Η 24η Απριλίου 2021 ήταν μια μέρα σημαδιακή για την Τουρκία και τον κ. Ερντογάν, σημαντικότατη, όμως, για τους Αρμενίους όπου Γης! Η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου Τζο Μπάιντεν ν’ αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων στην 106η επέτειό της προκάλεσε “σεισμό πολλών ρίχτερ” στην γείτονα και αποτέλεσε ηχηρό ράπισμα για τον ίδιο τον ηγέτη της και την Κυβέρνησή του!
Ήταν μια απόφαση με έντονο συμβολισμό και για πολλούς αποδέκτες και όχι, βέβαια, μόνο για την Τουρκία και τον κ. Ερντογάν. Απόφαση, που αποκαλύπτει την ισχυρή βούληση του κ. Μπάιντεν να επιβάλει την προστασία και τον σεβασμό τής ζωής και των ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών ανά την Υφήλιο.
Είχε, όμως, το ήθος και την ευπρέπεια -αρετές, που πάντα τον διέκριναν- να ενημερώσει προηγουμένως τηλεφωνικά τον κ. Ερντογάν.
Ήταν αυτό, ακριβώς, το τηλεφώνημα, που, ενώ το περίμενε πώς και πώς τέσσερις σχεδόν μήνες ο Τούρκος ηγέτης, του ανέτρεψε, τελικά, τα σχέδια, έκανε “Τούρκους” όλους τους Υπουργούς του ΚΑΙ την Αντιπολίτευση και προκάλεσε την ανασφάλεια και αναστάτωση στην κοινωνία και την οικονομία τής Τουρκίας, σε μια περίοδο, μάλιστα, που είχαν απόλυτη ανάγκη την κοινωνική ηρεμία και γαλήνη!
Συζήτησε, παράλληλα, μαζί του ο κ Μπάιντεν και άλλα, καυτά θέματα και άλλες “αταξίες” τής Τουρκίας και του ίδιου. · όπως το θέμα τής Halk Bank, που αφορά προσωπικά τον κ. Ερντογάν, μιας και εμπλέκονται πρόσωπα της οικογένειάς του · τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Τουρκία · ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, των Διεθνών Συμβάσεων και των Διεθνών Συνθηκών · ο αποκλεισμός τής Τουρκίας από το πρόγραμμα των μαχητικών F35 κ.ά.
Ο κ. Μπάιντεν, όμως, στο τηλεοπτικό διάγγελμά του για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, αποκάλεσε “Κωνσταντινούπολη” την “Ιστανμπούλ” των Τούρκων και αποκατέστησε, έτσι, την τάξη και την Ιστορία. Γιατί έστειλε στην Άγκυρα και τον κ. Ερντογάν ένα μήνυμα αποδοκιμασίας για την επικίνδυνη για την ευρύτερη περιοχή μας τακτική τους έναντι της Ελλάδας, αλλά και για την περαιτέρω αγαστή συνεργασία των Η.Π.Α με τη χώρα μας!
“Ό,τι πράττει ο καθένας στη ζωή θα το βρει μπροστά του κάποτε!”
Το τηλεφώνημα, λοιπόν, της 24ης Απριλίου και η δημόσια αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν μια προσωπική ήττα τού κ. Ερντογάν, με τις υπερφυείς νεο-Οθωμανικές ονειροπολήσεις του για τη “γαλάζια πατρίδα” τής καρδιάς του, ενώ, για την ιστορία και μόνο, συμπληρώνουμε πως τη Γενοκτονία αυτήν έχουν ήδη αναγνωρίσει και αρκετά άλλα κράτη-μέλη τού Ο.Η.Ε. , μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα !
Μετά την Αρμενία, η ώρα τής Ελλάδας!
Η αγριότητα των Τούρκων είναι ιστορική και δεν γνωρίζει όρια. Οι Έλληνες την έζησαν στο πετσί τους και την πλήρωσαν πανάκριβα στα 400 χρόνια τής τουρκικής σκλαβιάς! Ίδιοι κι απαράλλακτοι στο διάβα των αιώνων. Σκληροί, ανελέητοι κι αδίστακτοι σκορπούν παντού τον θάνατο· εξοντώνουν, εκτοπίζουν, βιάζουν, κακοποιούν, δηώνουν μειονότητες και πληθυσμούς, φυλές, λαούς, εθνότητες, ομάδες.
Ο Ελληνισμός στην Μικρά Ασία υπέστη απηνείς διωγμούς και θρήνησε πάνω από 1,5 εκατομμύριο θύματα. Κι αυτό ΜΟΝΟ στη Μικρασιατική καταστροφή. Γιατί το ίδιο μίσος, την ίδια ληστρική συμπεριφορά βιώνει διαρκώς, από το 1974 και εντεύθεν, και ο Κυπριακός Ελληνισμός · τις ίδιες και πλείστες άλλες αθλιότητές τους υφιστάμεθα και εμείς, οι Έλληνες, ο ελλαδικός, δηλαδή Ελληνισμός!
