Ήρθε η ώρα να εμβαθύνουμε στη δοκιμασία που έχομε εκτεθεί. Τώρα που η πανδημία με τον οξύτερο τρόπο θέτει το νόημα της ζωής σε δοκιμασία και η σαρωτική ορμή της καθιστά πλέον την πραγματικότητα άχρονη έννοια που δεν λειτουργεί ιαματικά ή παρηγορητικά και καθορίζει τον τρόπο που κρίνουμε, αξιολογούμε, ιεραρχούμε.
Ήρθε η ώρα, και μάλιστα η πιο κρίσιμη, να εκτιμήσουμε την αξία των πιο κοινών και καθημερινών πραγμάτων της ζωής, να σχετικοποιήσουμε τη σημασία άλλων που θεωρούμε σημαντικά, χωρίς να τα μηδενίσουμε.
Ο εχθρός είναι εδώ. Το ανθρωπολογικό τοπίο αλλάζει. Τα κρούσματα και ο αριθμός των θυμάτων αυξάνονται συνεχώς. Η ανασφάλεια σε πλήρη κορύφωση. Ο φόβος σε αντιπαράθεση με το κουράγιο.
Η ελπίδα με την αγωνία.
Μάθαμε να ζούμε με αυτό ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Με την αίσθηση πως είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια χαμένη υπόθεση και με την αγανάκτηση να απευθύνεται σε λάθος τόπους, δεν ακούμε τις προειδοποιητικές σειρήνες. Αλήθεια έχουμε δει τα πάντα; Ενώ τα συμπεράσματα των επιστημών είναι ζοφερά, οι προβλέψεις είναι αμετάκλητες;
Ας επιχειρήσουμε να ανοίξουμε τα παράθυρα του μυαλού μας στα δεδομένα της νέας εποχής που βιώνουμε, με ρεαλιστική εφαρμογή. Βρεθήκαμε ενώπιον μιας ανεπιθύμητης κατάστασης που καμιά εκ των προτέρων γνώση δεν μπορεί να ρίξει φως στα θεμέλια της προσωπικής μας ασφάλειας την οποία θέτουμε σε αμφισβήτηση, αντιμετωπίζοντάς την ως εγκλεισμό και περιορισμό.
Ας θυμηθούμε πως η προσωπική μας υγεία απαιτεί απόλυτη δέσμευση. Μάτια ανοιχτά, λοιπόν, γιατί ο εχθρός είναι εδώ κι εμείς εν δυνάμει υποψήφια θύματα.
H Κατερίνα Δερμιτζάκη είναι ποιήτρια