Τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, παρά την κατασυκοφάντησή και τα προβλήματα τους, διαχρονικά επιτελούν με επάρκεια το έργο τους, χάριν στις φιλότιμες προσπάθειες της πλειοψηφίας πανεπιστημιακών, ερευνητών, φοιτητών και εργαζομένων.
Δεν είναι ουραγοί με ασήμαντο έργο, όπως κάποιοι ισχυρίζονται. Πολλά επιτυγχάνουν υψηλές κατατάξεις, παράγουν έρευνα και είναι συνδεδεμένα με διεθνή ερευνητικά και πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Αυτά όμως, δεν αρκούν διότι υπολείπονται τόσο των δυνατοτήτων όσο και των σύγχρονων αναγκών. Οι εξελίξεις στην επιστήμη, την έρευνα και την οικονομία είναι ραγδαίες, σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι σύγχρονες κοινωνίες βιώνουν την όξυνση των ανισοτήτων και κατακλύζονται από πολ
υσύνθετα και πρωτόγνωρα προβλήματα.
Τα Πανεπιστήμια μας, μπορούν να ανταποκριθούν, στις εξελίξεις και τις ανάγκες, αν απαλλαγούν από παθογένειες, φέουδα και συμφέροντα που τα κρατούν καθηλωμένα.
Γι’ αυτό απαιτείται μια άλλη στρατηγική και πολιτική για τη χώρα και πρωτίστως για την Παιδεία, μια ολιστική και μακρόπνοη μεταρρύθμιση, ανθεκτική στο χρόνο και την αφομοίωση, με την εισαγωγή της εκπαίδευσης στην 4η βιομηχανική επανάσταση.
Είναι αναγκαία μια μεταρρύθμιση, με όραμα και προοπτική, που δεν μπορεί να σχεδιαστεί και πολύ περισσότερο να υλοποιηθεί από μια στενή ομάδα.
Προϋποθέτει ουσιαστική διαβούλευση και επίτευξη ευρύτερων συναινέσεων, όχι μόνο στο πολιτικό επίπεδο αλλά κυρίως στην πανεπιστημιακή κοινότητα και την ίδια την κοινωνία.
Η κυβέρνηση όμως, αντί συνεννόησης και συναίνεσης, προχωράει μονομερώς από την πρώτη στιγμή. Στο νομοσχέδιο με τίτλο «Νέοι Ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση της ποιότητας, της λειτουργικότητας και της σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία και λοιπές διατάξεις», που συζητείται στην Βουλή, πέτυχε να τους έχει όλους απέναντι.
Η Σύνοδος των Πρυτάνεων, 19 Σύγκλητοι καθηγητών, δεκάδες τμήματα, η ΠΟΣΔΕΠ, ομοσπονδίες, σύλλογοι εργαζομένων και ερευνητών, αντιτίθενται σφόδρα στα σχέδια της Κυβέρνησης για τα ελληνικά πανεπιστήμια.
Το νομοσχέδιο ενισχύει το συγκεντρωτισμό και περιορίζει τη Δημοκρατικότητα και τη Συλλογικότητα, στοιχεία αναγκαία για μια αποτελεσματική και χρηστή διοίκηση. Πρόκειται για βαθιά συντηρητική στροφή που πλήττει το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ και θέτει ένα ασφυκτικό κανονιστικό πλαίσιο.
Θεσπίζει ένα κακέκτυπο Συμβουλίων Διοίκησης τα οποία είναι της απολύτου επιρροής του Πρύτανη και τα οποία αντί να λειτουργούν θεσμικά, με ελευθερία και αυτονομία, ως αντίβαρα στον Πρύτανη, ουσιαστικά ταυτίζονται μαζί του, υπονομεύοντας τη διαφάνεια.
Η Κυβέρνηση θέλει τον Πρύτανη με εξουσίες αλλά όχι με ευθύνες και λογοδοσία.
Το ελληνικό πανεπιστήμιο χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα, αλλαγή της φιλοσοφίας και ένα λιτό, λειτουργικό πλαίσιο διοίκησης, εποπτείας και οικονομικής διαχείρισης και ένα άρτιο ακαδημαϊκό πλαίσιο.
Το νομοσχέδιο της ΝΔ δεν είναι μεταρρύθμιση, δεν είναι πλαίσιο.
Είναι ένα ασφυκτικό πλέγμα λειτουργίας, με αποσπασματικές ρυθμίσεις, που πλήττουν το αυτοδιοίκητο και δεν επιτρέπουν στα ίδια τα ΑΕΙ να ακολουθήσουν τη δική τους στρατηγική ανάπτυξης.
