Κάποια στιγμή οφείλουμε να αναρωτηθούμε για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το κράτος μας στο ευαίσθητο ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής. Η πρόσφατη υπόθεση της οπισθοδρόμησης της χώρας μας στην υπόθεση του ηλεκτρικού καλωδίου, είναι χαρακτηριστική της σοβαρότητας που την διακρίνει στο διεθνές πολιτικό πεδίο και γίγνεσθαι.
Γιατί εδώ επρόκειτο, ακόμα μια φορά, περί διπλωματικής και στρατηγικής ήττας με πάμπολλες μελλοντικές επιπτώσεις που αφορούν όχι μόνο την εξωτερική πολιτική, αλλά την περαιτέρω ασφάλεια πολλών περιοχών της χώρας. Επρόκειτο περί μιας ακόμα εθνικής απαξίωσης για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχαν προηγηθεί όσα απαιτούνταν για την συγκεκριμένη ενέργεια.
Η χώρα στηρίχτηκε σε άλλους με τους οποίους είχε συνάψει διαφόρου τύπου συμμαχίες, χωρίς αυτή να προχωρήσει μπροστά, ως όφειλε, και να υλοποιήσει τα υπεσχημένα δημοσίως. Ποιος μπορεί να είναι λοιπόν ο σεβασμός των άλλων στο κράτος μας; Πως προστατεύτηκαν τα εθνικά μας συμφέροντα στο συγκεκριμένο περιστατικό;
Αντί όλων αυτών, φημολογούνται και παρουσιάζονται τηλεοπτικές συζητήσεις μεταξύ ημών και Γάλλων αξιωματούχων, για ποιο λόγο άραγε; Για την αγορά νέων όπλων, απλώς και μόνο για να χρησιμοποιούνται σε παρελάσεις; Είναι εμφανής η απουσία στοιχειώδους εξωτερικής πολιτικής από το κράτος που δημιουργήσαμε, το οποίο απλώς παρακολουθεί τα τεκταινόμενα και φέρνει διαρκώς στην επικαιρότητα το γνωστό αφήγημα περί σύγκρουσης!
Η αποφυγή και άρνηση της κυβέρνησης να λάβει συγκεκριμένη και καθ’ όλα νόμιμη θέση, απλώς επιδεινώνουν το ήδη εγκατεστημένο κλίμα ηττοπάθειας. Πού βρίσκονται τα σχέδια αποτροπής σε όλες τις προκλήσεις που δέχεται σωρηδόν η χώρα; Εδώ βιώνουμε την καθαρή χρεωκοπία της εξωτερικής πολιτικής, για την οποία η Κυβέρνηση είναι υπόλογη απέναντι στην ιστορία.
Μια εξήγηση υπάρχει για όλα αυτά. Το γεγονός ότι η νυν Κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδρομή και αδιαφορεί για όσα συμβαίνουν. Απλώς προσπαθεί να διαχειριστεί το χρόνο που της απομένει, έως ότου αναλάβουν άλλοι την συγκεκριμένη διαδικασία και ευθύνη. Δυστυχώς, η κατάσταση δεν είναι καθόλου σημερινή. Γιατί εδώ και πολλά χρόνια, οι ευθύνες της χώρας μας έχουν εναποτεθεί σε κυβερνήσεις ανύπαρκτου κύρους με μηδαμινό εκτόπισμα στο διεθνές πεδίο.
Γιατί ουδόλως κατανοεί απλές αλήθειες. Ότι δηλαδή η χώρα δεν προστατεύεται από όπλα με βαρύγδουπα ονόματα και ακριβά, αλλά από την σωστή στρατηγική των διεθνών υποθέσεων και άτεγκτη διπλωματία σε όσους επιχειρούν να αποψιλώσουν, όπως γίνεται σε συνεχόμενη βάση, τα δίκαια της χώρας. Τι μας λέει πλέον η περίφημη Διακήρυξη των Αθηνών; Απολύτως τίποτα!
Έκτοτε διαμορφώνεται νέα κατάσταση στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο και η Κυβέρνησή μας αδυνατεί να συμπεριφερθεί όπως οφείλει. Για ποιους λοιπόν διαλόγους ακούμε κάθε λίγο και λιγάκι; Πόση απαξίωση θα συσσωρευτεί ακόμα μέχρι να καταλάβουν την σκληρή αλήθεια; Η τελευταία υποχώρηση νότια της Κρήτης απλώς εδραίωσε τον ακρωτηριασμό των ελληνικών συμφερόντων, έτι περαιτέρω από τους προηγούμενους των Ιμίων, των γκρίζων ζωνών, κλπ.
Που βρίσκεται η αποφασιστική Κυβέρνηση ώστε να θέσει ενώπιον της Ε.Ε. τις απαιτήσεις και απειλές της γείτονος χώρας; Μπορεί να διανοηθεί κάποιος τι ακριβώς θα συνέβαινε εάν βρισκόμαστε εμείς εκτός Ε.Ε. και η εξ ανατολών χώρα στη δική μας θέση; Και εκτός όλων αυτών, δρομολογείται η συμμετοχή της γειτονικής χώρας στην δρομολογούμενη αρχιτεκτονική ευρωπαϊκή ασφάλεια, και όχι μόνο, ενώ εμείς μένουμε απλώς αδιάφοροι.
Σε αντίθεση, στην πρόσφατη τραγωδία, γιατί περί αυτού πρόκειται, του καλωδίου, οι αναθεωρητικοί γείτονες απλώς εκδήλωσαν τις προθέσεις της χωρίς στην πραγματικότητα να προχωρήσουν σε κάτι άλλο. Είναι ιλαροτραγικά όλα όσα συμβαίνουν στην εξωτερική πολιτική μας!
Το χειρότερο όλων είναι ότι οι βουλευτές της αντιπολίτευσης ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα σε μια προσπάθεια ανάταξης των δημοσκοπικών μειώσεων των κομμάτων τους, ενώ εκείνοι της συμπολίτευσης απλώς να ανανεώσουν άλλη μια θητεία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Έρμη χώρα!
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι ο σημερινός υπουργός εξωτερικών και των απερίγραπτων συμπεριφορών, σύντομα θα αναγκαστεί να παραιτηθεί, αλλά και με αυτή την κίνησή του δεν θα εξιλεωθεί, όπως εσφαλμένα θα πιστεύει, γιατί απλώς θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη γνώμη του λαού γι’ αυτόν και για όσα δεν έκανε!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας