Αφιέρωμα στο 40ήμερο μνημόσυνο του συναδέλφου, συνεργάτη, συμπολίτη και φίλου Στέφανου Καλυκάκη.
Αγαπημένε φίλε, συνάδελφε Στέφανε,
Μπορεί να έφυγες πριν από 40 ημέρες από τη ζωή, αλλά από εμάς τους συναδέλφους και φίλους σου, δεν έφυγες ποτέ και ούτε θα φύγεις κι αυτό γιατί σε θυμόμαστε και όσο εμείς σε θυμόμαστε, εσύ ζεις κοντά μας. Μπορεί να μην φαίνεσαι, αλλά σημασία έχει ότι είσαι εκεί που εμείς σε θυμόμαστε.
Σε θυμόμαστε όλοι από τριακονταετίας και πλέον να προσφέρεις, με ζήλο, όρεξη, μεγάλη θέληση και ενθουσιασμό τις υπηρεσίες σου σε όλους τους συμπολίτες μας, πελάτες, τους γνωστούς και φίλους, ως Άνθρωπος και ως Υπάλληλος της πρώην Αγροτικής Τράπεζας.
Σε θυμόμαστε για την προθυμία σου, τον καλό και πρόσχαρο χαρακτήρα σου, για το σεβασμό που έδειχνες προς όλους τους πελάτες της Α.Τ.Ε. μικρούς και μεγάλους.
Σε θυμόμαστε για την ευθύτητα και την ειλικρίνεια του χαρακτήρα σου, για το πνεύμα συνεργασίας, μα πιο πολύ για την έκφραση της ευγνωμοσύνης, που πάντα απέδιδες.
Σε Θυμόμαστε για τον παραδειγματικό ηθικό και τίμιο τρόπο ζωής σου.
Σε θυμόμαστε για την μεγάλη αγάπη και λατρεία, που έτρεφες προς την οικογένειά σου, για την οποίαν υπήρξες υπόδειγμα συζύγου, πατέρα, παππού και συγγενή.
Σε θυμόμαστε γιατί υπήρξες ένας Ευγενής, ένας νομοταγής, ένας εργατικός Υπάλληλος, ένας πονόψυχος, ένας συνεργάτης άριστος και ένας μπιστικός ΦΙΛΟΣ.
Σε θυμούνται τα μέλη της κοινωνίας του Μεγάλου Κάστρου, σε αγάπησαν όπως τους αγάπησες κι εσυ, σε σεβάστηκαν, γιατί τους σεβάστηκες κι Εσύ, σε πρόσεξαν, γιατί τους πρόσεξες κι Εσύ, σε βοήθησαν γιατί τους βοήθησες κι Εσύ, σου συμπαραστάθηκαν, γιατί κι ΕΣΥ τους συμπαραστάθηκες.
Αγαπημένε φίλε, συνεργάτη και συνάδελφε ΣΤΕΦΑΝΕ, σε αποχαιρετούμε με το σεβασμό που σου πρέπει.
Θα σε θυμόμαστε πάντα…
Προσωπικά θα σε θυμούμαι μέχρι να ξανανταμωθούμε…γιατί:
Μαζί ορκιστήκαμε μετά την πρωτιά επιτυχίας μας!
Μαζί καθίσαμε δίπλα-δίπλα στα γραφεία!
Μαζί πορευτήκαμε σε επιμορφωτικά σεμινάρια!
Μαζί εκπαιδευτήκαμε στη χρήση των πρώτων τότε Η/Υ!
Μαζί μετατεθήκαμε σε άλλο κατάστημα!… και…
Μαζί νιώσαμε πως… ΕΦΤΑΣΕ το τέλος της τραπεζικής προσφοράς μας.
Έτσι πήραμε ΜΑΖΙ το δρόμο της συνταξιοδοτικής ζωής, χωρίς να χωρίσουν ποτέ οι φιλικοί δρόμοι.
Αυτή η κοινή πορεία με έναν συνάνθρωπό μας είναι ισχυρός σταθμός μνήμης και αναμνήσεων στη ζωή μας, που δεν μπορεί και δεν δύναται ο πανδαμάτορας χρόνος να σβήσει.
Πάντα στην πορεία της ζωής θα αναφερόμαστε σε εκείνη την αλησμόνητη και αξέχαστη κοινή πορεία.
Κάποτε φίλε μου αγαπημένε, θα ξανανταμώσουμε, σε άλλο μετερίζι.
Μέχρι τότε να με θυμάσαι! γιατί προσωπικά όλα αυτά τα ΜΑΖΙ, μα πάνω από όλα τη ΦΙΛΙΑ μας, θα την κρατήσω και θα με συντροφεύει μέχρι τη συνάντησή μας.
Στο φωτεινό και ανέσπερο κόσμο της αιωνιότητας, ήρεμη και γαλήνια ανάπαυση να έχεις.
Καλή αντάμωση στην αιώνια Ζωή…