Φέτος ήταν η πρώτη φορά που δόθηκε η γνωστή και συνηθισμένη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο από τον συγκεκριμένο Πρόεδρο, με αφορμή την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Οικοδεσπότης ο Κωνσταντίνος Τασούλας, καθαρά προσωπική επιλογή του νυν πρωθυπουργού.

Παρόντες οι περισσότεροι αρχηγοί των πολιτικών μας κομμάτων, καθώς και προσωπικότητες από το κοινωνικό κατεστημένο και όχι μόνο, τους οποίους είδαμε να προσέρχονται δίκην παρέλασης στους τηλεοπτικούς μας δέκτες. Για τους περισσότερους ήταν μια καθ’ όλα τυπική αλλά πλουσιοπάροχα υποκριτική συνάντηση, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας όσα διέρρευσαν προς τα έξω, στη δημοσιότητα.

Έτσι, οι κήποι του Προεδρικού Μεγάρου, μέσα στον ζεστό Ιούλιο, πλημμύρισαν από πολιτικούς, αθλητές, καλλιτέχνες, διαπλεκόμενους δημοσιογράφους, αποτυχημένους δημάρχους, συζύγους κάποιων εξ’ αυτών, γραμματείς, συνοδούς, αρχηγούς ενόπλων δυνάμεων, κ.λπ., αλλά και με εμφανή την απουσία κάποιων αρχηγών πολιτικών σχηματισμών, ενώ μερικοί άλλοι δεν δίστασαν να φέρουν μαζί τους όσους θεώρησαν σκόπιμο ότι εξυπηρετούσαν τις προσωπικές τους προτιμήσεις, ιδεοληψίες περισσότερο και εμμονές, αιτώντας μάλιστα την είσοδό τους στο χώρο της δεξίωσης.

Είδαμε καινούργια ρούχα, γυναικεία ντυσίματα συμβατά με τις υψηλές θερμοκρασίες, μεταξύ όσων έλαβαν χώρα σε εκείνη την ετήσια εθνική συμμάζωξη. Όλα αυτά, εν μέσω πλούσιας περιόδου σε δυσμενή και σκανδαλώδη πολιτικά γεγονότα που μολύνουν σε εξαιρετικά επικίνδυνο βαθμό τον αέρα της επικαιρότητας και όλων των στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Βεβαίως δεν πέρασε απαρατήρητη η απουσία πρώην πρωθυπουργών και Προέδρων της Δημοκρατίας για τους γνωστούς και ευνόητους λόγους.

Η καλοκαιρινή εκδήλωση ακολούθησε στην πραγματικότητα τα χνάρια των προηγούμενων. Απλώς, κάθε χρόνο αλλάζουν οι πρωταγωνιστές και οι ρόλοι, με το σκηνικό εν πολλοίς αμετάβλητο. Κάθε φορά όμως, μια βαριά μελαγχολική σκιά επικρέμαται πάνω από όλη αυτή την συγκυρία. Η κατοχή μεγάλου τμήματος της Κύπρου για πάνω από μισό αιώνα από τη γειτονική μας χώρα με τις αμερικανικές και βρετανικές, ταυτόχρονα, ευλογίες.

Μαζί με αυτή, η αποτυχημένη, αδύναμη, άστοχη, άνευρη και βαθύτατα υποχωρητική συμπεριφορά και πολιτική όλων των Κυβερνήσεων, που την χαρακτηρίζουν η άκρατη ενδοτικότητα απέναντι στη γειτονική μας χώρα, η άγνοια και ανικανότητα διαχείρισης στοιχειωδών διεθνών προβλημάτων, όπως έδειξε -για παράδειγμα- η περίπτωση του καλωδίου στην Κάσο, η παταγώδης διάψευση των ονείρων και ελπίδων της γενιάς του Πολυτεχνείου, για να τεθούν σε εφαρμογή και να υλοποιηθούν επιτέλους τα σχέδια δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής χώρας με ζηλευτή δημοκρατία και όχι πελατειακής, όπως κατάντησε η σημερινή, με μεγάλη ευθύνη όλων των πολιτικών κομμάτων που ανέβηκαν κατά καιρούς στην εξουσία και ανέλαβαν τις τύχες της χώρας, η αποτυχία μιας ολόκληρης εποχής για κάτι διαφορετικό και καλύτερο, η απύθμενη κατάντια μιας κοινωνίας εξαρτώμενης ποικιλοτρόπως από προστάτες για σχεδόν έναν αιώνα ακόμα, χρεωμένης εις το έπακρον, και πλημμυρισμένης από ανόητες υποσχέσεις οι οποίες ποτέ δεν υλοποιήθηκαν και πολυποίκιλες εκμαυλιστικές απάτες από μεριάς των πολιτικών!

Υπάρχει, αλήθεια, σήμερα Έλλην πολίτης που να πιστεύει ότι θα διατηρηθεί, έτσι για να ακουμπήσουμε σε ένα θέμα κρίσιμο που ήρθε στην επικαιρότητα τελευταία, ο δημόσιος χαρακτήρας της διαχείρισης του υδάτινου πλούτου της χώρας, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός πρόσφατα;

Μήπως ακόμα με την ευκαιρία ενθυμούνται οι πολίτες τι ακριβώς δήλωνε προ πενταετίας ο τότε υπεύθυνος υπουργός για το ζήτημα των τιμολογίων της ΔΕΗ, για να φτάσουμε τελικά εδώ; Αστεία πράγματα, και γι’ αυτό με όσα ακολούθησαν, ανταμείφθηκε με την αντιπροεδρία της Κυβέρνησης και με ακόμα ανώτερες βλέψεις! Συσσωρευμένα διαχρονικά ψεύδη, υφέρπουσες υποσχέσεις πολιτικών, διάχυτος εκμαυλισμός, κοινωνικός εκτροχιασμός που έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε όλοι να αναρωτιόμαστε, τι ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα;

Μήπως τους εκατό και πλέον νεκρούς εκείνου του άλλου Ιουλίου, οι οποίοι έμειναν αβοήθητοι όλη νύχτα και με τον ανεύθυνο και αχαρακτήριστο τότε πρωθυπουργό, που κόμπιαζε χωρίς στοιχειώδη ντροπή για τις χαμένες ανθρώπινες ψυχές ότι δεν γνωρίζει τίποτα μπροστά στις κάμερες και ο οποίος τώρα σχεδιάζει την επιστροφή του για να μας σώσει μια ακόμη φορά; Και μη χειρότερα, λοιπόν! Ναι! Αυτά κι ακόμα περισσότερα, γιορτάσαμε κι αυτόν τον Ιούλιο!

Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας