Φοβού τους Δαναούς και αν ακόμη φέρνουν δώρα, είχε πει κάποτε ο Λαοκόοντας στους Τρώες, ενώ η δική μου γνώμη σήμερο είναι ότι πρέπει να φοβάσαι τους Γερμανούς και αν ακόμη υπόσχονται αποκλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία.
Πράγματι φοβούμαι τους Γερμανούς, όχι μόνο γιατί τους θεωρώ διαχρονικούς συμμάχους των Τούρκων, αλλά κυρίως γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν την ήττα των στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Μία ήττα που την χρεώνουν σ΄ εμάς εντελώς δικαιολογημένα, διότι την αποδίδουν στην μάχη της Κρήτης τον Μάη του 1941 και στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου τον Νοέμβριο του 1942, με αποτέλεσμα να ηττηθεί αρχικά ο Ρόμελ στην Αφρική, λόγω μη ανεφοδιασμού των Γερμανικών δυνάμεων και εν συνεχεία να ηττηθεί ο ναζισμός το 1945.
Για τον λόγο, λοιπόν, που προανέφερα, δεν έχω καμμιά απολύτως εμπιστοσύνη στις διαμεσολαβητικές ενέργειες της Γερμανίδας καγκελάριου και του υπουργού της των εξωτερικών. Απεναντίας είμαι πλήρως πεπεισμένος ότι αποσκοπούν περισσότερο στο γκριζαρισμα του Αιγαίου, παρά στην αποκλιμάκωση της κρίσης.
Για τον ίδιο λόγο δεν έχω εμπιστοσύνη ούτε στον Στόλτενμπεργκ, ο οποίος στην αρχή της κρίσης δήλωνε “αφελέστατα” ότι οι έρευνες του Ορούτς ρέϊς γίνονται σε αμφισβητούμενα νερά. Ιδού γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ!
Για τον ίδιο λόγο τους θεωρώ και τους τρεις αφερέγγυους και αναξιόπιστους. Και οι τρεις στηρίζουν την Τουρκία σταθερά και της δίνουν το δικαίωμα να βρίζει, να περιφρονεί και να απειλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, την Γαλλία και ολόκληρη την διεθνή Κοινότητα. Οι ίδιοι μάλιστα φροντίζουν να χρηματοδοτείται συνεχώς και αδιαλείπτως από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να αποθρασύνεται ακόμη περισσότερο και να μην κάνει πίσω από τις “απαιτήσεις της”.
Επαναλαμβάνω και πάλι ότι φοβούμαι την Γερμανία και όχι την Τουρκία, όση έκταση και αν καταλαμβάνει. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το εμβαδόν της, ούτε ο όγκος της. Ουκ εν τω πολλώ το ευ… Πράγματι ουδέποτε φοβήθηκα την Τουρκία, διότι γνωρίζω ότι δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα στο Αιγαίο, πράγμα που παραδέχεται και ομολογεί η ίδια, γι’ αυτό και προσπαθεί να ανατρέψει μάταια το σημερινό Status quo.
Η ίδια μάλιστα είχε περί πολλού τη συνθήκη της Λωζάνης, διότι αυτή η συνθήκη την μετέτρεψε από ασκέρι, σε Κράτος. Αυτό συνέβαινε μέχρι το 1974, όταν αποχωρήσαμε από το βορειοατλαντικό σύμφωνο, οπότε ο Κίσινγκερ έχρισε αυτήν χωροφύλακα στο Αιγαίο. Έτσι δημιουργήθηκε σιγά-σιγά η ιδέα της “γαλάζιας πατρίδας”.
Όσον αφορά τις έρευνες της γείτονος στο Αιγαίο ποσώς με ανησυχούν, διότι τις θεωρώ προσχηματικές και μη σοβαρές, δεδομένου ότι για να κάνει κάποιος έρευνες για πετρέλαιο δεν αρκεί να μετονομάσει κάποια σαπιοκάραβα σε διερευνητικά σκάφη, όπως έχει γίνει με το Χώρα, το Σισμίκ, το Πίρι ρέϊς και το Ορούτς ρέϊς, αλλά χρειάζεται η απαραίτητη τεχνογνωσία και η αναγκαία υποδομή πράγμα που δεν υπάρχει στην Τουρκία. Προς τούτο επικαλούμαι τις έρευνες των παραπάνω σαπιοκάραβων, που γίνονται για το θεαθήναι.
Για να λέμε, λοιπόν, την αλήθεια οι γείτονές μας δεν μπορούν να βγάλουν πετρέλαιο ούτε από το βαρέλι, όχι από την Μαύρη θάλασσα ή τη Μεσόγειο. Όσον αφορά το όνειρο του Ερντογάν για την απόκτηση αεροπλανοφόρων πρέπει να γνωρίζει ότι χρειάζονται οι ίδιες προϋποθέσεις που χρειάζονται για την έρευνα και άντληση πετρελαίου, δηλαδή εξειδικευμένες γνώσεις και χρήμα. Προπαντός χρήμα, διότι χωρίς αυτό «ουδέν εστί», όπως έλεγε κάποιος Δημοσθένης, αν τον έχει ακουστά. Πρέπει ακόμη να γνωρίζει ότι το Κατάρ κάποια στιγμή θα πάψει να τον δανείζει. Πετροδόλαρα, λοιπόν, εντός ολίγου γιοκ.
