Διάβασα το δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΑΤΡΙΣ» για τη βράβευση της νοσηλεύτριας ΜΑΡΙΡΕΝΑΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ και ένιωσα άφαντη ικανοποίηση και χαρά.
Έστω και σαν εξαίρεση, αναγνωρίζεται η ΑΞΙΑ και επιβραβεύεται η προσπάθεια, η επιστημονική γνώση, η συνέπεια, ο αλτρουισμός, η ανιδιοτέλεια και η μετριοφροσύνη της.
Είχα την τύχη να την γνωρίσω στην νεφρολογική του ΠΑΓΝΗ όταν με εκπαίδευε στην περιτοναϊκή αιμοκάθαρση που θα έκανα και να σχηματίσω ιδία άποψη.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πόσο καλά φερόταν στους ασθενείς, αλλά και το ότι κάθε της κίνηση απέπνεε βαθιά γνώση και ανθρωπισμό.
Σίγουρα διαισθανόμαστε πόσο βοηθά η στάση της αυτή τους ασθενείς και ειδικά τους νεφροπαθείς στη δυσκολότερη ίσως δοκιμασία της ζωής τους.
Ακόμη θα ήθελα να αναφερθώ στο κίνητρό της για της μετακίνησή τη στην γενέτειρά μας Ιεράπετρα. Όπως μου είχε πει, ήθελε να προσφέρει στην πόλη της, αλλά κυρίως να βοηθήσει και να στηρίξει το δοκιμαζόμενο και τότε περιφερειακό νοσοκομείο της Ιεράπετρας.
Κι αυτό κόντρα στο άμεσο συμφέρον της και τις ευκαιρίες που της προσέφερε ένα μεγάλο πανεπιστημιακό νοσοκομείο.
Συγχαρητήρια
Καμαρώνουμε για τη Μαριρένα και από καρδιάς ευχόμαστε υγεία και μεγαλύτερες επιτυχίες.
Πάντως την ικανοποίηση από την αναγνώριση των αρετών της από τους ασθενείς της, την εισπράττει καθημερινά και ίσως είναι το μεγαλύτερο παράσημο.