“Εψηφίσθη εν Ηρακλείω τη 15η Μαρτίου 1936”. Μια πρόταση που καταλήγει σε μια σημαδιακή ημερομηνία. Πριν από τον πόλεμο φυσικά… Μία ημερομηνία κατά την οποία ψηφίστηκε το καταστατικό του προαναφερομένου συλλόγου.
Το κείμενο που ακολουθεί μας αναλύει την ίδρυση και τον σκοπό του σωματείου. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει: “Ιδρύεται εν Ηρακλείω Κρήτης Φιλανθρωπικόν σωματείον υπό τον τίτλον φιλανθρωπικός σύλλογος κυριών Ηρακλείου σκοπός του οποίου είναι η δια παντός μέσου προστασία των ενδεών δια παροχής εργασίας εις τας ενδεείς γυναίκας κατ’ οίκον ή αλλαχού, δια παροχής ενδυμάτων εις γυμνητεύοντα ορφανά και ενδεείς γυναίκας δια παροχής ευθυνής ή δωρεάν τροφής εις απόρους οικογενείας δια του παρά του συλλόγου συντηρουμένου οικονομικού συσσιτίου, δια παροχής στέγης εις ορφανά και χήρας γυναίκας αστέγους και εν γένει δια παροχής παντός βοηθήματος.
Πλην του κυρίως φιλανθρωπικού σκοπού ο Σύλλογος αποβλέπων εις την ηθικήν και πνευματικήν διαμόρφωσιν απροστατεύτων και ενδεών δύναται δι’ αποφάσεως του Διοικητικού αυτού συμβουλίου νομίμως ληθησομένης ν’ αποφασίσει την ίδρυσιν και συντήρισιν Κυριακού σχολείου προς διδασκαλίαν γραμμάτων και θρησκευτικήν και ηθικήν διαμόρφωσιν και διάπλασιν ορφανών και ενδεών κορασίδων, γυναικών του λαού και υπηρετριών”. Αυτά και άλλα πολλά θα λέγαμε ότι είχε κατά νου ο προαναφερόμενος σύλλογος να κάνει.
Για παράδειγμα βασική κίνηση ήταν η ίδρυση μίας βιβλιοθήκης με χρήσιμα βιβλία τα οποία θα μπορούσαν να διαβάσουν οι γυναίκες. Η συνδρομή ήταν μηνιαία και ανερχόταν σε δεκαπέντε δραχμές και τα μέλη του σωματείου ήταν τακτικά, επικουρικά και επίτιμα. Επίσης ο φιλανθρωπικός αυτός σύλλογος είχε τη φροντίδα του οικονομικού συσσιτίου, σύμφωνα με το καταστατικό του, το οποίο υπέγραφαν η πρόεδρος Αφροδίτη Χατζηδάκη, η γενική γραμματέας Δήμητρα Φλαμπουριάρη, οι δύο αντιπρόεδροι του συλλόγου Αρτεμησία Φιλιππίδου και Λυδία Γεωργιάδου και η ταμίας Ανδριάννα Πουλιανάκη. Όλες οι κυρίες του συμβουλίου υπήρξαν εμψυχώτριες αφενός και αφετέρου από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου.
Στα ονόματα αυτά πρέπει να προστεθούν και τα ονόματα κάποιων άλλων κυριών αλλά και δεσποινίδων, οι οποίες πράγματι προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες, όπως οι κυρίες Δουκουμετζίδου και Χουρδάκη, καθώς και η υπάλληλος του Παραρτήματος δίδα Ιωάννα Δασκαλάκη η οποία πάντοτε ακούραστα και πρόθυμα εξυπηρετούσε, συμβάλλοντας μ’ αυτό τον τρόπο στις προσπάθειες και στις καλές προθέσεις του συλλόγου. Πράγματι μεγάλη ήταν η προσπάθεια του συλλόγου για την ανακούφιση της φτώχειας που εκείνα τα χρόνια ήταν συνηθισμένη.
Πολλές φορές ο σύλλογος έκανε τακτικά, αλλά και έκτακτα βοηθήματα σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Εκτός από την μηνιαία συνδρομή των μελών του συλλόγου, έσοδα προέρχονταν από διάφορες δωρεές, από τα λαχεία, από χορευτικές εκδηλώσεις και από συναντήσεις τσαγιού. Υπήρχε βέβαια και έκθεση εγχωρίων υφασμάτων και κεντητών πάνω από το κατάστημα του Ρεγγινάκη, όπως μας πληροφορεί η ηρακλειώτικη εφημερίδα “Κρητικά Νέα” στο φύλλο με ημερομηνία 25η Ιανουαρίου 1937, τα οποία προτιμούσαν κυρίως οι περιηγητές, έτσι αποκαλούσαν τους τουρίστες που επισκέπτονταν την πόλη μας και το νησί μας.
Στην πόλη μας καταφθάνουν και αρκετοί ασθενείς που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, προκειμένου να θεραπευτούν. Πιο συγκεκριμένα στα Σπήλια Ηρακλείου λειτουργεί το σανατόριο “Αγία Ειρήνη’. Διευθυντής του είναι ο γνωστός Ηρακλειώτης ιατρός Εμμανουήλ ν. Μανδαλενάκης, ο οποίος έχει εξειδικευτεί στο Παρίσι και στο Στρασβούργο και διατηρεί ακτινολογικό εργαστήριο στην οδό Χάνδακος.
Εκεί είναι και τα γραφεία του Σανατορίου. Το τηλέφωνό του ήταν το 234, τριψήφιος ο αριθμός εκείνη την εποχή.
Η Αγία Ειρήνη, σύμφωνα με πληροφορίες ειδικών, είναι ένα σύγχρονο σανατόριο, εφάμιλλο των ευρωπαϊκών σανατορίων με όλες τις επιστημονικές εγκαταστάσεις που εξασφάλιζαν και παρείχαν ανέσεις σ’ όλους τους αρρώστους. Υπήρχαν ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, καλοριφέρ, τεχνητός πνευμονοθώρακας, χρυσοθεραπεία, ειδική εμβολιοθεραπεία, φρενικοεξαίρεξις από ειδικό χειρουργό και άλλες προηγμένες μέθοδοι για την εποχή.
Εσωτερικός ιατρός του Σανατορίου ήταν ο Κωνσταντίνος Κοτζάκης. Διόλου υποτονική βέβαια δεν είναι η κίνηση στην αγορά. Οι Καστρινοί μπορούν να προμηθευτούν έντυπα όλων των υπηρεσιών καθώς και σφραγίδες από τα καταστήματα Ν. Αλικιώτη, μπορούν να απολαύσουν τους εκλεκτούς λουκουμάδες στου Ζαμπιόζη, στο προάστιο του Πόρου.
Οσο για τους φιλόμουσους δύναται η ευκαιρία να προμηθευτούν το ραδιοφωνό τους από την General Electric. Το συγκεκριμένο κατάστημα βρίσκεται στην οδό Λυκείου “Ο Κοραής” και γενικός αντιπρόσωπος Νομών Λασιθίου- Ηρακλείου είναι ο Εμμανουήλ Γ.Θ. Γεωργιάδης. Χαρακτηριστικό είναι το περιεχόμενο της διαφήμισης σε εφημερίδα της εποχής: Υπάρχει μια φωτογραφία που η κυρία έχει δίπλα της το ραδιόφωνο και στη λεζάντα της αναφέρονται: “Ο ΦΙΛΟΜΟΥΣΟΣ ΦΙΛΟΣ: Στο μόνο πράγμα που συνεφωνήσαμε με την γυναίκα μου από 25 χρόνια:
Το ραδιόφωνο να είναι General Electric…” Ας είναι! Όσο για τους νιόπαντρους αλλά και όσους θέλουν να αλλάξουν και να ανανεώσουν την επίπλωσή τους μπορούν να επισκεφθούν την πρότυπη έκθεση επίπλων Ιωάννου Μηλιαράκη. Εκεί οι τιμές είναι φυσικά ασυναγώνιστες και φυσικά υπάρχει η λεπτότητα ως προς την τέχνη, αλλά και καλαισθησία, στοιχεία που θα προσελκύσουν ακόμα και τους πιο δύσκολους και απαιτητικούς πελάτες, αρκεί βέβαια να είχαν την συναίνεση του ετέρου ημίσεος όπως και στην αγορά ραδιοφώνου. Όλα αυτά γίνονται και διαδραματίζονται κατά την περίοδο του μεσοπολέμου και συγκεκριμένα τρία χρόνια περίπου πριν από το ξέσπασμα του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, όταν η χώρα μας, το νησί μας, ο νομός μας και η πόλη μας θα γνωρίσουν μετά από το ξέσπασμά του δεινά και αμέτρητες συμφορές!