Την προηγούμενη φορά είχα γράψει για τη δυστυχία που φέρνει ένα τροχαίο θανατηφόρο σε όλη την οικογένεια του θύματος, ή και σε δυο οικογένειες αν είναι μετωπική κ.τ.λ.
Δεν πεθαίνει μόνο ο νέος ή το παιδί της οικογένειας, πεθαίνει δυστυχώς όλη η οικογένεια! Γόνεις και παππούδες!
Έδωσα μερικές συμβουλές στους νέους, σαν μεγαλύτερος και σαν πολύχρονος και πολυέμπειρος οδηγός. Είδαμ τα μάτια μου πάρα πολλές επικίνδυνες συμπεριφορές στους δρόμους και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ τυχερός που ζω ακόμη!
Μάλλον τώρα θα πρέπει να δώσω προτάσεις και συμβουλές στους… μεγάλους και στους αρμόδιους που κανείς δεν είναι αρμόδιος! Γι’ αυτό είχα γράψει τις προάλλες ότι θα πρέπει να γίνει ενα υφυπουργείο τουλάχιστον για τα τροχαία, για να είναι επιτέλους και κάποιος υπεύθυνος. Κάποιος πρέπει να ακούει, τώρα δεν ακούει κανείς. Φωνή βωόντος! Πόλλοι υπεύθυνοι, ίσον κανείς.
Πολλοί οι οποίοι τρέμει το… φιλοκάρδι τους, γιατί το κακό όλο και πληθαίνει, βγαίνουν και μιλάνε και με στενοχωράνε. Δεν ακούω κανένα να λέει για αυστηρά πρόστιμα και για καλύτερο έλεγχο, με έξυπνα και αποδοτικά μέτρα, μόνο λένε τα ίδια όλοι. ΓΙα τον ΒΟΑΚ και για την παιδεία. Για να δούμε λοιπόν. Τι προκύπτει με τούτο; Στους 48 νεκρούς, οι 23 λένε τα στατιστικά στοιχεία έχουν χαθεί στους επαρχιακούς δρόμους. Οι 15 στις πόλεις και οι 10 μόνο στον ΒΟΑΚ. Αυτό για τον ΒΟΑΚ.
Όσον αφορά την παιδεία, πες ο,τι αρχίζει τώρα από το νήπιο. Καλός, οι τρεις γενιές οι οποίες αυτή τη στιγμή οδηγάνε χωρίς παιδεία, με την παλιά νοοτροπία, πόσα χωριά από τα… κατοικημένα που έχουν μια μείνει ακόμα, θα… ξεκληριστούνε;
Χρειάζεται βέβαια η παιδεία για να γίνομε και καλύτεροι άνθρωποι, αλλά αυτό δεν φτάνει. ‘αμα το ‘χει ο άνθρωπος και είναι ασυνείδητος και τ’ αρέσει και το γλυκό το γκάζι και ξέρει οτι σπάνια θα συληφθεί και ελάχιστα θα τιμωρηθεί ξεχνά και τα διπλώματα ξεχνά και την παιδεία! Πάρτε παράδειγμα τους νέους τουρίστες που άμα έρχονται εδώ… ξεσαλλώνουνε και βλεπεις ανθρώπους αγράμματους, αλλά με συνείδηση και οδηγάνε, λογικά, σωστά και συνετά.
Δεν μπορώ λοιπόν να καταλάβω, τόσο ανόητοι είμαστε, ώστε να περιμένουμε την… παιδεία και τον ΒΟΑΚ μετά από 100 χρόνια για να σωθούμε! Για να μην ζούνε με τον τρόμο οι γονείς και οι παππούδες; Να γιατί η Ελλάδα δεν προκόβει, να γιατί μας κοροϊδεύουνε οι ξένοι οτι είμαστε σε όλα πρώτοι από το τέλος!
Η κακή νοοτροπία, έχω ξαναπεί, ριζώνει βαθιά στις γενιές και είναι δύσκολο να κοπεί. Θέλεις να κοπεί σαν την κλωστή διά μιας; Βάλε τους το χέρι στην τσέπη εκεί είναι το… μυαλό. Εκεί μέσα στην τσέπη γίνεται η αυτόματη διεργασία της αλλαγής. Της κουλτούρας, της παιδείας, της νοοτροπίας, που διαφορετικά θα χρειαζότανε κάμποσες γενιές!
Έχω γράψει πολλές φορές γιατί δεν μπορώ, δεν αντέχω να ακούω κάθε μέρα και να βλέπω, αυτά τα φρικιαστικά εγκλήματα και εξωργίζομαι με την αδιαφορία του κράτους και με την ανικανότητα να πάρει έξυπνα μέτρα, αντί τα παμπάλαια βλακόμετρα τα οποία ξέρει ότι δεν αποδίδουν.
Με λίγα λόγια θα σας πω μερικά από τα… βλακόμετρα και κάποια από τα έξυπνα. Α) Τα ευδιάκρια μπλόκα της τροχαίας. Περιπολικά και στολές που… λάμπουν από μακριά! Τις κάμερες τις κρύβουνε, όμως, αλλά τα όργανα λάμπουνε! Δεν είναι παράδοξο; Και η αλληλεγύη των οδηγών που αναβοσβήνουνε τα φώτα; Ακόμα και έστω ότι γράφουνε 100-200, οι 100-200 χολ. που κυκλοφορούνε; Αμ το άλλο, με τα περιπολικά, που είναι τώρα στη.. μόδα, τι προσφέρουνε, τρέχοντας πέρα δόθε στους δρόμους, στις πόλεις και στα χωριά;
Να δείτε τώρα πόσο απλά είναι τα πράγματα και όμως τα βλακώδη μέτρα τα οποία είναι σαν να μην υπάρχουνε (αυτά φαίνονται στην πράξη) και όμως επιμένουνε σ’ αυτά:
Α) Πεζή περιπολία. Οι πιο παλιοί θυμόμαστε αυτή την περίφημη περιφρούρηση της δημόσιας τάξης και τώρα βλέπομε την ανυπαρξία, την παντελή έλλειψη αυτή και εκνευριζόμαστε και θυμώνομε, για την ανασφάλεια και για την επικινδυνότητα που νιώθομε καθημερινά!
Β) Αντί τα φανταχτερά περιπολικά και τις στολές, το πιο έξυπνο και το πιο αποδοτικό μέτρο θα ήτανε με τα συμβατικά αυτοκίνητα μέσα στ’ άλλα. Να το ξέρει ο παραβάτης όταν κάνει την παράβαση, κάποιος μπορεί να τονέ γράψει: Είναι σαν το μάτι του θεού, όπου όταν ο πιστός παει να κάμει την μαρτία, σκέφτεται τον Θεό, που είναι πανταχού παρών, και φοβάται μην τον… γράψει και τον παει στην Κόλαση!
Γ) Ένα μόνο όργανο να πήγαινε κάθε 15 μέρες σε κάθε χωριό να γράψει, με τα πολιτικά, τα παιδιά, τους νέους, που τρέχουνε του σκοτωμού στου επικίνδυνους δρόμους του χωριού και απ’ έξω χωρίς κράνος κ.λπ, δεν θα θρηνούσαμε κάθε μέρα! Είναι κι άλλα απλά, έξυπνα κι ανέξοδα μέτρα, μα δεν χωράνε εδώ άλλα…