Aγαπητοί μου φίλοι,
Από προχθες βρίσκομαι στο Λος Αντζελες στην Καλιφόρνια της Αμερικής σε επαγγελματικό ταξίδι.
Κατά την άφιξή μου χθες το μεσημέρι στο διεθνές αεροδρόμιο του Los Angeles βίωσα μια μεγάλη ταλαιπωρία και θα ήθελα να σας τη μεταφέρω…
Αφού κατεβήκαμε από το αεροσκάφος (800 άτομα – Airbus A380), προχωρήσαμε σε μια τεράστια αίθουσα μαζί με άλλα (τουλάχιστον 2.000) άτομα που εκείνη την ώρα είχαν προσγειωθεί από άλλους προορισμούς.
Στην αιθουσα αυτή όσοι δεν ήταν αμερικανοί πολίτες έπρεπε να περιμένουν με τις ώρες σε ειδικές ουρές (lines) που σχημάτιζαν ειδικά κολονάκια με ιμάντες όπως αυτά που έχουμε στις τράπεζες…
Μιλάμε για εκατοντάδες μέτρα να προχωράς με ρυθμό χελώνας προκειμένου να βρεθείς μετά από τουλάχιστον 1 ώρα εμπρός από ένα computer και να πρέπει να απαντήσεις σε 5-6 ερωτήσεις όπως αν ματαφέρεις χρήματα, εμπόρευμα, ναρκωτικά, αν ερχεσαι μόνος, πόσες μερες θα μείνεις και για ποιο σκοπό έρχεσαι… Αυτή είναι η λεγόμενη ESTA.
Όλοι οι ταξιδιώτες μαζι και εγώ την είχαμε προμηθευτεί από το τουριστικό γραφείο όταν εκδώσαμε το εισιτήριο και την πληρώσαμε και 30 ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, έπρεπε να σταθούμε στην ουρά χιλιάδες άτομα για να μας εξυπηρετήσουν δεκάδες computer-robot … Μετά, αφού απαντήσαμε στις ερωτήσεις αυτές, μας ζήτησε το ρομπότ να κοιτάξουμε την κάμερα και μας έβγαλε φωτογραφία και στη συνέχεια μας είπε να βάλουμε την παλάμη μας σε ειδικό σκάνερ για να μας σκανάρει. Στη συνέχεια μας τύπωσε ένα χαρτί με τη φωτογραφία μας πάνω και τα στοιχεία μας δεξιά με ένα Χ πάνω στα στοιχεία…
Όταν τελείωσε αυτή η διαδικασία (μετά από 1 ωρά) περάσαμε σε μια άλλη ουρά (όσοι είχαν το Χ πάνω στο χαρτί αυτό, δηλαδή το 99% των επιβατών) διότι έπρεπε να μιλήσουμε με κάποιον από τους 20 αστυνομικούς για να μας ρωτησουν κάποια πράγματα επιπλέον… Κάτι σαν συνεντευξη.. Φανταστείτε 3.000 άτομα να περιμένουν στις ουρές με τις ώρες να μιλήσουν ένας ένας με τους αστυνομικούς …
Αφού πέρασε άλλη μια ώρα πηγαίνοντας πέρα δόθε στην ουρά, εγώ δεν άντεχα άλλο αυτή την ταλαιπωρία και προσπάθησα να βρω μια δικαιολογία ώστε να τελιώνει αυτό το μαρτύριο μια ώρα αρχύτερα… Έφυγα από την ουρά και μίλησα με κάποιον αστυνομικό λέγοντας του ότι με περιμένουν οι φιλοι μου που θα με φιλοξενήσουν 2 ώρες έξω από το αεροδρόμιο και εκείνος εντελώς ψυχρά και μηχανικά απάντησε ότι έτσι είναι το σύστημα με τους εκτός Αμερικής πολίτες… Οπότε ξανά πίσω στην ουρά…
Μετά από άλλη μια ώρα έφτασε επιτέλους η σειρά μου και βρεθηκα εμπρός στον αστυνομικό, του έδωσα το διαβατήριο και άρχισε τις ερωτήσεις, τις ίδιες που έκανε και το robot computer. Πάλι με σκάναρε (φάτσα και χέρι) και μετά μου έβαλε μια σφραγίδα στη σελίδα των θεωρήσεων – VISA του διαβατηρίου και μου ευχήθηκε καλή παραμονή (μεχρι 3 μήνες) στην Αμερική.
Μετά από την τρίωρη αυτή ταλαιπωρία και αφού περπατήσαμε για πάνω από 500 μέτρα, φτάσαμε στο σημείο της παραλαβής των αποσκευών. Πήγα στον ιμάντα Νο8, όπως υπεδειξε η οθόνη, και πουθενά η βαλίτσα μου… Ρώτησα εκεί τον υπάλληλο και μου είπε ότι δεν είναι πάνω στον ιμάντα, αλλά επειδή καθυστέρησα 3 ώρες είναι κάπου στο πάτωμα σε μια γωνιά… Εκεί ήταν πάνω από 1.000 βαλίτσες…
Άντε πάλι ταλαιπωρία να ψαξω να βρω τη δική μου. Ευτυχώς που είχα βάλει 2 χρωματιστούς ιμάντες και το μάτι μου σκάναρε γρήγορα τις βαλίτσες και έφτασα στη δική μου…
Βαζω τη βαλίτσα πάνω στο καροτσάκι μαζί με τη χειραποσκευή μου και πάω προς την εξοδο. Πάλι μεγαλη ουρά. Τουλάχιστον 100 μετρα! Άντε πάλι ταλαιπωρία μισής ώρας για να μαζέψει ένας άλλος υπάλληλος το χαρτάκι με τη φάτσα μας που μας είχε βγάλει το computer robot και είχε σφραγγίσει ο αστυνομικός…
Μετά από συνολική ταλαιπωρία 3.5 ώρες …βρέθηκα στον χώρο υποδοχής, όπου με περίμεναν οι φιλοι μου που θα με φιλοξενούσαν…
Αναρωτιέμαι αν μια τόσο προηγμένη τεχνολογικά χώρα θα μπορούσε να εφάρμοζε ένα άλλο σύστημα με λιγότερη ταλαιπωρία, αφού μετά από 12 ώρες κουραστικό ταξίδι όλοι οι επιβατες θελουν να πάρουν τις βαλίτσες τους και να πάνε στο σπίτι ή το ξενοδοχείο να ξεκουραστούν…
Υπάρχει πολύ καλή αστυνόμευση αλλά και μεγαλος φόβος στις Αρχές για τρομοκράτες και αυτός είναι ο λόγος που ο απλός κόσμος μπαίνει σε αυτή την ταλαιπωρία…
Φαντάζομαι κάτι αντίστοιχο θα συμβαίνει σε όλα τα αεροδρόμια της χώρας γι’ αυτό να είστε προετοιμασμένοι όσοι ταξιδεύετε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Για την επιβεβαίωση των παραπάνω, παραθέτω αντίστοιχη φωτογραφία που έβγαλα (αν και απαγορεύεται) κρυφά με το κινητό μου.
Ρασιδάκης Μιχάλης