Μία ιαπωνική εφημερίδα είχε προτείνει τη δημιουργία ειδικού τιμητικού τάγματος, με το παράσημο του οποίου να τιμηθούν όσοι είχαν πάρει μέρος στη μάχη της Κρήτης.
Η ιπποτική αυτή αντίληψη των Ιαπώνων, καθόλου ασυνήθιστη βέβαια για όσους έχουν εντρυφήσει στη φιλοσοφία τους, έχει ιδιαίτερη αξία, ακριβώς επειδή εκφραζόταν σε μία εποχή που οι μαχητές στους οποίους αναφερόταν, δεν ανήκαν στο δικό τους στρατόπεδο.
Αντίθετα, ως σύμμαχοι των Γερμανών είχαν το σθένος να διατυπώσουν άποψη.
Ακόμα πρότεινε η Ιαπωνία, να τιμηθεί με ειδικό παράσημο κάθε πολίτης, άντρας και γυναίκα και ο κάθε στρατιωτικός από αυτούς που έλαβαν μέρος στην παραδοξότερη μάχη της ιστορίας, τη μάχη της Κρήτης.
Αυτή η άποψη διαπιστώθηκε από την Ιαπωνία η οποία εάν και ακόμα τον Μάϊο του 1941 δεν είχε εμπλακεί στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Ως γνωστό ήταν σύμμαχος της Γερμανίας και της Ιταλίας και φυσικά έχει πρόσθετη αξία για αυτό το λόγο. Τάγμα ιπποτών Κρήτης, δεν είναι γνωστό να ιδρύθηκε τελικά, παρά την καλοπροαίρετη ιαπωνική πρόταση.
Εδώ εμείς οι ηλικιωμένοι Κρητικοί που λίγο-πολύ γνωρίζουμε όλες τις επαναστάσεις της Ελλάδας, δεν είδαμε ποτέ στα σχολεία να διδάσκεται κανένας αγώνας των Κρητικών. Δεν είδαμε ποτέ καμία φωτογραφία στους τοίχους των σχολείων, ενώ θυμάμαι μόνο από όλη την Ελλάδα.
Σε αυτό φταίνε όλοι οι πολιτικοί παράγοντες της Κρήτης, που μία ζωή δεν ενδιαφερόταν για τα σοβαρά θέματα της Κρήτης. Εγώ σαν απλός πολίτης, λέω να διδάσκεται η ιστορία της Κρήτης στα σχολεία.