανώγεια Μυλοποτάμου), που ηγήθηκε εκπαιδευτικών μονάδων, που έγινε “τα πάντα τοις πάσι”, για να διδάξει Χριστό, να στηρίξει τον Ορθόδοξο λόγο στην Εκπαίδευση, να μεταλαμπαδεύσει “την πίστη και τη φλόγα” στους μαθητές και σπουδαστές του.
Αναφωνώντας το “Άξιος!” και επιχειρώντας να συνοψίσω σε λίγες λέξεις τη μέχρι σήμερα πορεία του θείου μου κ. Κωνσταντίνου Χαρ. Νεονάκη, έρχονται στη σκέψη μου οι ακόλουθοι στίχοι από το ποίημα “Η πρώτη προϋπόθεση” του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού Χαρκιανάκη:
“Δεν θέλουν τόλμη η αλήθεια και η αρετή/ πάνω απ’ όλα θέλουν ανιδιοτέλεια/ την πιο σεμνή μορφή ελευθερίας…”
* Ο Δρ. Εμμανουήλ Κ. Δουνδουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής στην Πατριαρχική Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης, Διευθυντής του Προγράμματος Ιερατικών Σπουδών