Λυπάμαι, που σοβαροί λόγοι, δεν μου επιτρέπουν να παρευρίσκομαι στο ετήσιο μνημόσυνο της αείζωου… δασκάλας Μαρίας χατζηγιάννη το όποιο θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 24 Μαΐου 2020 στο αγαπημένο της, χωριό τη Φουρνή.
Δεν θα απουσιάζω όμως από την τιμή ενός σπάνιου ανθρώπου και δασκάλας, με το να απευθύνω λίγα λόγια στη μνήμη της.
Η Μαρία Χατζηγιάννη υπήρξε μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Α/θμιας εκπαίδευσης και γενικότερα της γενικής πολιτιστικής και πολιτισμικής παιδείας.
Θυμάμαι ότι ήταν η δασκάλα εκείνη, που την δεκαετία του ‘60 ήταν μια από τις πρώτες δασκάλες η οποία εφάρμοσε νέες μεθόδους διδασκαλίας, οι οποίες δεν είχαν περάσει την πόρτα πολλών δημοτικών σχολείων μέχρι τότε, όπως η Μέθοδος Decroly του Βέλγου παιδαγωγού Ovide Decroly, (Οβίδιο Ντεκρολί).
Η Μέθοδος αυτή, την οποίαν διδαχθήκαμε στην Παιδαγωγική Ακαδημία, πέραν των βασικών γνώσεων, προσφέρει στο παιδί ένα μεγαλύτερο φάσμα επιλογών.
Η Δασκάλα Μαρία Χατζηγιάννη ,μαζί με την ανάγνωση, τη γραφή και τις διάφορες αριθμητικές πρακτικές εφαρμογές, με τον τρόπο της, δίδασκε στα μικρά παιδιά πώς να γίνουν χρήσιμοι, ωφέλιμοι, ηθικοί και δίκαιοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ στη ζωή.
Η Δασκάλα με τα πολλά προσόντα όπως: Τρόπος διδασκαλίας, ωδικές ικανότητες, ζωγραφικές χειροτεχνίες, στερήθηκε αρκετά ανθρώπινα στη ζωή της. όμως είχε πλήρη επάρκεια της εκπαιδευτικής της αναγνώρισης, η οποία αναγνώριση, πολλές φορές με το σεβασμό και την εκπαιδευτική αξιοσύνη, αναπληρώνει ορισμένα εξ εκείνων, που στερήθηκε ο καθένας.
Εκείνοι με τους οποίους συνεργάστηκε, επί σειρά ετών, υπερηφανεύονται, διότι είχαν συνάδελφο τη ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ Αρίστης εκπαιδευτικής εμπειρίας, καθώς και οι γονείς των παιδιών, που γαλουχήθηκαν, διαπαιδαγωγήθηκαν με ιδέες, ήθη, έθιμα, ιδανικά και σεβασμό. υπερηφανεύονται ότι τα παιδιά τους την είχαν δασκάλα.
Εκ της βιωματικής εμπειρίας μου και ως Πρόεδρος Πολιτιστικής Αναπτύξεως Ηρακλείου, πολύ ενεργό μέλος του οποίου υπήρξεν η Δασκάλα σπανίου χαρακτήρα, ως συνάδελφος και ως άριστη οικογενειακή φίλη, είμαι σε θέση να ομολογήσω ότι υπήρξεν αστέρευτη πηγή γνώσεων, μεγαλοψυχίας και ιδιαίτερα πονόψυχης ΑΔΕΛΦΗΣ σε εκείνους που είχαν διάφορα προβλήματα, τα οποία ζητούσαν ζεστή ανθρώπινη λύση την οποίαν πάντα εύρισκε και συγχρόνως εφάρμοζε.
Εδώ θα ήθελα να σημειώσω, ότι το διδακτικό, κοινωνικό, φιλεύσπλαχνο έργο, το εκπαιδευτικό, το παιδαγωγικό ήθος της αείμνηστης Μαρίας Χατζηγιάννη βρήκαν τη συνέχειά τους, στο χώρο της Α/θμιας εκπαίδευσης, αλλά και στην κοινωνία, στην αδελφή της Γαλάτεια Χατζηγιάννη, η οποία με στοργή, αγάπη και πάθος συνέχισε επί πολύ, το έργο της αγαπημένης της αδελφής, ώστε και σήμερα τούτο να μαρτυρείται όχι μόνον από τους πάμπολλους μαθητές και των δύο αδελφών, αλλά και από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Οι τότε μαθητές της με τα λόγια και τις πράξεις τους, αποδεικνύουν ότι δεν χάθηκαν, με το χαμό της δασκάλας τους, οι διδαχές, οι διδακτικές, παιδαγωγικές και ηθικές αξίες, που τους παρέδωσε.
Το ήθος, η μεγαλοπρέπεια της ψυχής της, οι γνώσεις της, οι πράξεις της και τα συναισθήματά της Μαρίας Χατζηγιάννη δεν επιβίωσαν μόνο στον χώρο των δημοτικών σχολείων εις τα οποία υπηρέτησε, αλλά και έξω από αυτά. Τοπικά αγαθοεργίες, Μεραμπελιώτικα, πανελλήνια, με μαθητές της, που διέπρεψαν και διαπρέπουν στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική τους ζωή, στις επιστήμες, στις τέχνες και στα γράμματα, γιατί η αείμνηστη δασκάλα τους, δεν τους προσέφερε μόνο τη γνώση ως στοιχείο της Α/θμιας εκπαίδευσης, αλλά και την αρετή του ήθους, ως παράγοντα της γενικότερης παιδείας και προκοπής στη ζωή.
Έζησε τη ζωή με έναν τρόπο Ανθρωπίνως ευγνώμονα, αριστοτεχνικό, διδακτικό, ηθικόν, δίκαιον, ευσυνείδητο, θεόπνευστο, και ευλογημένο.
Με τον τρόπο αυτό, οι συνάδελφοι, οι φίλοι, οι συγγενείς, οι μαθητές της, οι διηγήσεις των μαθητών στα παιδιά τους, εκείνο που έχουν και θα έχουν πάντα να πουν ή να διηγηθούν για τη ΔΑΣΚΑΛΑ, ΤΗ ΦΙΛΗ, ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ, είναι ότι η μνήμη της θα είναι αιώνια.
Και το μόνο που θα μπορούμε όλοι, που ζήσαμε και αγαπήσαμε τη ΔΑΣΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ να χρωστούμε στη μνήμη της μια αιώνια ευγνωμοσύνη για όλα όσα πρόσφερε.