Είναι γνωστό ότι όλες οι Χώρες τώρα και περισσότερο από ένα χρόνο αντιμετωπίζουν, εξαιτίας της εμφάνισης του νέου ιού Covid 19, μια μεγάλη υγειονομική κρίση. Η Χώρα μας όμως κυρίως στον Ευρωπαϊκό χώρο αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση, αφού μόλις κατάφερε να ξεπεράσει μια πολλή μεγάλη οικονομική περιπέτεια με την εφαρμογή τριών αλλεπάλληλων Μνημονίων, ήρθε ο κορονοϊός, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε μια νέα κρίση, μόνο που αυτή τη φορά ήταν υγειονομική. Έτσι λοιπόν η Χώρα μας είναι όπως ένα ασθενή ο οποίος μετά την ανάρρωση του, προσβλήθηκε από δεύτερη ασθένεια και επειδή ο οργανισμός του ήταν αρκετά εξαντλημένος, είναι φυσικό να διατρέχει μεγάλο κίνδυνο και να χρειάζεται περισσότερη υγειονομική φροντίδα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της υγείας του.
Επειδή λοιπόν και ο Ελληνικός λαός είναι αρκετά καταπονημένος από την οικονομική κρίση που πέρασε, οφείλει η Κυβέρνηση να χειρίζεται το πρόβλημα της υγειονομικής κρίσης με ιδιαίτερη προσοχή και σοβαρότητα και όχι να θεωρεί την πανδημία ως ευκαιρία, για να περάσει κάποια αντιλαικά μέτρα, τα οποία είναι φυσικό να δημιουργούν μεγάλες εντάσεις στον Ελληνικό λαό.
Τη συγκεκριμένη λοιπόν χρονική περίοδο δεν χρειάζεται να δημιουργούνται προκλήσεις, αλλά να εφαρμόζεται μια συνετή πολιτική αντιμετώπισης των διαφόρων προβλημάτων, γιατί με την παραμικρή πρόκληση είναι φυσικό με τους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί στους πολίτες για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, να έχουν μέσα τους συσσωρευμένες δυνάμεις οι οποίες είναι έτοιμες με την πρώτη ευκαιρία να εκδηλωθούν. Είναι όπως ένα καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή να εκραγεί, επομένως δε χρειάζεται κανείς υποκινητής, γιατί υποκινητής είναι η ίδια η αγανάκτηση των πολιτών, οι οποίοι με την πρώτη ευκαιρία, είναι έτοιμοι να αντιδράσουν.
Αυτός λοιπόν που φέρνει την κύρια και αποκλειστική ευθύνη για την εκδήλωση μιας πυρκαγιάς, είναι εκείνος που ανάβει πρώτος τη σπίθα και δυστυχώς την περίοδο της υγειονομικής κρίσης έχουν ανάψει πολλές σπίθες με αποτέλεσμα να εκδηλώνονται πολλές πυρκαγιές. Καλόν λοιπόν είναι να μην ανάβουν πολλές σπίθες για να μην γίνονται πολλές πυρκαγιές, γιατί ο Ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλο να σβήνει συνεχώς νέες πυρκαγιές, οι οποίες μπορεί στο τέλος, να κάψουν ακόμη και ολόκληρη τη Χώρα
Γι’ αυτό λοιπόν χρειάζεται μεγάλη προσοχή στη διαχείριση της σημερινής υγειονομικής κρίσης, η οποία λόγω των περιοριστικών μέτρων που έχουν επιβληθεί στους πολίτες, είναι φυσικό να δημιουργούνται και αρκετά άλλα προβλήματα όπως είναι τα οικονομικά που λόγω του κλεισίματος μεγάλου αριθμού καταστημάτων και επιχειρήσεων υπάρχει μεγάλη μείωση στα εισοδήματα τόσο των επιχειρηματιών όσο και των εργαζομένων οι οποίοι περιμένουν το μικρό επίδομα της Πολιτείας για να ζήσουν. Επίσης δημιουργούνται στους πολίτες σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, οι οποίοι αισθάνονται μεγάλη μοναξιά και απογοήτευση αφού δεν υπάρχει η προσωπική επικοινωνία μεταξύ τους και σιγά, σιγά διακόπτεται και η μεταξύ τους σχέση.
Επίσης η προσπάθεια που γίνεται από τα κόμματα για τη μετάθεση ευθυνών από το ένα στον άλλο, μοιάζει με την Ευαγγελική περικοπή που αναφέρει ότι οι ευθύνες για τη σταύρωση του Χριστού μετατίθεντο από τον Άννα στον Καϊάφα, όμως η σταύρωση έγινε. Έτσι λοιπόν και τώρα όση προσπάθεια και να γίνεται για τη μετάθεση ευθυνών, ο Ελληνικός λαός είναι εκείνος που σταυρώνεται καθημερινά και πληρώνει τα λάθη και τις παραλείψεις των πολιτικών.
Την κύρια ευθύνη όμως την έχει, αυτός που κρατάει το μαχαίρι και το πεπόνι, γιατί αυτός μοιράζει όπως θέλει τις φέτες του πεπονιού, ενώ οι υπόλοιποι απλώς μπορεί να διαμαρτύρονται, αλλά δεν έχουν την δυνατότητα να αποφασίζουν.
Τέλος τα πολιτικά κόμματα πρέπει να σταματήσουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για το κομματικό τους συμφέρον, όπως για παράδειγμα να κάνουν δημοσκοπήσεις εν μέσω πανδημίας για το ποιο κόμμα θα ψηφίσουν οι αγανακτισμένοι πολίτες και να κοιτάξουν το συμφέρον της Χώρας, γιατί τα κόμματα έρχονται και παρέρχονται αλλά η Χώρα είναι πάντα εδώ.