Αξιότιμη Υπουργέ της Εθνικής Παιδείας,
Εύχομαι η επιστολή μου αυτή να σας βρει με υγεία και δύναμη, δεδομένου ότι, εντός ολίγου θα αρχίσει, όπως έχετε ενημερώσει τους Έλληνες, το σχολικό έτος 2020-2021. Το σχολικό έτος αυτό, σίγουρα θα είναι ένα έτος γεμάτο δυσκολίες. Οι δυσκολίες αυτές δεν είναι μόνο εκείνες που προκύπτουν από τον ύπουλο και καταστροφικό Κορονοιό. Αυτός επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τις καταστάσεις. Φορτώνει με άγχος και αγωνία την εκπαιδευτική κοινότητα συνολικά, με αποτέλεσμα, αντί να έχουμε το ποθητό χαρούμενο, δημιουργικό κλίμα, που είναι εντελώς απαραίτητο στο ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς, να επικρατεί αγωνία και αβεβαιότητα, για την έκβαση της υγείας μαθητών, εκπαιδευτικών, γονέων.
Εύλογα δημιουργούνται κάποια αμείλικτα ερωτήματα.
Πρώτον ερώτημα: τα σχολεία πρέπει να ξεκινήσουν; Η απάντηση για μένα που είμαι παλιός δάσκαλος που είχα την τύχη, να έχω μητέρα δασκάλα, (η οποία καθώς δεν είχε πού να με αφήσει με κουβαλούσε από μικρό παιδί στα σχολεία), είναι ΝΑΙ. Απόλυτη ανάγκη είναι να ανοίξουν τα σχολεία. Η φυσική θέση των παιδιών, είναι οι αίθουσες και οι αυλές των σχολείων. Εκεί ασκείται η αγωγή. Εκεί διαμορφώνονται οι προσωπικότητες. Εκεί σμιλεύονται οι ψυχές των μαθητών, των αυριανών πολιτών. Στη χώρα μας, υπάρχει αδήριτη ανάγκη, να διαμορφώνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, μια και λέμε ότι στη χώρα μας έχουμε ως πολίτευμα την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ο Αριστοτέλης είχε πει ότι η δημοκρατία, εξαρτάται άμεσα, από την ποιότητα των πολιτών. Το άπαν στο σχολείο, κυρία Υπουργέ, δεν είναι η συσσώρευση γνώσεων. Το άπαν είναι η κοινωνικοποίηση των μαθητών, η ένταξή τους στην ομαδική ζωή και στην συλλογική ευθύνη.
Καλώς λοιπόν να ανοίξουν και πάλι τα σχολεία. Ας μου επιτραπεί να διατυπώσω επ’αυτού κάποιες απόψεις. Ας ανοίγανε τα σχολεία από την πρώτη του Σεπτεμβρίου. Τούτο διότι απαιτείται ένα μεγάλο χρονικό διάστημα προσαρμογής, τόσο των μαθητών, όσο και των εκπαιδευτικών. Στο στάδιο αυτό θυσιάζονται αρκετές ώρες διδασκαλίας. Πάνε στράφι δηλαδή. Με άλλα λόγια χάνονται. Ποτέ οι ώρες αυτές δεν αναπληρώνονται. Για να αναπληρωθούν οι ώρες που χάθηκαν κατά την καραντίνα, είναι ανάγκη, να εξοικονομηθούν διδακτικές ώρες. Πώς θα γίνει αυτό; Θα πρέπει να περιοριστούν οι εκδρομές. Οι εκδρομές θα ήταν χρήσιμες, αν προετοιμαζόταν και αν ήσαν διδακτικές. Έτσι πάμε σε ένα χωράφι και κανείς δε μας λέει τίποτε, είναι μόνο για να χάσουμε το μάθημα. Οι ώρες που χάνονται για διάφορες εορτές, θρησκευτικές, εθνικές να περιοριστούν. Ακόμα ακόμα, μπορεί να διευρυνθεί το διδακτικό ωράριο. Οι απουσίες να ελεγχθούν. Τελείωσα το γυμνάσιο το έτος 1963. Τότε για να λείψουμε από το σχολείο ήταν εξαιρετικά δύσκολο.
Κυρία υπουργέ. Πέραν από την έκτακτη κατάσταση λόγω του ιού, έχω και μερικές άλλες απόψεις που κρίνω σκόπιμο να σας τις πω, έτσι ας μου επιτραπεί, για να βοηθήσω. Υπήρξα για 20 χρόνια συνδικαλιστής των δασκάλων. Συμμετείχα στην σύνταξη του υπάρχοντος νόμου 1565 / 85, με τον μακαρίτη Βασίλη Βουκουβαλίδη. Υπηρέτησα και ως Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης νομού Ηρακλείου. Επομένως μια εμπειρία και μια γνώση την έχω. Για το λόγο αυτό σας λέω. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει ανάγκη αυστηροποίησης. Απαιτείται πειθαρχία. Είναι απαράδεκτο, να σηκώνεται το παιδάκι της δεύτερης τάξης του δημοτικού και να βρίζει τη δασκάλα. Αυτό δεν είναι αγωγή. Η αξιολόγηση είναι αδήριτη ανάγκη να εφαρμοστεί από την κορυφή ως τον πάτο. Όλοι πρέπει να αξιολογηθούν. Εκπαιδευτικοί και μαθητές. Τότε ίσως υπάρξουν και διορθωτικές κινήσεις ουσιαστικές. Οι διευθυντές των σχολείων, που θα επιλεγούν πρώτα πρέπει να περάσουν από «ψιλό κόσκινο». Δε φτάνουν μόνο ως κριτήρια τα χαρτιά. Η ουσία είναι μπορεί να εμπνεύσει; Να κινητοποιήσει; Να καθοδηγήσει; Όταν δουλεύει ο Διευθυντής, δουλεύει όλο το Σχολείο.
Ελπίζω η επιστολή μου αυτή να διαβαστεί από σας Υπουργέ κ. Κεραμέως και να συμβάλει θετικά στο δύσκολο έργο σας.
Με εξαιρετική τιμή
Λεωνίδας Κανελλής
Συνταξιούχος δάσκαλος