Αείποτε οι Τούρκοι -όχι ο τουρκικός λαός αλλά οι ηγεσίες του- υπήρξαν και παραμένουν κακοί γείτονες και φέρθηκαν μπαμπέσικα στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Οι συνεχείς κακουργίες, οι πανουργίες, οι δολιότητες · οι καθημερινές προκλήσεις από ξηρά, θάλασσα και αέρα · οι παραβιάσεις και αμφισβητήσεις τής κυριαρχίας και των δικαίων μας · και οι καταπατήσεις των κανόνων τού Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συμβάσεων και Συμφωνιών ήταν και είναι η απάντησή τους στην τακτική “τού κατευνασμού και των χαμηλών τόνων” που ακολουθούσε η εκάστοτε ελληνική ηγεσία στο πλαίσιο των κανόνων τής “καλής γειτονίας”! Οι Τούρκοι, όμως, ηγέτες, δεν καταλαβαίνουν από “καλή γειτονία”! Φίλοι δεν πιάνονται ΠΟΤΕ!
Για την ιστορία και μόνο, θα υπενθυμίσουμε πως σήμερα οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και μαζί και τής Ίμβρου και Τενέδου, είναι αμφίβολο εάν πλησιάζουν τούς 3000, όταν, στις αρχές τού 20ού αιώνα, έφθαναν τους 500.000! Εξόφθαλμο αποτέλεσμα της ασύλληπτης Γενοκτονίας, που έχουν υποστεί, κατά καιρούς, από τους Τούρκους και των διώξεων, που, ακόμη και σήμερα, υφίστανται!
Την ίδια τύχη είχαν και οι Έλληνες της Σμύρνης το 1922· άλλοι δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ· άλλοι εκτοπίσθηκαν· άλλοι αφανίσθηκαν· και όλων το βιος και οι περιουσίες διηρπάγησαν και λεηλατήθηκαν. Η υπανθρωπιά και η καταισχύνη βρήκαν τον θρίαμβό τους.
Γενοκτονία είναι ο μεθοδικός αφανισμός μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας και, βάσει τού Διεθνούς Δικαίου, θεωρείται ένα εκ των βαρύτερων εγκλημάτων κατά τής ανθρωπότητας. Και, αναμφισβήτητα, Γενοκτονία έλαβε χώρα στον Ελληνισμό τής Μικράς Ασίας το 1922! Είναι καιρός, λοιπόν, και χρέος μας υπέρτατο να προβάλουμε και να καταγγείλουμε αυτή τη διαχρονική αγριότητα και τους απηνείς διωγμούς των Τούρκων κατά τού Ελληνισμού.
Είναι καιρός -και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ- η Ελληνική Βουλή και πάλι, μαζί με την Κυβέρνηση, τον Πρωθυπουργό και σύσσωμη την Πολιτεία, να ζητήσουμε ν’ αναγνωρισθεί από την Παγκόσμια Κοινότητα, τους Διεθνείς Οργανισμούς και τις Μεγάλες Δυνάμεις η Γενοκτονία των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας. Το ολοκαύτωμα της Σμύρνης, του σημαντικότερου κέντρου τού Μικρασιατικού Ελληνισμού από τούς αρχαιότατους χρόνους· το ξεσπίτωμα εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων Χριστιανών από την πατρώα Γη τής Μικρασίας και οι συλήσεις των ιερών και οσίων τους είναι οι αψευδέστεροι μάρτυρες της Γενοκτονίας αυτής!
Οι επίγονοι των κατατρεγμένων αυτής τής συμφοράς το αξιώνουν και μας υποχρεώνουν να προτάξουμε αυτό μας το καθήκον! Οφείλουμε, λοιπόν, κύριε Πρωθυπουργέ, να τους σεβαστούμε. Ενόψει, μάλιστα, και της συμπλήρωσης, την επόμενη χρονιά, το 2022, των 100 χρόνων από την καταστροφή που έλαβε χώρα το 1922.
Άλλωστε, πρώτη η Βουλή των Ελλήνων αποφάνθηκε πως, όντως, πρόκειται για Γενοκτονία, όταν, το 1998, ψήφισε ΟΜΟΦΩΝΑ τον Νόμο 2645 για την «Καθιέρωση της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης τής Γενοκτονίας των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος» Φ.Ε.Κ. 234/Α/13.10.1998. Οι δε νεκροί υπολογίστηκαν τότε στους 1,5 εκατομμύριο! Παρά το γεγονός δε πως η Κυβέρνηση διέγραψε, αργότερα, από τον Νόμο τον όρο “Γενοκτονία”, τίποτα απολύτως δεν αλλάζει. Η ίδια η Βουλή είχε ήδη αποφασίσει και ψηφίσει -και, μάλιστα, ΟΜΟΦΩΝΑ- ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Γενοκτονία!
Την ίδιαν, αυτήν, ομοφωνία επιβάλλεται να έχουμε, και πάλι, Βουλή, Κυβέρνηση και Πολιτεία, στην προσπάθειά μας ν’ αναζητήσουμε να αναγνωρίσουν η Διεθνής Κοινότητα, οι Διεθνείς Οργανισμοί και οι ισχυροί της Γης τη Γενοκτονία των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας.
Γιατί είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που οφείλουμε -και πρέπει- να τους αποδώσουμε εμείς, οι επίγονοί τους και γιατί, όπως μάς υπενθυμίζει ο George Santayana, Ισπανοαμερικανός φιλόσοφος και ποιητής, “λαός που ξεχνά την Ιστορία του, αργά ή γρήγορα, υποχρεούται να την ξαναζήσει”!
Χριστός Ανέστη, Χριστιανοί!
* Ο κ. Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης είναι δικηγόρος επί τιμή