-Μα δενε παρατήρησες μπρε Κωνσταντή ένα πράμα;

-Τι πράμα παρατήρησες εσύ Διογένη;

-Να, ότι επληθύνανε οι γυναίκες στο χωριό μας.

Και ελιγοστέψανε οι άντρες;

-Ναι, είναι γνωστό Διογένη αυτό, αλλά δεν συμβαίνει μόνο στο χωριό μας. Παντού συμβαίνει το ίδιο.

-Α, και στ’ άλλα χωριά δηλαδή…

-Σε όλο τον κόσμο Διογένη. Και ξέρεις γιατί;

Γιατί πρώτο οι γυναίκες ζούνε 7 χρόνια παραπάνω από τους άντρες!

-Α κατάλαβα, οι άντρες ποθαίνουνε νωρίς για  να γλιτώσουνε απού τσι γυναίκες…

-Α, ναι κιόλας, γιακιονά και τ’ Αυγιονιώ μου είναι 7 χρόνια μικιότερη…

-Ε, για βάλε τώρα 7 και 7 πόσο μας κάνουν.

Λες και είναι έτσι κανονισμένα από τη φύση.

-Για σκέψου κιόλας να μην ήτανε ετσά και να πρωτοποθαίνει με τοσινά διαφορά η γυναίκα, ιντάθελε να γενεί ο άντρας. Ε;

-Ναι Διογένη. Για φαντάσου να πρωτοποθάνει το Αυγιονιώ σου, έστω 10 χρόνια πιο  μπροστά.

-Παναγία βοήθα με να μην πομείνω αμοναχός στο σπίτι, χωρίς το Αυγιονιώ μου, γιατί δε δα βαστάξω! Την ίδια χρονιά δα μας σε βάλουνε μαζί…

-Έτσι είναι Διογένη, δεν είσαι μοναχός που το λες, όλοι οι άντρες αυτό έχομε στο νου μας.

Στα γεράματα προπαντώς η γυναίκα είναι η νοσοκόμα μας, η παρηγοριά μας το θάρος μας, το στήριγμά μας. Αυτή θα στέκεται όλη μέρα από πάνω μας, αυτή θα ξαγρυπνά στο προσκεφάλι μας όλη νύχτα!

-Και ποιος δα μας τα κάνει αυτά άμα τη χάσομε;!

Στο γεροκομείο; Καλιά δα πω το… δηλητήριο!

-Συμφωνώ Διογένη. Για τη γυναίκα όμως δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Η γυναίκα περνά την περισσότερη μέρα μέσα στο σπίτι μόνο της και προτιμά μόνη της παρά να ‘χει τον άντρα όλη την ώρα στα πόδια της.

-Ναι κιόλας μαθές, γκροικώ και λένε το πως καλλιά ‘χουνε μοναχές παρά να ‘χουνε τον άλλο να γκρινιάζουνε και να τσακώνονται ε;

-Ναι. Η γυναίκα μέσα στο σπίτι είναι βασιλιάς!

Δεν θέλει απο κανένα παρατηρήσεις, υποδείξεις, συμβουλές, προτροπές κ.λπ. Θέλει να είναι… αυτοκέφαλη, να κάνει το κουμάντο της και να νιώθει ελεύθερη και άνετη μέσα στο σπίτι.

-Ναι μαθές. Γι’ αυτό ο άντρας δεν πρέπει να την εμποδίζει να τηνέ κάνει να… γκρινιάζει.

-Η γυναίκα Διογένη, έχει σα να λέμε το υπουργείο των Εσωτερικών και ο άνδρας των Εξωτερικών.

Τι θέμε να πούμε με τούτα; Ότι ο άντρας αφού είναι επί των εξωτερικών δεν μπορεί, δεν τα καταφέρνει στα εσωτερικά. Θα υποφέρει!

Ενώ η γυναίκα η οποία είναι η δουλειά της, η ζωή της μέσα στο… υπουργείο της, στο φυσικό της περιβάλλον, δεν θα της κοστίσει τόσο πολύ όσο του άντρα άμα τη χάσει! Ο Θεός να μου την έχει καλά.