Την Τουρκία δεν τη φοβούμαι και για πάρα πολλούς ακόμη λόγους και ιδιαίτερα: Διότι δεν είναι γνωστή στον κόσμο για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κοινωνών της. Διότι δεν είναι γνωστή για την αφοσίωσή της στην δημοκρατία, στην δικαιοσύνη, στις τέχνες και στον πολιτισμό.
Απεναντίας είναι γνωστή για την βαρβαρότητα της, διότι είναι η μόνη χώρα στον κόσμο, που έχει αρπάξει βίαια μωρά από τις αγκαλιές των γονιών των, για να τα αναθρέψει με άγρια παραμύθια και να τα στρέψει εναντίον των.
Είναι η μόνη χώρα που έχει εξισλαμίσει με την βία πληθυσμούς, πολλών εκατομμυρίων, τόσο στα Βαλκάνια, όσο και στην Μικρά Ασία, οι οποίοι έχουν τουρκέψει για να γλυτώσουν.
Είναι η μόνη χώρα, που έχει οργανώσει πογκρόμ εναντίον χριστιανικών πληθυσμών και μάλιστα κατ΄ επανάληψη. Έχει μάλιστα το θράσος να μιλεί για τουρκική μειονότητα στη Θράκη ξεχνώντας ότι από 500.000 Έλληνες στην Πόλη, έχουν μείνει 2.500.
Είναι επίσης η μόνη χώρα, που προκαλεί μεταναστευτικές ροές στο Αιγαίο ανοιγοκλείνοντας η ίδια την κάνολα αυτών των ροών, όπως χαιρέκακα παραδέχεται, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την ζωή και την αξιοπρέπεια εκατοντάδων ανθρώπων κάθε φορά, εξωθώντας τους στη σύγχρονη δουλεία και στον θάνατο πολλές φορές. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να ζητά χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση για το ανοιγόκλεισμα της κάνολας, που χορηγείται αφειδώς με βάση συμβάσεων, που έχουν υπογραφεί με πρωτοβουλία της προαλειφομένης για διαμεσολάβηση Γερμανίας, αντί να παραπέμπονται και οι δύο ως εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας, η Τουρκία ως φυσικός αυτουργός και η Γερμανία ως ηθικός.
Η Γερμανία ευθύνεται ακόμη ως ηθικός αυτουργός και για τις γενοκτονίες και πογκρόμ που έχουν διαπράξει οι εξ ανατολών γείτονές μας κατά το παρελθόν εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων και της ανθρωπότητας.
Η ιδέα για ένα κράτος με μία γλώσσα και μία θρησκεία ανήκει στους Γερμανούς.
Η φράση πάντως του Ερντογάν: «Θα ανοίξω την κάνολα …» δείχνει σε τι εκτίμηση έχει η Τουρκία και η Ευρώπη την ανθρώπινη ζωή. Οι υπεύθυνοι πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι στο απυρόβλητο. Ειδικά ο Ερντογάν δεν πρέπει να ξεχνά τι έπαθε ο Μεντερές και ο Σαντάμ Χουσεϊν.
Η Τουρκία τέλος είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που έχει «εξισλαμίσει» πολιτισμούς, τέχνες, ναούς, αγάλματα, περιουσίες τρίτων και ονόματα, προσπαθώντας έτσι να οικειοποιηθεί παράνομα αξίες και επιτεύγματα άλλων.
Στα πλαίσια αυτά ο Ερντογάν μετέτρεψε την Αγιά Σοφιά σε τζαμί και μάλιστα με δικαστική απόφαση. Φανταστείτε ανεξαρτησία, αμεροληψία και ευθυκρισία δικαστών, δεδομένου ότι πρόκειται για πολυμελές δικαστήριο. Στα ίδια πλαίσια κάποιοι θεόπνευστοι ομοϊδεάτες του Ερντογάν έχουν αλλάξει τα ονόματα των αρχαίων Ελλήνων σε Τουρκικά. Έτσι ο Όμηρος και ο Αγαμέμνονας για παράδειγμα λέγονται Ομέρ και Αγαμεχμέτ αντίστοιχα. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια ο κάθε Τούρκος και ο κάθε γενίτσαρος νόμιζε ότι είχε το δικαίωμα να αφαιρεί περιουσίες από τους Έλληνες, τους Αρμένιους και τους Εβραίους και να τις κάνει δικές του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν φοβούμαι την Τουρκία, απεναντίας τη θεωρώ πολύ ευάλωτη, πιστεύω μάλιστα ότι θα πρέπει να ευχαριστεί αέναα την Γερμανία και να ανάβει κερί στον Κίσινγκερ, στον Τραμπ και στον Πούτιν από τώρα που ζουν.
*Ο Δημοσθένης Μαρκατάτος είναι συνταξιούχος δικηγόρος