Έχει τα χαρακτηριστικά όλων των κακέκτυπων μεταρρυθμίσεων που επιχειρεί η κυβέρνηση της ΝΔ.
Οι σκοπιμότητες και η ανεπάρκεια κυριαρχούν.
Η πρόσβαση στα μεταπτυχιακά γίνεται δυσκολότερη και ακριβότερη για τους οικονομικά αδύναμους και δεν προβλέπεται τίποτε για φοιτητική μέριμνα.
Στα 464 άρθρα του Νομοσχεδίου, ούτε μία λέξη αλλά ούτε και ένα ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης για κατασκευή νέων εστιών για στήριξη των αδύναμων φοιτητών..
Με την υποτιθέμενη αναβάθμιση της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, η ΝΔ την εξαφάνισε από την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, για να ευνοήσει Κολέγια και Ιδιωτικά ΙΕΚ, συνεχίζοντας το έργο ΣΥΡΙΖΑ, που την εξάλειψε από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Η Υπουργός Παιδείας φτάνει στο τέλος της Υπουργικής της θητείας με βαρύγδουπα λόγια, επικοινωνιακό θόρυβο και χωρίς καμιά θετική αποτίμηση για την Εκπαίδευση.
Ας θυμηθούμε το νόμο για την κατάργηση του ασύλου και της ανομίας στα Πανεπιστήμια. Αποτέλεσμα, μηδέν στο πηλίκο. Μέχρι σήμερα, η Κυβέρνηση δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την ασφάλεια και την προστασία της ακαδημαϊκής ζωής.
Στο Υπουργείο Παιδείας, όλα γίνονται με καθυστέρηση, ούτε στελέχη της εκπαίδευσης δεν μπόρεσε η ηγεσία του, εγκαίρως, να επιλέξει.
Η Κυβέρνηση άφησε τον θολό ακαδημαϊκό χάρτη, όπως διαμορφώθηκε ανορθολογικά, μετά την πανεπιστημιοποίηση των ΤΕΙ και την εξαφάνιση της τεχνολογικής εκπαίδευσης.
Η ΝΔ υποσχέθηκε ένα άλλο σύστημα διορισμών των εκπαιδευτικών. Άφησε όμως στον αέρα τους επιτυχόντες του διαγωνισμού ΑΣΕΠ του 2008, οι οποίοι δικαιώθηκαν από το ΣτΕ με την 527/2015 απόφαση της Ολομέλειας του.
Το ΠΑΣΟΚ σεβόμενο το θεσμό του ΑΣΕΠ και των εξετάσεων, αποδέχεται το δίκιο των επιτυχόντων αλλά αδιόριστων εκπαιδευτικών και μετά την αγνόηση των κοινοβουλευτικών μας παρεμβάσεων, καταθέσαμε τροπολογία προκειμένου η Κυβέρνηση να συμμορφωθεί με την απόφαση του ΣτΕ.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ως υπεύθυνη αντιπολίτευση, προτείναμε μια ολοκληρωμένη διάταξη για ένα σύγχρονο και δημοκρατικό σύστημα διοίκησης του Πανεπιστήμιου.
Περιμένουμε, 3 χρόνια τώρα, η Κυβέρνηση να αναγνωρίσει την ανάγκη επανασύστασης του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (Ε.ΣΥ.Π.), περιμένουμε να δούμε αν τελικά πιστεύει στην νομιμότητα και την αξιοκρατία .
Περιμένουμε, όμως, μάταια διότι η κυβέρνηση περιφρονεί τη συναίνεση και το θεσμικό διάλογο ακόμη και για το μείζον θέμα της Παιδείας.
Η εκπαιδευτική πολιτική της είναι βαθιά συντηρητική, απορρυθμιστική και αντιμεταρρυθμιστική.
Η Χώρα χρειάζεται Εθνική Στρατηγική και στην Παιδεία, χρειάζεται αλλαγή πολιτικής.
Η Κυβέρνηση ούτε μπορεί, ούτε θέλει, αντίθετα βάζει διχαστικά διλλήματα.
Βουλιάζει και πνίγεται κάτω από το βάρος των αποτυχιών της.
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε χέρι βοηθείας και το μόνο που της απομένει είναι να πιαστεί από τα μαλλιά της.
* Ο Βασίλης Κεγκέρογλου είναι Βουλευτής Ν.Ηρακλείου, ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