Κάθε χρόνο, η ίδια κόλαση· κάθε καλοκαίρι, ο ίδιος εφιάλτης… Σπίτια, χωράφια, καλλιέργειες, δάση, ανθρώπινες ζωές, ζώα… Όλα να χάνονται μέσα σε λίγα λεπτά κι εμείς να στεκόμαστε σαν υπνωτισμένοι θεατές.
Δεν αντέχει η Ελλάδα να καίγεται και να μετράμε μόνο απώλειες και να μιλάμε για αποζημιώσεις και αναδασώσεις. Χρειαζόμαστε πρόληψη, εγρήγορση, αποφασιστικότητα. Αλλιώς, θα παραδώσουμε στα παιδιά μας μια χώρα καμένη χωρίς μνήμες, χωρίς πράσινο. Δεν γίνεται να βλέπουμε τον κόπο και τον μόχθο και τις περιουσίες χιλιάδων ανθρώπων να γίνονται στάχτη.
Δεν μπορεί να θυσιάζεται κάθε φορά το μέλλον αυτού του τόπου στην αδιαφορία και την ανικανότητα των Κυβερνήσεων. Η Πολιτεία έχει τεράστια ευθύνη τώρα και δεκαετίες. Δυστυχώς, κάθε καλοκαίρι και χειρότερα! Τα προληπτικά μέτρα έπρεπε να λαμβάνονται πριν την έναρξη της θερινής περιόδου. Έπρεπε να υπάρχει συντονισμός και ενεργοποίηση του στρατού, όπου υπηρετούν χιλιάδες έφεδροι (όπως της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης), καθώς και εθελοντών.
Ξέρουμε όλοι ότι, σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχει ανθρώπινο χέρι πίσω από τις φλόγες, καθώς δεν υπάρχουν συνεχείς περιπολίες και σκοπιές σε επικίνδυνες περιοχές. Γιατί να μην ξέρει ο κάθε επίδοξος εμπρηστής ότι υπάρχει μάτι επάνω του, ότι θα πιαστεί και θα τιμωρηθεί; Όσο υπάρχει ατιμωρησία, η φωτιά θα «θερίζει». Δεν γίνεται να ζούμε με τον καπνό για ορίζοντα, δεν γίνεται να μετράμε καμένα στρέμματα, χαμένες περιουσίες και κατεστραμμένες ζωές.
Το σημαντικό είναι ότι δεν υπάρχει οργάνωση, φύλαξη, εκπαίδευση και αυστηρή τιμωρία. Αυτό που λείπει είναι η πολιτική βούληση, κάτι που δεν εφαρμόζεται. Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο, ούτε οι πολίτες αντέχουν άλλο. Αν δεν υπάρξει τώρα οργανωμένη κινητοποίηση από όλους τους φορείς και αποφασιστική παρέμβαση από την Πολιτεία, είμαστε συνένοχοι στο έγκλημα. Και να το πούμε καθαρά, η αδιαφορία «σκοτώνει», όσο και η φωτιά. Η σιωπή «καίει», όσο και οι φλόγες. Και η ανοχή είναι συνενοχή.
*O Κώστας Ξυλούρης είναι εκδότης της “Π”