Κύριε Διευθυντή,
Δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ τον Τύπο παρά μόνο για θέματα που μου έκαναν εντύπωση, θετικά ή αρνητικά, πράγμα που έχω κάνει ελάχιστες φορές μέχρι σήμερα. Για ένα τέτοιο θέμα θα σας απασχολήσω και ελπίζω να μην καταχραστώ τον χώρο της εφημερίδας σας.
Την περασμένη Κυριακή κάναμε μια βόλτα με φιλικό ζευγάρι στο Οροπέδιο Λασιθίου. Θαυμάσαμε την φύση, γευτήκαμε τα υπέροχα φαγητά και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Δικταίο Άντρο στο οποίο θα πήγαινα για πρώτη φορά. Ο δρόμος είναι πολύ ανηφορικός και απαιτείται προσπάθεια μέχρι την είσοδο του σπηλαίου. Λίγο πριν φτάσομε διασταυρωθήκαμε με μια παρέα Ελλήνων και η μια κυρία μάς ρώτησε αν έχομε μάσκες.
Απαντήσαμε καταφατικά και εκείνη φανερά εκνευρισμένη είπε ότι δεν τους άφησαν να μπουν γιατί δεν είχαν μαζί τους μάσκες, αν και είχαν έρθει από την Κέρκυρα. Δυστυχώς δεν είχαμε μαζί μας περίσσεια για να τους δώσομε και έτσι μετά από τόσο ταξίδι έφυγαν χωρίς να μπορέσουν να επισκεφτούν το σπήλαιο.
Παραβλέποντας το γεγονός ότι δεν ήταν και μεγάλη η επισκεψιμότητα εκείνη την ώρα, με αποτέλεσμα ο κόσμος μέσα στο σπήλαιο να είναι σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους, μένει το ερώτημα: είναι δύσκολο να προβλεφτεί από αυτούς που έχουν τη διαχείριση του χώρου, ότι θα υπάρξουν και τέτοιες περιπτώσεις και επομένως να έχουν φροντίσει το παρακείμενο κυλικείο να έχει ικανό αριθμό μασκών, που με κάποιο κέρδος θα μπορούσε να διαθέτει στις περιπτώσεις αυτές;
Πάντως είναι ευκολότερο από το να κατεβαίνει ο αφηρημένος ένα χιλιόμετρο για να πάρει την μάσκα του και να ανεβαίνει όλη την ανηφόρα για να επισκεφτεί το όντως εντυπωσιακό σπήλαιο. Εξ άλλου τι κέρδισαν με το να μην αφήσουν μια παρέα από την Κέρκυρα να μπει στο σπήλαιο;
Ευχαριστώντας
Συσκάκης Δημήτρης